_Zorbam Benim Ruh Eşim_∞{B×B}

19.bölüm

Nabünüz :D dedim size bölüm yazayım kendi isteğimle (⁠ ͡⁠°⁠ᴥ⁠ ͡⁠°⁠ ⁠ʋ⁠)
Oy:59
Yorum:65
Sizcede fok balıkları çok sexy değilmi ya? (⁠｡⁠ﾉ⁠ω⁠＼⁠｡⁠)hehe. İyi okumalar lan. Meyda:⁄⁠(⁠⁄⁠ ⁠⁄⁠•⁠⁄⁠-⁠⁄⁠•⁠⁄⁠ ⁠⁄⁠)⁠⁄
_____________________________

Tamam fena sıçmıştım. Az önce barlas Parsın onun yerine geçeceğini söylemişti kesinlikle yanlış duymamıştım. Amca sen ne diyon gözünü seveyim. Eğer bu manyak bu yaşta mafya başçısı olursa kim bilir bu zamana kadar yaptığı psikopatlıkların seviyesi kaça çıkardı?

Yerimde rahatsızca kıpırdanırken sağ tarafımda oturan adam buna delicesine seviniyordu. Amına koduğumun orospusu neye seviniyon lan bir yanlışında kafanı amerikaya uçuracak olan adamın neyine seviniyon?

Buna göz devirip bakışkarımı Parsa çevirdim. Yerine oturmuş gözlerini yine suratıma dikmişti. Şu kahpe dünyada biri benimle doğru düzgün iletişim kursun ulan ne bu dik dik bakışlar lan ne dememi bekliyorsun 'aferin Pars şimdi daha güzel ağzıma sıç' mı diyeyim ha?

Biraz daha dikildikten sonra bakışlarını iş adamlarıyla konuşan babasına çevirdi ve o da bu boş sohbete katıldı.

Yaklaşık 3 saat sonra herkes dağıldı boş boş oturmak bile bedenimi fazlasıyla yormuştu. Durmadan iş hakkında konuşmuş, Pars kendi tahtına geçdikten sonra ne yapacaklarını planlamıştılar.

Sahi.. ya beni dahada takıntı haline getirip delirirse? Kendisi ruh eşim evet inkar edemem ama manyak birine de kendimi emanet edemem. Sağı solu belli olmuyor zaten iki dakika huzur verse günün kalan saatlerini zehir ediyordu. Böyle yaşayamazdım. Sessiz sedasız kaçmam gerekti yoksa bu manyak bu genç yaşımda hayatıma sıçardı.

Arabalara yerleştik ve yola koyulduk. Villada zaman geçirmek güzel hissettirmişti ama insanın kendi evi bi başka oluyor işte. Ön tarafta yanına oturmuş bu saçma sinirini anlamaya çalışıyordum. Yine kaşkarını çatmış sinirli sinirli bir yola birde bana bakıp duruyordu. Bu yaptığı beni fazlasıyla geriyordu.

"Kim bu Faruk lan?"

Dedi bir anda sinirle. Siktir acaba Farukla olan geçmiş mesajlarımızımı okudu la. Faruk bizim okulda yan sınıftan biriydi ama ailesiyle taşınmak zorunda kaldıkları için okuldan ayrılmıştı. Onunla zaten bir aya yakındır doğru düzgün konuşamıyordum ikimizinde derdi bi ayrı. Oda benim gibi eşcinseldi o yüzden güzel anlaşıyorduk.

"Sadece arkadaş işte"

Dedim geçiştirerek.

"Arkadaş? Ne güzel arkadaşlıkmış bir birinize dolu dolu kalp atmalar, öpücükler, yavrumlu gülümlü konuşmalar falan hayırdır?"

Şu anda arabayı kenara çekip keskin mavilerini bana dikmiş pis pis bakıyordu. İçimi telaş kapladı ulan niye kalp atıyon it oğlu şimdi bunu yanlış anlayarak üstüme atlaya bilirdi.

"Öylesine işte ne fark eder be sanane!"

Aniden çıkışmamla dahada sinirlendi. İyice batırıyordum.

"Sikişincede farketmeyecek öylemi lan!"

Gerilmiş çenesi ve sinirden çatılmış kaşlarıyla hayra alamet olmayan bu görüntü kalbimi hızlandırdı. Dur amına şu an sinirlenen Parsamı yükseldim?

Bunun yanında kaldıkçada iyice delirmeye başladım. Bu ay içinde yok olmam gerekiyordu buralardan.

"Bak Pars yanlış anlamayı bırak artık abartılacak birşey yok her yakın arkadaş arasında olur böyle şeyler"