I Fell Inlove With my Best friend

SPECIAL CHAPTER : DECEMBER CONFESSION

SPECIAL CHAPTER : DECEMBER CONFESSION (ALEXANDER RYAN VALDEZ ) 

It was a dark. It was always gray. I was like trap with something I don't know. It was the time of December, cold nights, empty space. Finally, I was alone but my heart want someone to accompany me tonight. It was her, I guess. 

I can't reciprocate her feelings at first, but when she decided to stay away from me, just like the thing that I wanted...everything seems change. Mula sa pagmulat ng mga mata ko. Mula sa mga bagay na madalas naming gawin magkasama. Tuwing mamasyal, kasama siya. Lahat iyon, nag-iba. Minsan hiniling ko kung ano kayang nangyari kong hindi siya umamin noong araw na iyon, at basta na lang kinalimutan ang nangyari noong gabing iyon? Mayroon kayang magbabago? Mayroon kayang mananatili? O mayroon kayang mamimilI? 

I saw her cry that day, I badly want to hug her but I stop myself. I'm giving her mixed signal, kung iyon ang nakikita at nararamdaman niya. Ngunit sa mga oras na ito ngayon, nagsisisi akong sana hinayaan ko na lang ang buong katawang lupa at sistema kong yakapin siya ng mga sandaling iyon, dahil hindi ko din naman alam na iyon na pala ang huling pagkakataon na makikita ko siya ng malapitan. 

I always saw her having a bright conversation with that guy. Narinig ko ang pangalan niya. Nawala ang kulay sa buong mukha ko ng makita ko siyang masayang nakikipag-usap dito, dati ako iyon e. dati. 

"Hey! Babe, I want to try this." pilit akong hinahatak ni Iris papunta sa cafe na iyon kahit ayaw ko naman. I let her order what she wants, hindi narin ako lumapit sa counter at bahala na siya doon, kung anong gusto niya. Nauna lang siguro kami ng ilang minuto bago dumating ang grupo nila. Nahuli ko agad ang masamang tingin ni Miya sa 'kin. Halata namang may nalalaman siya, kahit hindi niya sabihin. Isinisigaw ng buong pagkatao niya na galit siya sa 'kin. 

I even heard them teasing Lianna with that guy, but she just shrugged her shoulder, at hinayaan niya lang na ituloy ang pinagsasabi ng mga kaibigan at pinsan niya. Doon umapaw ang inis sa buong pagkatao ko. Naiinis ako kasi bakit hindi niya itanggi. 

Mas naging madalas ang pagpunta ko sa cafe na iyon, one time I caught her looking at me, ngingiti na sana ako pabalik kaso dumating ulit ang lalaking iyon at mukhang binigyan siya ng libreng milktea. Nakita ko kung paano tumanggi si Lianna, but then I think he insist. 

Kumuyom ang dalawang kamay ko. Paano? I just saw her happily sipping that damn milktea. Doon ko napagtanto na baka nga may iba na sa nararamdaman ko. In the late cold nights of the 1st December, naamin ko rin sa sarili kong baka mahal ko na ang kaibigan ko. 

Kaso, hindi ganoon kaganda ang salubong sa akin ng tadhana. Sa sobrang daming nangyari, hindi ko na alam kung anong maaaring mangyari kong aaminin ko ang nararamdaman ko. 

Kaso, hindi din naman ganoon ka sama si tadhanan para pahirapan ako at hindi ako bigyan ng solusyon pagkatapos. I heard that she undergo heart surgery, mabuti na lamang at naging successful ang operation. Kaya lang, nawala nga sa landas ko ang lalaking iyon may pumalit namang bago. 

The heart donor, it was her girlfriend. Hindi ko naman alam na ang lalaking iyon ay ex din pala ng pinsan ko. Akala ko magiging kaagaw ko pa siya, pero buti na lang hindi. When she finally comeback, hindi ko na sinayang ang oras at mas mabuti naring pinaghandaan ko ang bagay na iyon. 

In again, in the late cold nigts of the 1st December, my warm and sunshine just accepted my proposal in front of the crowds. 

I smiled at her. 

"In front of so many people, I just want to say that thank you...thank you for coming into my life. You fill the empty spaces. You turn my dark days into light. You always sure that the gray day become more brighter than the usual. And I don't think, I can still live with those days without you. Having you as my best friend was my choice, and being you as my wife was gods choice. I love you, Maximillianna Alegre-Valdez forever and beyond. This I promise you." I kissed her. 

And in the end, time will always can tell. The end. 

This chapter will also closed. Your Authour, Missgorjuice.