Karya | Hyunchan

6 "baba deme bana."

~•~•~•~

"Hyunjin."

Chan sabahın sekizinde kalkmış Hyunjini uyandırmaya çalışıyordu. "Hyunjin kalk."

Hyunjin zorlukla gözünü açtı. "Chan?"

"Kalk kalk."

"Saat kaç ya?" Gözünü ovalayarak kalktı Hyunjin. Telefonuna uzanıp saati kontrol etti. "Chan bu saatte ne oldu?"

Karya da uyanıp tıpkı Hyunjin gibi gözlerini ovalayarak kalktı. "Baba."

Hyunjin, Chana bakıp iç çektikten sonra oğluna döndü. "Uyu bebeğim bir şey yok."

"Nasıl yok? Kalk gidiyoruz." Dedi Chan.

Hyunjin gözlerini devirdi. "Nereye gidiyoruz?"

"Babanı görmeye."

Hızla reddetti Hyunjin. "Asla."

"Ne demek asla? Hyunjin dedim ya dün gideceğiz diye. Hem baban seni görmek istiyordur hadi kalk gidelim."

Güldü Hyunjin. "Babam beni görmek istiyor? Güldürme Chan. Dün de dediğim gibi hâlâ daha hazır değilim."

Chan iç çekerek oturdu yatağa. "Hyunjin neden endişe ediyorsun? Ben yanında olacağım. Hem ben eminim, baban seni görünce çok sevinecek."

Oğlunun saçlarını okşayarak dudaklarını büzdü Hyunjin. "Öyle mi diyorsun?" Dedi Chana masumca bakarak.

"Evet." Dedi Chan Hyunjinin elini tutarak.

Hyunjin kafasını aşağı yukarı salladı. "Pekala. Oğlum sen uyu biz bir yere gidip geleceğiz."

"Ne? Hayır hayır. Karya da gelecek."

"Ne karyası Chan saçmalama. Önce ben gideyim. Zaten kabul edeceği belli değil, bir de karyayı götürüp çocuğumun psikolojisini bozamam."

"Hyunjin, neden böyle düşünüyorsun? Bana güven, baban seni oğlunla kabul edecek. Hem çocuk neşedir, babanı yumuşatır."

Chanın konuşması Hyunjine güven veriyordu fakat babasını da tanıyordu. Kabul etmeyeceğini biliyordu yine de içten içe Chana güvenmek istiyordu.

En kötü ne olabilirdi ki? Hem Chan yanındaydı.

"Tamam. Öyle olsun. Karya, bebeğim kalk hadi dedeni görmeye gidelim."