Mektup

FİLM

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın!!

POYRAZ

Çınarı eve bıraktıktan sonra Emre itiyle belirlediğimiz yere doğru sürmeye başladım. O pisliği bu gece doğduğuna pişman edecektim, Çınara zarar vermek ne demekmiş görecekti. Emre bizi her zaman biliyordu, zaten bizi o tanıştırmıştı. Her ne kadar sonrasında pişman olsa da onun sayesinde bulmuştum Çınarımı.

Geldiğim deponun önüne park edip arabadan indim. Hızlı adımlarla deponun girişine ilerledim. Açtığım kapıyla birlikte Emre'yi gördüm, her zaman ki gibi yüzünden eksiltmediği piç gülüşüyle sinirimi bozuyordu.

"Hoş geldin eski dostum. Görüşmeyeli uzun zaman oldu" dedi bana elini uzatırken. Elini tutmayıp yüzüne bakmaya devam ettirdiğimde yüzündeki sırıtış silindi. Elini indirip benden biraz uzaklaştı. Yüzümdeki ifade onu korkutmuş olmalıydı, o zaten hep korkaktı.

"Poyraz sana kaç kere Çınardan uzak dur diyeceğim. O sana ait değil, hiç bir zaman da olmadı anla artık. O beni-"

Lafını bitiremeden suratına indirdiğim yumrukla yere savruldu. Fazla bile konuşmuştu.

"Kalk lan! Çınarın adını ağzına alma. O her zaman benimdi, hiç bir zaman senin olmadı. Senin hastalıklı takıntın yüzünden, sana olan korkusu yüzünden yanındaydı."

Bağırmam onun iyice yerine sinmesini sağlarken belimden silahımı çıkarıp yüzüne tuttum ve kilidini açtım.

"Seni öldürmemem için bir sebep ver bana Emre" Yüzüme tedirgin bakışlarla bana bakıyordu, derin bir nefes alıp konuşmaya başladı.

"Çünkü Çınarı üzmek istemezsin. Çınar ona yaptıklarımı hatırlamıyor, seni hatırlamıyor. Sadece ben varım onun için, bunu sende biliyorsun" dedi sakin bir şekilde.

Haklıydı. O artık benim değildi...

Sinirle silahımı karşımdaki duvara kaldırdım ve bir el ateş ettim. Emre bu hareketim oturduğu yerden kalktı ve dibime girdi. Ondan uzun olan boyum sayesinde üstten yüzüne baktım, eskiden dostum olan adam yoktu artık.

"Ona bir daha elini sürersen az önce sıktığım kurşun bir dahakine senin kafanda olur. Unutma." dedim ve arkamı dönüp kapıya ilerlediğim.

"Onun eli bana değerse, o zaman ne yapacaksın Poyraz. Bu kadar özgüvenli olabilecek misin?" Bu sözleri ile adımlarım dururken sorduğu soruya bir cevabım olmadığını fark ettim. Böyle bir şey olursa tutunduğum tek dalım kopardı. Emre'nin bana doğru geldiğini duysam da ona dönmedim. En sonunda gelip önümde durduğunda bakışlarım yüzüne indi.

"O gece olayı ben başlatsam da devamını o getirdi, kabul sonrasında durdu ama bir dahakine durur mu?" dedi gülerek ve bu sefer arkasını dönüp giden oydu.

Eve gitmeliydim. Sakinleşmeliydim.

************************************

Çınar

Eve girdiğimde kimse yoktu. Emre hala gelmemişti, ki bu benim için harikaydı. Hemen odaya gidip üzerimi değiştirdim ve yatağa girdim. Yarın için ister istemez heyecanlıydım ve bu heyecanım uyumamı engelliyordu. Gerçi uyumamı engelleyen başka şeylerde vardı, mesela sürekli beynimde dönen Poyrazın dudakları. Arabada olanları hatırlayınca karnıma ağrılar giriyordu. Bir süre daha bunları düşünürken kapının açıldığını duydum hemen gözlerimi kapatıp arkamı döndüm. Şuan Emreyle uğraşmak son istediğim şey bile değildi.