HÜMA (+18)

18.bölüm

🖤

Batuhan başındaki şiddetli ağrıyla gözlerini açtı. Gün çoktan aydınlanmış, perde açık olduğu için güneş gözüne vuruyordu. Tekrar kapattı gözlerini. Uzun zamandır bukadar içtiğini hatırlamıyordu. Ama Cemre'nin o adamla ilişkisi olduğunu öğrenmek dağıtmıştı onu ve bütün gece içmişti. Ama tam da istediği gibi bir saniye olsun unutmamıştı. Sevdiği kadın aklına gelince hızla doğruldu yataktan. O sırada yanındaki hareketlilik dikkatini çekti. Kafasını çevirip baktığında yüz üstü uyuyan sarı saçlı kadın girdi görüş alanına. Yutkundu sertçe. Kadının çıplak olması ile kendine baktı. Sonra da etrafa dağılmış kıyafetlere...

Olayı daha idrak edemeden kapının arkasından aşina olduğu sesi duydu. "Aç şu kapıyı dedim Evren!"

"Cemre bence yapma..."

"Kes sesini ve aç!"

Batuhan bir an ne yapacağını bilemedi. Ne halt etmişti böyle? Nasıl yapmıştı? Kendine küfürler yağdırırken kapı şiddetle açıldı ve içeri Cemre girdi. Gözleri anında birbirini buldu. Cemre tiksinti dolu ifadesiyle Batuhan ve yanındaki kadına bakıyordu. Batuhan ise zaten olmayan şansını tamamen kaybettiğini bilerek büyük bir pişmanlıkla...

Evren arkada Batuhan için üzülürken Cemre oyunun son sahnesini oynadı. "Döner dönmez boşanma davasını açacağım. Ve sen itiraz etmeyeceksin Batuhan Saygın. Bu iş bitti!"

Kapıyı çarpıp çıktığında kendinden nefret eden bir adam bıraktı geride. Yaptığı şeyden ölesiye pişman ve utanan bir adam...İçindeki büyük aşka ihanet ettiği için tüm şehri yakıp yıkacak kadar kendisine öfkeliydi. Yataktan çıkıp dağılan kıyafetlerini topladı ve giyindi. Cemre'yi ne yapmış olursa olsun kaybetmek istemiyordu. Zaten oyun diyerek bu evliliği ciddiye almayan bir kadını, yaptığı hatadan sonra nasıl ikna edeceğini bilmiyordu ama yine de gitti odaya. Valizini toplayan karısına yaklaştı.

"Konuşalım."

"Konuşacak birşey yok Han. Zaten bitecekti bu evlilik. Sadece sen bunu biraz hızlandırdın."

"Part na Vlka?"

"Boşanma gerçekleşene kadar bilmeyecek kimse. O sırada o katili de bulacağım. İşleri hızlandırıyorum yani."

"Ya boşanmak istemezsem?"

"Sen ciddi misin? Az önce seni nasıl yakaladığımı unuttun herhalde?"

"Ben...Kendimi savunacak değilim. Neler olduğunu bile hatırlamıyorum ama bunun arkasına saklanacak da değilim. Ne desen haklısın ama bukadar acele etme Cemre."

"Üzgünüm Han. Oyun boyunca bu konuda birbirimize saygı göstereceğimize söz verdik. Ben Andre'den bile uzak durdum ama sen ilk gördüğün kadını koynuna aldın. Kusura bakma ama bana böyle bir saygısızlık yapılmasına izin veremem."

"Andre'ye mi aşıksın? Oyüzden mi beni başından atmak için fırsat kolluyorsun?"

"Aşık değilim Han. Ama değer veriyorum ve onunla olmahı seviyorum. Ve ayrıca...Ben, az önce gördüklerime kadar senden kurtulmaya falan çalışmadım. Sen istedin böyle olmasını."

Başka birşey söylemesine izin vermeden çıktı odadan. Batuhan berbat bir haldeydi. Yatağın kenarına oturup saçlarını çekiştirdi sinirle. "Nasıl yaptın lan bunu pislik herif! Nasıl aşığım dediğin kadının karşısında bu duruma düşürdün kendini! Lanet olsun!!"

Omzuna dokunan elle kafasını kaldırdı. Kendisine üzgün şekilde bakan Evren'i görünce kalkıp ona bir yumruk attı. "Senin yüzünden!"

Evren'in kendini toparlaması uzun sürmedi. "Benim yüzümden mi? Ben mi soktum lan kadını koynuna?" Aslında tam olarak öyle yapmıştı.