pococurante | Sahyo

~9~

I got you şerefine bir bölüm atayım dedim.

Bu arada şarkı o kadar güzeldi ki hala kendime gelemedim. Mv desen o zaten bir başyapıttı. Sabahtan beri stream kasıyorum ve beynimi hissetmiyorum artık AMA streama devam💪💪💪

Sizde STREAM YAPARKEN okursunuz değil mi canım okurlarım🥰🥰🥰

"Haeun ellerini yıkamadan yatma sakın!"

"Tamam anne!"

Akşam yemeğimizi yedikten sonra artık Haeun'un yatma saati gelmişti. Onu odasına yolladıktan sonra bende bulaşıkları yıkayıp salona doğru geçicektim. Ama salonda oturan Jihyo'yu görmemle fikrimden vazgeçmiştim. O da beni görmüş olacak ki seslenmişti.

"Eğer bir şeyler izleyeceksen ben gidebilirim sorun değil."

Oturduğu yerden kalkıp kapının yanındaki askılıktan paltosunu aldı ve üstüne geçirdi. Açıkçası evden gideceğini düşünmüyordum ve biraz şaşırmıştım doğrusu, o da hemen kendisini açıklama zorunluluğu hissetmişti.

"Jeongyeon ile buluşacağım, kaç gündür gel diyordu."

Kollarımı birbirine dolayarak kapının girişine yaslandım.

"Bana açıklama yapmak zorunda değilsin Jihyo, istediğini yapabilirsin."

"Sana... yapma lütfen."

Kapıdan uzaklaşarak yanıma doğru yaklaştı.

"Özür diledim neden uzatıyorsun?"

"Uzatıyor muyum? Farkındaysan uzatan sensin. Hala burada kalıyorsam senin için değil Haeun için olduğunu anla artık."

"Bir hata yaptım evet ama vazgeçmek bu kadar kolay mı?"

Gözlerinin dolmasıyla bakışlarımı ondan çekmiştim. Bakarsam benimde gözlerim dolacağına emindim.

"Jihyo anlamıyorsun... bizim ilişkimiz zaten kaç ay önce bitmişti. Sadece ben savaşmaya devam etmiştim ama artık bende savaşmayı bırakıyorum. Bu saatten sonra aklın başına gelse nolur? Sen bana bir tokat attın bir daha atmayacağını nerden bilebilirim?"

"Gözüm dönmüştü, nasıl olduğunu bende bilmiyorum ama asla yapmam bir daha. Ben sana zarar vermeye kıyamam bilmiyor musun, tanımıyor musun beni?"

"Çok geç Jihyo, çok geç. Artık git sende."

Arkamı dönüp onu orada tek bırakmıştım. Yalnız kalmaya ihtiyacım vardı, eğer sürekli sürekli bu konuşmaları yapıcaksak çözümüme yeni bir şeyler eklemem gerekiyordu.

Onun pişman olduğunu görebiliyordum ama tekrardan böyle bir şeyi yapmayacağının bir garantisi yoktu. Bir kere güven sarsılınca, insan tekrardan aynı şekilde güvenemiyordu. Zaten öncesindeki soğuk davranışlarınıda ele alırsam her şekilde bana karşı kötü davranmıştı. Belki de birazcık birbirimizden uzakta dursak ikimizede iyi gelebilirdi bu.

Uzun süreli ilişkilerde inişli çıkışlı zamanlar illaki olurdu ve bundan darbe almamak için iyi bir mentaliteye sahip olmak gerekirdi ama ben çoktandır o gücü kaybetmiştim. Şimdi sadece kırgın bir kalbe sahiptim, ne zaman onarılacağını bilmeden öylece duracaktım.

-----

Jihyo

Kendimi Jeongyeon'un evinin önünde bulduğumda hızlıca kapıyı çaldım. Çok bekletmeden açılmasıyla yüzüme küçük bir gülümseme takınıp içeriye girdim.

Jeongyeon'a olayları anlatmıştım ve kesinlikle bana hak vermiyordu hatta bana oldukça kızmıştı. O an bana ne olduğunu kavrayamamıştım ve yaptığım hareketleri doğru düzgün düşünememiştim. Sonucunda da asla yapmak istemeyeceğim bir harekette bulunmuştum.