ΡΟΜΑΝΤΙΚO ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΕΠΟΧΗΣ.
... Ήξερα βαθιά μέσα μου πως το φιλί αυτό ήταν το αντίο μου, κι όμως ήμουν πανέτοιμη να λυγίσω ευχαρίστως στις ευγενικές προσταγές αυτού του άντρα που προκαλούσε αρρυθμίες στην καρδιά μου με απίστευτη ευκολία...
Το ΑΝΕΚ...
Το κεφάλαιο 2 μερών που ακολουθεί είναι αυτοτελές. Προωθεί μια νέα ιστορία, την ιστορία της Μαριάννας και ταυτόχρονα τακτοποιεί μια σημαντική, ρομαντική εκκρεμότητα του παρελθόντος.
--------->
Α Ρ Ζ Α Ν Η - Φθινόπωρο 1823
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Μαριάννα
Aποφασίσαμε με τη θεία Ολίβια να υλοποιήσουμε το όνειρό μας και να δημιουργήσουμε ένα ραφείο. Θέλαμε διακαώς να διατηρήσουμε την ανεξαρτησία μας και ήταν ο μόνος τρόπος για να μην ξεπέσουμε στην αντρική προστασία. Πουλήσαμε το σπίτι μας στην ορεινή επαρχία της Λουένσα και ταξιδέψαμε για την κοσμόπολη της Αρζάνης, για να αναζητήσουμε το κατάλληλο μαγαζί στη δημοφιλή, παραλιακή οδό της.
Μετά από τις άκαρπες έρευνες μιας εξαντλητικής εβδομάδας και πολυέξοδης διαμονής μας σε καλά πανδοχεία, ανακαλύψαμε μια ελκυστική τρύπα που ενοικιαζόταν σε χαμηλή τιμή σε σύγκριση με τα υπόλοιπα διαθέσιμα κτίσματα. Η μόνη προσιτή για τις πενιχρές οικονομίες μας. Ωστόσο ήμουν σίγουρη πως με κοπιαστική δουλειά θα καταφέρναμε να ανταπεξέλθουμε στις υποχρεώσεις μας.
Είχε την απαραίτητη δομή για ραφείο και μια υπέροχη, ευρύχωρη βιτρίνα για τα έτοιμα εμπορεύματα. Συμπεριελάμβανε και ένα μικρό διαμέρισμα τριών δωματίων στον πρώτο όροφο για να μείνουμε.
Τελικώς το θεωρήσαμε ευκαιρία και κατευθείαν επενδύσαμε τις αποταμιεύσεις μας στα πρώτα τρία ενοίκια, απορώντας γιατί άλλοι δεν εκτίμησαν τη θέση του μαγαζιού. Βρισκόταν λίγο πριν από το τελείωμα του παραλιακού δρόμου και την αρχή της μεγαλύτερης και πιο φασαριόζας πλατείας της πόλης. Η θέα του ήταν μαγευτική. Απέραντος ουρανός με αμέτρητα γκρίζα και γαλανά μπαλώματα και πολυκύμαντη θάλασσα λίγες δεκάδες μέτρα από την είσοδό του.
Ήταν καλοδιατηρημένο. Πρόσφατα, οι εσωτερικοί τοίχοι είχαν ντυθεί με ξύλο καρυδιάς. Γυάλιζαν και μύριζαν κερί μέλισσας, άρωμα που αγαπούσα από παιδί.
Στα δεξιά του συνόρευε με ένα τεϊοποτείο και στ' αριστερά με τον περίβολο ενός πολυτελούς κτιρίου. Ένα πέτρινο συντριβάνι, αγάλματα και ένα καλοκαιρινό περίπτερο διακοσμούσαν τον πυκνόφυτο κήπο του.
Στην πορεία μάθαμε πως το συγκεκριμένο αρχοντικό ήταν μια λέσχη αντρικής ακολασίας. Την έκπληξή μας διαδέχθηκε ο πανικός, μόλις μερικές μέρες αφότου εγκατασταθήκαμε, διότι το μαγαζί άνηκε στο σύνολο των κτισμάτων του πολυτελούς αρχοντικού και το ενοικιάσαμε, εν αγνοία των συνθηκών, από μια εξαιρετικά καλοντυμένη, ευγενική λαίδη, στολισμένη με ακριβά κοσμήματα που λαμποκοπούσαν εκτυφλωτικά στο φως του ήλιου. Όμως ήταν πια αργά για να κάνουμε πίσω διότι είχαμε δαπανήσει το μεγαλύτερο μέρος του οικονομικού μας αποθέματος.
