Uzak gelecekte tek bir devlet altında birleşmiş insanlık dört ayrı türe evrilmiştir. Üç temel tür ve bir yardımcı tür. Nullalar, unuslar, dekalar ve diğerleri; artıklar.
Garen diğerlerinden biridir. NUD'un yurttaşları arasında en aşağı sınıfta yer...
nasıl özlemişim belli değilll. hevesle yazdım. umarım öyle okunur. haftada bir bölüm atmayı planlıyorum eskisi gibi. desteğinizi bekliyorum öpücükler :))
*Secondhand sound - heart heavy
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
NUD SÖZLÜĞÜ
Centmedu: Ailelerin yaşadığı bölge
Cetera: Bir çeşit uyuşturucu
Kısım 8 : Maiden
Sırtımda katılık, alnımda ağrıyla gözlerimi açtığımda köpüklü suyun döşemeye düşünce çıkardığı sesleri daha net işitir oldum. Kırışık ama bozulmamış yatak örtüsü gecenin değişmeden devam ettiğini gösteriyordu. Kapalı banyo kapısı ise birinin içeride olduğunu.
Hayal meyal hatırladıklarım ellerimin korkuyla bacaklarımın arasına ulaşmasına neden oldu. Temizlemediğim için kalıntılar varlığını koruyordu. Hızla yerimden fırladım. Gayri ihtiyarı su sesine doğru gittiğimi metal tokmağa dokununca ancak idrak edebildim. İrkilerek geri çekildim. Dün gece ne içmiştim haberim yoktu ve bu avanak halimle hala etkisinde gibiydim.
Çekmeceleri kurcaladım ve kurtarıcımı; ıslak mendili bu sayede buldum. İşe giriştikten sonra eskisinden çok daha iyiydi vaziyetim. Top edip cebime sıkıştırdığım mendil yanaklarımı kızarttı. Makul düzeyde tutkulu biri olduğumu zannederdim. Bu inanç utancı ve hayreti birbirine perçinliyordu şimdi.
Banyo kapısı açılınca bakışlarım ortaya çıkan Cesur'a kaydı. Kafasını hafifçe sağa eğmiş, ensesindeki siyah tutamları havluyla karıştırıyordu. Yer yer su damlalarının tutunduğu vücudu örtüsüzdü. Tam anlamıyla. Hemen arkamı döndüm. Hala uyuduğumu mu sanıyordu? Nasıl bu kadar rahattı? Niye tüm mal varlığı meydandaydı yahu!
Ben yokmuşum gibi davranmaya devam ettiğini telaşsız hareketlerinden anlıyordum. Çekmeceleri açışından, oyalanışından, tenini çıplaklıktan azat edecek kumaş hışırtılarının arasında "Sana da günaydın." deyişinden.
"Günaydın." dedim, çalışma masasının kenarını sıkarken. "Dün gece fişi çekilmiş gibi uyumuşum. Hiçbir şey hatırlamıyorum." Böyle söylemenin nedenleri sıralanmaya değerdi. Birincisi zaten berbat olan diyaloğumuzu daha tuhaf bir aşamaya çıkartmamaktı. Belki o hatırlıyordu. Beni görmezden gelerek kendine dokunmuştu, bilmiyordum. Bilmek de istemiyordum. Burada devreye ikinci neden giriyordu; tek arzum olan unutmak.
"Ayaklarım beni bu odaya getirmiş." dedi, sesinde gündüzün boğuk tınıları vardı. "Normalde hizmetlilerden misafir odasını ayarlamalarını istemiştim."
Körkütük sarhoşken eski alışkanlıklar gün yüzüne çıkar, su çekilince görülen deniz kabukları gibi, muhtemelen bu yüzdendi. "Sorun değil. Yatakta uyumayacaktım, senden önce koltukta yatmaya karar vermiştim zaten."
