Laçin

14. Bölüm

14. Bölüm: Saf Nefret

🪖🩺

Telefon çalmayı bıraktığında gözlerimle etrafa bakındım. Neden şimdi? Neden bunca zaman sonra?

Telefon tekrardan çalınca ellerim sanki onlar yanımdaymış gibi titremeye başladı. Telefonu açmayacaktım.

Kapıda yaslanan Arman beni kaşları çatılmış bir şekilde dikkatlice inceliyordu. Enişelendiğimi, korktuğumu görmüş olmalıydı.

Telefon yine çalmaya başlarken elimden bıraktım. Annem.. gerçi anne olmayı bile beceremeyen bir kadın arıyordu. Kadın demeye bin şahit!

Arman belimden sarılıp omuzuma çenesini yasladı.

"Kim?"

Ilımlı çıkan sesine karşılık bir cevap vermedim, veremedim. Karnımı okşadı, saçlarımı öptü. Beni tek hamlede kendine çevirip sinirle soludu.

"Kim seni bir telefondan bu denli korkutup ağlatabilir?"

Arman diyene kadar ne ağladığım ne de bu denli titrediğimi anlamıştım. Gözlerimi tavana diktim. Ben onlar için ne korkacaktım, ne ağlayacaktım.
Kendimi Şırnak'a gelirken bunlara hazırlamıştım.

"Güzel kızım. Bak bana."

Eski anılar siyah bir iple kalbime bağlanmış gibiydi. Gitmiyordu. Düğüm olmuştu.

"Bebeğim."

Ninni gibi çıkan sesine karşılık ona haksızlık yapmak istemedim. Güzel yüzüne baktım.

"Çok güçlüsün."

Kafamı olumsuz anlamda salladım. Elimi bir saniye bile bırakmadan yatağa oturdu, beni dizlerinin üstüne oturttu.

"Gökyüzü kızım. Çok güçlüsün."

Gözlerindeki yaşlara dudaklarını bastırdı. Dizinde olduğum için ben bir tık daha uzun duruyordum.

"Her insanın harcı değildir burada tek başına kalmak. Her insan bir insanı ölümden kurtaramaz. Her insan sen gibi sevmeyi  öğretemez bana."

"Arman.."

Gülümsedi. Boynuma küçük bir buse kondurdu.

"Arayan her kimse sen benim yanımdayken ya da uzağındamdayken asla bir şey yapamayacak."

Tek eliyle sırtımı sıvazladı.

"Kim o arayan?"

Yine çalan telefon ile dinen titremem başlamıştı.

"Annem."

Her çocuk isterdi annem, babam sevsin. Sadece çocuk değil ki genç, yaşlı bile bazen arardı onları.

Kendimi bildim bileli hep bir emir üzerine hareket ettim. Yapacağım tuvalet süresi bile belliydi. Annemden çok babamdan korkardım.

"Çalmasın."

Tek kelimem ile Arman ayağa kalkmış. Bir elini sıkıca belime sarmıştı. Önce eline telefonu alıp arayan numarayı engelledi. Annem.. her türlü bana ulaşmaya çalışacaktı.