Anne ve babasının ayrılması üzerine Asena annesi ile beraber Kore'ye gider.Arkasında babası, abisi ve çocukluk arkadaşını bırakır.Tıp okuyup başarılı bir doktor olur. Annesinin maddi durumu kötü olduğu için annesinin isteği üzerine koreli bir mafya...
Neden burdaydım? Neden böyle bişi yapmıştım? Pişmanmıydım...?
Hayır, pişman değildim.
Ağlamak istiyordum. Birine sıkıca sarılıp, haykıra haykıra ağlamak istiyordum ama...
Tek başımaydım. Kimsem yoktu. Kore'ye geri dönmek istiyordum ama geri dönersem anneme boyun eğmiş olcaktım. Hayır o kadına boyun eğmeyecektim.
Neden burdayız??
Anneme boy eğmemek için burdayız.
Burası neresi?
Memleketim...
Senin memleketin Kore ama burası Kore değil.
Hayır benim memleketim 𝘛𝘶̈𝘳𝘬𝘪𝘺𝘦.
...ama.
Ama işte aması vardı..
Şuan Türkiye'de Şırnak'ta tuttuğum evin balkonunda oturuyordum. Neden burdayım?? Tekrar sordum kendime Bugün kaçıncı soruşumdu bilmiyorum. Elimde ki bitmiş kahve bardağını mutfağa bırakıp temizliğe kaldığım yerden devam ettim.
Herkezin kafası karıştı biliyorum. Hemen bir özet geçeyim.
Okulumu bitireli 1 sene oluyor. Okulu okul birinciliği ile bitirdim ama annemi yine memnun edemedim. 2,5 ay önce annem tanımadığım bir adamla beni evlendirmeye çalıştı ilk baş karşı çıktım ama en son anneme boyun eğmek zorunda kaldım çünkü...
Beni Jennie ile tehtit etti. Jennie bu hayatta sınırlı yaşama sebeplerimden biri. O yüzden kabul etmek zorunda kaldım.
İçime sinmeyen bişiler vardı ve ben dayanamayıp Suga ve U-ri'den yardım istedim. Beraber adamı araştırdık ve adamın bir Kore mafyası olduğunu öğrendik.
Bunu öğrenir öğrenmez annemle şiddetli bir kavga girdik. Ve nişanı attım.
Evet nişanı attım ve annemin baskısından bıktığım için eşyalarımı toplayıp Türkiye'ye yani memleketime döndüm. 2 haftadır burdayım. Türkiye'de önceden vatandaşlığım olduğu için işleri kolayca halledip. Tayinimi Şırnak'a istedim. Görevimi oraya istememin sebebi annemin beni bulamaması için.
2 gün sonra göreve başlayacaktım ve içimde heycan kırıntısı bile yoktu. Piskolojim o kadar berbat durumdaki anlatamam.
Ben bunları düşünürken temizlik bitmişti. Uykum geldiği için kendimi yatağa attıp karanlığa teslim oldum.
~1 hafta sonra~
Hızlıca asansöre binip hastanenin çatı katına çıktıp. Acil bir haber almıştık. Sınor bölgesinde olduğumuz için arada sırada yaralı askerler geliyordu. Ve yine bir yaralı askerin geleceğinin haberini aldık. Tam hazır bir şekilde bekliyorduk fazla beklemeden görüş açımıza helikopter girdi.
İniş yaptıktan sonra 6 erkek 1 bayan asker indi. Hızlıca sedyeyi yaralı askere doğru yönlendirdim. Ve yarasına bakmaya başladım. Kurşun yarasıydı galiba ama emin olmak için komutanları olduğunu düşündüğüm adama.
"İs it a gunshot wound?" (kurşun yarası mı) diye sordum. Komutan olduğunu düşündüğüm adam "Yes"(evet) dedi.
Ses tonu tam düşmelik...
Yun şuan onu düşünmenin sırasımı!! Adam kan kaybediyor. Hızlıca teşekkür edip sedyenin peşinden ameliyathaneye girdim.Yaralı askerin arkadaşları olduğunu düşündüğüm kişiler kapının önünde durdular.
Yarım saatlik bir operasyon sonrası ameliyattan çıktım. Asker arkadaşaları hala kapının önünde duruyorlardı. Beni görür görmez hemen etrafıma toplandılar.
" Nasıl, durumu iyimi?"
"Onu ne zaman görebiliriz?" tarzı sorular sormaya başladılar tek sıkıntı ben Türkçe bilmiyordum...
"I'm sorry, but I don't speak Turkish" (üzgünüm ama Türkçe bilmiyorum) dedim ve hepsi bana şaşkın şaşkın bakmaya başladılar. İngilizce bilmiyorlar mıydı? Aman canım banane. Komutanları olduğunu düşündüğüm kişiye dönüp.
"The surgery went well.He's fine. They'll be in the room soon"(Ameliyat iyi geçti.Durumu iyi. Birazdan odaya alırlar) dedim.O ise" Okey, thank you very much"(tamam, çok teşekkür ederim) dedi. Kafamı hafif eğip teşekkürü aldıktan sonra odama doğru yürüdüm.
ADAM ÇOK YAKIŞIKLI!!
Ne diyorsun yine Yun.
DİYORUM Kİ ADAM TAM AŞIK OLMALIK!!
Yun sanki bilmiyorsun o işe bir daha girmem. Diyip iç sesime göz devirdim. Yun iç sesime taktığım isimdi.Odama girdiğimde masamın üstünde gördüğüm dosyalarla ofladım. Yaklaşık 1 saat o dosyalara uğraştıktan sonra yaralı askerin durumuna bakmak için odamdan çıktım.
Kapıyı tıklayıp içeri girdiğimde asker arkadaşalarının burda olduğunu gördüm aklıma ister istemez eski anılarım geldi... Hızlıca düşüncelerden sıyrılıp. Serumu kontrol etmeye başladım bir yandan da "Do you have pain?"(Ağrınız var mı?) diye sordum.
Onunla ameliyat başlamadan önce biraz konuşmuştuk." Some"(Biraz) dedi. Üstündeki t-shirtü biraz yukarı çekip yaraya baktım ve diğer bakmam gerekenlere bakıtım.Yatağın ucunda duran masanın üstünden doldurmam gereken kağıdı alıp doldurdum.
"There's no problem right now.You will be our guest today. tomorrow we will discharge him depending on his condition" (şuanlık bir sıkıntı yok.Bugün misafirimiz olcaksın. Yarın ise durumuna bağlı taburcu ederiz) dedim. "Thank you" (teşekkür ederim) cevabını verdi. "Who can I talk to privately?"(Özel olarak kiminle konuşabilirim) diye sordum. Aralarında biri "Our commander will be here soon. You can talk to him"(Komutanımız yakında burada olacak. onunla konuşabilirsin.) dedi.
O sıra kapı açıldı ve komutan olduğunu düşündüğüm adam girdi. Elindeki poşetleri kenardeki masa koydu. O sıra benim sorumu cevaplayan adam kulağına bişi dedi. Adam bana dönüp "Yes, you can talk to me"(evet, benimle konuşabilirsiniz) dedi. "can we talk in private?" diye sordum. O ise kafasını sallayıp eliyle kapıyı gösterdi. Odadan çıkıp koridorda onu beklemeya başladım.
Ve onu gördüm...
Avyayı yedik yu-ri geri basss!!
Onun burda ne işi vardı. Hızlıca arkama dönüp yürümeye başladım beni görmemesi gerekiyordu. Arkamdan asker sesleniyordu ama şuan arkama dönemezdim. Önüme çıkan adamla ne yapcağımı şaşırdım..
❄
Evet heycanlı bir yerde bitti sonra ne olcak hakkında hiç bir fikrim yok hatta kızın kimle karşılaştığını bilmiyorum içimden geldi yazdım. 🤭
Yazım hatam varsa özür dilerim.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
이 시간 내 고향 여행❤🤍🇹🇷 (Bu seferki yolculuk memleketime)
