Mektup

HASTANE ODASI

Gözlerimi açamıyordum, seslerini duyuyordum ama hareket edemiyordum. Uzaktan gelen bir erkek sesi vardı fakat ne dediğini anlayamıyordum. Gözlerimi zorda olsa açtığımda gelen yoğun ışıkla yüzümü buruşturdum, nerde olduğumu bilmiyordum ama üstümde hissettiğim yoğun bakışlardan etrafımdaki insanları algılayabiliyordum. Tam olarak kendime geldiğimde gözlerimi bulunduğum odaya odakladım, başımda dikilen beyaz önlüklü adam bana dikkatli bir şekilde inceliyordu. Ondan bakışlarımı çekip yattığım yatağın önünde dikilen uzun boylu esmer adama baktım, bana yoğun bir şekilde bakıyordu. Ne olduğunu hala anlayamamıştım, neredeydim ben hiçbir şey hatırlamıyordum.

Yanımdaki beyaz önlüklü adam konuşmaya başladığında ona doğru döndüm.

"Çınar Bey sonunda uyandınız, nasıl hissediyorsunuz?" dedi yüzüme gülümserken.

Nasıl hissediyordum ki, hiçbir şey bilmiyordum hatırlamıyordum. Adım Çınar'dı tek hatırladığım buydu. Tam konuşacağım sırada boğazım kuru olduğundan sesim çıkmadı ve canım acıdı, yüzümü buruşturup yutkundum boğazımı ıslatıp konuşmaya çalıştım.

"İyiyim ama siz kimsiniz... ben, ben hiçbir şey hatırlamıyorum. Neredeyim?" dedim, sesim boğazımdan dolayı çok kısık çıkıyordu.

"Hastanedesiniz Çınar Bey bir trafik kazası geçirdiniz ve 2 yıldır komadasınız. Emre Beyle sizin uyanmanızı bekliyorduk" dedi karşımdaki adamı gösterirken.

2 sene. Koskoca 2 sene boyunca komada mıydım yani.

Karşımdaki adam hareketlenip yanımdaki boşluğa oturdu. Elini kucağımda duran elimin üstüne koydu.

"Çınarım sonunda uyandın. Seni bekledim hep hiç gitmedim sevgilim, seni çok özledim her gece sensiz uyumak cehennem gibiydi." dedi ellerimi okşarken. Bu adam kimdi neden bana bu kadar sevgi dolu bakıyordu.

"Sen kimsin?" dedim ellerinin arasından ellerimi kurtarırken.

"Ne demek sen kimsin? Güzelim benim sevgilin, hatırlamıyor musun?" dedi sesi titriyordu, gözleri dolmuştu. Yanımızdaki doktora döndüğünde doktor konuşmaya başladı.

"Uzun süre komada kaldığınız için geçici bir hafıza kaybı yaşanmış olabilir Çınar Bey. Kaza ile ilgili hatırladığınız herhangi bir şey var mı, en son neler olduğunu hatırlayabiliyor musunuz" dedi.

"Hatırlamıyorum zihnimde koca bir boşluk var."

Emre denilen adam bu cümlemden sonra bana yaklaşıp tekrardan ellerimi tuttu.

"Çınar beni, yaşadıklarımızı hatırlamıyor musun?" dedi

Bu cümlenin üzerine doktor Emreye dönüp,

"Emre Bey bu tür durumlara sık rastlarız ama endişelenmeyin tekrardan vakit geçirdikçe hafızasını geri kazanacağına eminim. Şimdilik ben sizi yalnız bırakıyım sonrasında tedaviyle ilgili bilgilendirme yaparım" dedi ve kapıya yöneldi. Doktor odadan çıktıktan sonra Poyraz yanımdan kalkıp odanın içindeki cama yöneldi.

Yakışıklı biriydi, esmer ve uzun boyluydu. Ama yorgun gözüküyordu, göz altlarındaki morluklar bir süredir uyumadığının işaretiydi. Ben onu uzun süre süzdükten sonra tekrardan yanıma geldi.

"Çınar amacım seni korkutmak veya üzmek değil sadece beni hatırlamaman beni çok kırdı tabi ki senin hatan değil ama 2 yıldır seni hiç umutsuzluğa kapılmadan bekledim ve aldığım sonuç beni hatırlamaman." dedi sakin bir sesle.

Ne yapabilirdim ki ? Onu hatırlamıyordum kim olduğunu bilmiyordum ama içimden bir ses ona güvenmem gerektiğini söylüyordu.

"Seni anlıyorum fakat sende beni anla, geçmişte benim için özel olsan bile şuan seni tanımıyorum kim olduğunu dahi bilmiyorum" dedim. Sakindim ama gözlerim dolmuştu zihnimdeki eksik parçalar canımı yakıyordu.