+ تو میتونستی به چشمام نگاه کنی
و گلوم رو با چاقویی تیز ببُری و من میتونستم تو آخرین نفس از تو به خاطر خونی شدن دست هات معذرت بخوام...
•نام فیک : « نقاب »
•ژانر : درام ، اکشن ، معمایی ، اسمات
کاپل: کوکوی ، هوپمین
خلاصه :
پسرک مظلوم و ساکتی...
= جئون بر خلاف ظاهرش خیلی خونسرد و نرمه. هر چی بگی قبول می‌کنه پس طادقانه حرف بزن.
- چه خوب که تو بهتر از من جونگکوک رو میشناسی...
تهیونگ با تمسخر گفت و کتابشو از دست جیمین گرفت. از صبح زود به دانشگاه اومده بودند و بعد از دوتا کلاس الان تو محوطه دانشگاه بودند. طبق معمول جیمین سر کلاس نکته و جزوه هارو مینوشت و تهیونگ بعدا ازش می‌گرفت. تمام دوران تحصیلشون اینطوری گذشته بود و تهیونگ تمام اون جزوه هارو فقط شب امتحان میخوند و نمره اش هم از همه بهتر میشد.
= جزوه که بهت ندادم یاد میگیری دیگه بهم تیکه نندازی!
- یادت رفته دیشب جنابعالی رو تا خونه کول کردم و تر و خشکت کردم؟ جای تشکرته؟
=هه! حالا دوتا لباس که اونم خودت خیسشون کرده بودی برام عوض کردی. تازه تو باید از من تشکر کنی که بهت اجازه دادم بهم دست بزنی و بدن زیبام رو زیارت کنی.
- خیلی ممنونم عالیجناب که بهم اجازه میدی بهت دست بزنم. چطوره برای جبران شلاقتون بزنم؟
تهیونگ با لحن مسخره و مدل زمان چوسان گفت که جیمین با کتاب به جونش افتاد و به سر و شونه اش با حرص ضربه میزد
- آی .. آی نکن روانی!
= اصلا درست نیست که حرفای مستیمو به روم میاری کیم تهیونگ. تلافی میکنم !
تهیونگ خندید و دو دست جیمینو گرفت پایین آورد
= دستامو ول کن اگر نمی‌خوای کل دانشگاه مثل جئون فکر کنن ما با همیم.
- میترسی کراش هات بپرن؟
= کراش جدیدم توی دانشگاه نیست و این یک امتیاز مثبت برای منه.
- تروخدا باز نرو اعتراف کن که یک هفته بشینی بغل گوش من ناله کنی. اصلا حوصلتو ندارم.
