𝙆𝘼𝙍 𝙏𝘼𝙉𝙀𝙎𝙄̇

❆TEBESSÜM❆

İyi okumalar❤
Medya: Metehan VURAL

❄

~AYBARS SOYKAN~2025~

Ben Aybars.
Ben Aybars Soykan.
Ben asker çocuğuyum.
Ben şehit çocuğuyum.
Ben ve kardeşim piçler yüzünden yetim kalmıştık... Hayır.

Ben ve kardeşim piçler yüzünden yetim kaldık sandık..

Ben annemle babamın ölümüne zar zor inanmışken onların geri geldiğine nasıl inanayım? Söyleyin bana. Bana bir cevap verin...

Asenam gelmişti. Annem ve babam gelmişti. Ama o video ya önceden çekildiyse.. Yaa o görüntüler gerçek değilse..

Elif...
Ona ne derdim.. Ona nasıl söylerdim. Onu daha yeni toparlamışken şimdi tekrar dağılmasına nasıl göz yumardım? Benim canımın canı yanmasına nasıl izin verirdim?

"Siktirr"
"Ananın amı yani"
"Tövbe haşa"
"Ciddi olamazsınız"
"Yeter ama yaaa"
...

Tim bişiler diyordu ama ben ekrana odaklanmıştım. Kafamı zar zor ekrandan ayırıp camdan dışarı baktım. Camın yansımasından Asena'nın bana baktığını gördüm. Acılı bir şekilde gülümsedim. Buruk bir gülümseme ile karşılık verdi.

Hatırlıyordu...
Annemi ve babamı hatırlıyordu. Hatırlaması normal çünkü annem onlara kendi annelerinden fazla annelik yapmıştı.

Albay'a karşı "Ne yapcaz komutanım?" diye sordu. "Şimdilik net bir şey diyemem o yüzden eve gidin ve dinlenin" dedi. Anında sert bir şekilde "Hayır hiç bir yere gitmeyeceğim komutanım" dedim. "Aybars yapma kardeşim" dedi Göktuğ. "Komutanım hiç bişi kesin değil bu video yıllar öncesine de ait olabilir bir iki gün önceye de bilemeyiz" dedi Asena.

Yüzümü ellerimin arasına alıp sertçe sıvazladım. "Şöyle yapalım bence bana geçelim. Benim ev geniş" dedi. Herkez sessizce onayladı ve üstlerimizi değiştirmek için odalara gittik. Otoparkta buluştuk ve Asena önden bende arkasından ilerledim. Timin birazı benim arabama birazı Asena'nın arabasına binmişti. Kadir abi eşi ve çocuğunu almak için ayrılmıştı. Bende şimdi Elif'i arayacaktım.

Telefonu çıkardım ve 'Canımın canı'na tıkladım. Canım annemdi, Canımın canı Elif'im di. İkinci çalışta açtı. Ona olayları anlatmıştım.

"Abimmm napıyorsun?" dedi. Onun sesini duymak bile gülmeme yetiyordu.
"İyiyim güzelim. Asena'ya geçiyoruz. İşin bitince ara gelip seni alayım canım" dedi.
"Tamam abim bir iki saatte biter" dedi.

O sırada Asena iki katlı müstakil küçük bir villanın önünde durdu. Arabamı onun arkasına park ettim. Bu kızın zengin olduğundan şüpheleniyordum ama galiba cidden zengindi.

~ASENA KURT~

Arabamı evimin önüne park ettim. Arkama da Aybars park etti. Arabadan indim ve bahçe kapısına yürümeye başladım. Timin 'oha', 'çüş' tarzı nidaları kulağıma geliyordu.

Bahçe kapısını açıtım ve kenara geçip onların geçmesini bekledim. "Komutanım şimdi bu ev sizin?" diye sordu Metehan. "Evet canım bu ev benim" dedim gülerek. Arkamı dönüp kapıya doğru yürürdüm. "Komutanım anahtatınız nerde?" diye sordu Furkan. Bu soruya gülmeden edemedim. "Anahtara gerek yok çünkü kapı kulpum Kore tarzı yani şifreli artı parmak izli" diye kısa bir açıklama yaptım.

Kapıyı açtığım gibi kendimi içeri attım. Kapının önünde az bir yer vardı oraya ayakkabı ile basılıyordu. Kapının sağ tarafında kalan tabureye oturdum. Ayakkabımı çıkardım ve dolaba koydum. Diğerleride ayakkabılarını çıkarıp içeri girdi.