Zifiri karanlıkta kalan kendini kör sanırdı.
Gözler görmez olduğunda, kulaklar duymaz olduğunda; kimi zaman gecenin siyahına, kimi zaman seherin kızıllığına bulaşırdı suçun lekesi. Gerçek denilen şey, bu lekelerin ardına gizlenip günyüzüne çıkmayı b...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bölüm Şarkıları: Gold Brother, Back From The Fire Imagine Dragons, Demons Rihanna & Eminem, Love The Way You Lie Kaan Tangöze, Sorma Yüzyüzeyken Konuşuruz, Son Seslenişim Son Feci Bisiklet, Bu Kız
🪢
Babama korktuğumu söyleyene kadar karanlığın yok edilemez olduğunu sanırdım.
•⚓•
"Yanlış yere baskı uyguluyorsun. Sandığın kadar zor değil. Bak, böyle yapacaksın."
Kaya bana bileklerimdeki kelepçeleri tel tokayla nasıl açacağımı öğretiyordu.
Çatı katındaki büyük masadaydık, uzun zaman sonra yeniden birlikte çalışmak için toplanmıştık. Zamanında birinin benim için intikam almayı denemesi o kişinin ölümüne sebep olmuştu, yaşamıştım, böyle bir eyleme kalkışmanın sonuçlarını biliyordum fakat o depoda yaşadığımız yenilginin intikamı için gözümü öyle bir karartmıştım ki, benim için korkuyu çağrıştıran intikam kelimesi artık yalnızca başkalarına korku salmak anlamına geliyordu.
97 saniyelik işkence için 97 kişiyi tek başıma öldürebileceğimi hissediyordum. 97 saniyelik yanık için 97 farklı yerde yangın başlatabilirdik. Biz Analizcilerdik, beş kişiydik ama içimizden birinin canını yaktıklarında beş bin kişiye bedel olabilirdik. Bunu henüz Piramit'tekiler bilmiyordu.
Liderimizin her zaman bize siper ettiği sırtı, her zaman diğerlerine bir dayanak olan o sırt mahvolmuş haldeydi. Parçalanmıştı, derisi soyulmuştu, büzüşmüştü, su toplamıştı.
Bana göstermeyi ilk kabul ettiği anda yapmamam gereken bir şey yapmış, alnımı kürek kemiğine yaslayıp içimi çeke çeke ağlamıştım.
Güçlü durmak mümkün değildi o manzaranın karşısında. Titreyen parmaklarım yanık kremini sırtındaki izlere yedirmeye çalışırken dişlerimi ne kadar sıkarsam sıkayım gözyaşlarımın yanaklarıma düşmesini engelleyememiştim. Görkem daha ilk saniyeden bana yaralarını gösterdiğine pişman olsa da ben sırtına yaslanıp nefesim kesile kesile ağlarken kaskatı bir halde sadece durmuştu. Hareket bile edememişti.
Yine yaslanmıyordu arkasına. Dirseklerini masaya dayamış, öne doğru eğilmiş haldeydi ve gözlerini dikmiş bileğime bağlı kelepçelere bakıyordu. Arda ve Can aramıza katıldığında durum değerlendirmesine başlayacaktık. Bu süreçte Kaya yanıma tel toka ve kelepçeyle gelmişti ama Görkem sonradan katılmıştı aramıza. Oraya oturduğundan beri tek kelime etmeden yalnızca izliyordu. Farkındaydım, o anı bir kez daha yaşıyordu.
Tel tokayı hızlı hızlı oynattım. Dakikalardır uğraşıyordum ve sinirlerim bozulmuştu. Parmaklarım titrediğinde tokayı masaya fırlattım bir çocuk gibi. Bileğimdeki silik izlerin üzerinde yeniden demir kelepçeler vardı, cildimi tahriş edip canımı acıtıyorlardı. "Yapamıyorum."
