Zifiri karanlıkta kalan kendini kör sanırdı.
Gözler görmez olduğunda, kulaklar duymaz olduğunda; kimi zaman gecenin siyahına, kimi zaman seherin kızıllığına bulaşırdı suçun lekesi. Gerçek denilen şey, bu lekelerin ardına gizlenip günyüzüne çıkmayı b...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Tik tak. Anılar kanar. Tik tak. Saatler akar. Tik ve tak. Her şeyi yak, yoluna bak.
Alan Walker, Lost Control
•⚓•
Ne kadar sevgi, o kadar acı.
Arda'nın odaya gitmeden önce Eylül'e attığı son bakışta bunu daha net bir biçimde kavramıştım. Halbuki Eylül bunun farkında bile değildi, gülümseyerek eline tutuşturulan çikolata paketine bakmakla meşguldü bu sırada.
Başını hafifçe iki yana sallayan Arda, arkasını dönüp seri adımlarla gözden kaybolmuştu. Sanki adımları yeterince hızlı olmasa buradan uzaklaşamayacaktı, sanki gitmeyi istemiyordu ama daha fazla kalırsa acısının katlanacağını biliyordu.
Aptal değildim, Buğra'nın Eylül'ün sevgilisi olduğunu anlamıştım. Eğer Arda ortamdan uzaklaşmasaydı Eylül Buğra'dan bahsetmeye devam edecekti.
Gerçi çoğunlukla böyle olmaz mıydı? Sen severdin, o başkasını severdi. Zincirin ucu bir yerde bağlanır, nihayet iki kişi birbirine kavuşurdu. Geride kalanlarsa yanarlardı.
Eylül evine gittikten sonra sessizlik uzadıkça uzadı. Görkem, dirseklerini dizlerine dayamıştı. Hafifçe öne doğru eğilmiş, kavuşturduğu ellerinin üzerine çenesini yaslamıştı ve karşısındaki duvara bakıyordu. Bakışları boş değildi, bir problemi çözüyormuşçasına alnını kırıştırmıştı. Yarınki planının üzerinden geçiyor olması muhtemeldi.
"Arda uyuyor mudur?" diye sordum.
"Arda bu saatte parkta oturur," dedi Kaya.
"Bu gece hava da biraz serin," dedi Görkem. "Üşütmese bari. Hasta halini çekemiyorum o sümüklünün."
"Havanın serin olmasını umursamaz." Can'ın yüzüne kırık bir tebessüm yerleşti. "İçi yanmıştır onun şimdi."
Kaya bu muhabbete daha fazla dahil olmak istememiş olacak ki ayağa kalktı. "Yatıyorum ben, ses çıkaranın topuğuna sıkarım."
Can birden sırıtmaya başladı. "Rüyanda beni gör."
"Allah korusun," dedikten sonra salondan çıktı Kaya.
Can, Görkem'in koluna uzanıp vurdu. "Sen de ne taktın yarınki plana, sal gitsin be aga."
"Aga mı? Ulan iyice Arda'ya benzemeye başladın. Cıvık herifler sizi."
Görkem'in konuyu değiştirme çabasını Can da benim gibi fark etmiş olmalıydı. "Harbi diyorum, niye batıyor Titanik'in? Keman çalmaya başlayayım mı?"
Dudaklarının kenarındaki çizgiler ortaya çıktı Görkem gülünce. "Bilmiyor musun oğlum beni? Buz dağını görmesem dahi hesaba katarım. Karşılaşabileceğimiz her ihtimali değerlendirmeye çalışıyorum, bir de konu benim fotoğraflarım olduğu için sanki bizi tehlikeye kendi elimle itmiş gibi hissettim bu defa."
