30. bölüm: gerçek misin?

67 22 2
                                    

Odada duyduğum tıkırtı sesleri ile gözlerimi yarım yumalak açıp neler olduğuna bakmaya çalıştım. Dolapın önünde bir beden vardı. "Ali." Derken Gözlerimi ovaladım "sen misin?" Elindeki küçük ışığı bana doğru döndürünce ışık gözlerime hücum etti elimle gözlerimi kapattım.

"Benim." Dediğinde Hemen ışığı üzerimden çekti.

yatakta oturur pozisyona gelip ona baktım "ne yapıyorsun gecenin bir vaktinde?" Diye sordum günes hala doğmamıştı bile.

"Namaz kılacaktım da bir kaç parça kıyafet almaya geldim. Rahatsız mı ettim seni?"

"Hayır ne rahatsızlığı ışığı aç istersen. Daha iyi olur" Dediğimde başını sallayarak duvara yanaşıp düğmeye basarak odanın aydınlanmışını sağladı. Elimi saçlarımın arasına geçirip karıştırdıktan sonra elimi çenemin altına koyarak ona baktım. Onun da Gözleri üzerimdeydi "rahat uyuya bildin mi?" Dediğinde bir yandan da dolapa yanaşıp içinden bir şeyler çıkarıyordu.

"Evet." Dedim çok rahat bir şekilde uyumuştum. Özelikle yatığım yatakta onun kokusu olunca gözlerimi kapattığım gibi uyuya kalmıştım.

Dolapın kapısını kapatarak elindeki kıyafetleri bir köseye koyarak bana doğru ilerledi. Ne yapacağını merak  ederek ona bakmaya başladım ki yanıma gelip üzerime eğildiğinde heyecan ve beklendi ile yüzüne baktım ki yanağımı öpüp geri çekildi "sen uyumaya devam et." Dediğinde benden uzaklaşarak odadan çıkmak için hareket etmişti ki aklım yeni başıma gelmiş ti "Ali." Diyerek onu durdurmuştum.

Bana döndü "bir şey mi oldu?" Yorganı üzerimden atarak ayağı kalktım "bende seninle birlikte namaz kılayım mı?" Diye sordum. Bı defa kalktığımda bir daha uyuya mıyordum. Vereceği cevapı merak ederek ona baktığımda üzerimdekileri  inceliyordu.

Neye baktığını merak ederek üzerime baktığımda üzerimde ona ait kolsuz bir tişört ile Ayşe'nin verdiği siyah eşofman vardı.

"Tişört yakışmış." Dediğinde gülümseyerek ona yaklastım  büyük bir ego ile "bana herşey yakışır." Dedim.

dudağı kıvrıldı "en çok da ben yakışırım." Kocaman gülümsedim en çok da ben yakışırım.

"Yine modundasın."

"Her zaman," Diyerek "ve tabi ki de namaz kıla bilirsin." Diye eklendiğinde. "Tamam." Dedim.

Odanın kapısını açıp önümden geçince sessiz olmaya özen göstererek yürümeye başladım arkasından.

Banyonun önüne geldiğimizde bir anda bana doğru dönünce ona çarpmaktam son anda kurtularak "bilerek yaptın." Deyip başımı kaldırıp yüzüne baktığımda gülüyordu.

"Neyi bilerek yaptım?"

"Sana carpayım diye yaptın." Dediğimde "evet." Diyerek üzerime doğru eğilip burnumun ucunu öpüp geri çekildi.

Şaşkınca yüzüne baktım kalpime kastı vardı bu çocuğun.

"Sen abdestini tut bende üstümü değiştireyim." Diyerek kapının köşesine geçince dediğini yaparak banyoya geçip kapıyı arkamdan kapayarak aynadaki yansımama baktım. Yüzümde kocaman bir gülümseme. Yanaklarım ise dometese dönmüştü.

Çilerim iyice belirgin olmuştu.

Aynadaki yansımama bakmaya bir son verek abdest almaya başladım.

Banyodan çıktığımda hala gülümsedigimi fark ederek kendimi toparlayarak odaya doğru gittim.

En son ne zaman bu kadar çok güldüğümü bile hatırlamıyordum.

Bulutlar Kime Ağlar Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin