Burn จุดไฟรักเผาใจเจ้าชายน้ำแข็ง

Chapter1 ราวจับวาง

วันปฐมนิเทศ วันเริ่มต้นของความวุ่นวาย..

ฉันมาถึงโรงเรียนอย่างอ่อนล้า ด้วยเหตุที่เกิดจากการเก็บของเข้าห้องเมื่อวาน ฉันมาก่อนเปิดเรียนแค่วันเดียว จึงทำให้การเก็บของเมื่อวานส่งผลต่อการตื่นแต่เช้าเพื่อมาปฐมนิเทศวันนี้

เหนื่อยจริงเลยยย..

เด็กนักเรียนทั้งที่คุ้นหน้าและไม่คุ้นเกือบ60คนในหอประชุมคุยกันจ้อกแจ้กจอแจทักทายเพื่อนใหม่ แต่ฉันไม่มีอารมณ์จะคุยกะใครหรอก

"สวัสดี ฉันขอนั่งด้วยได้มั้ย" ผู้ชายชาวญี่ปุ่นคนนึง ทว่าจะเป็นหนึ่งในนักเรียนที่มาปฐมนิเทศขอที่นั่งข้างฉันที่ยังว่างอยู่ ฉันได้แต่พยักแบบปัดๆไป

อ่อ.. ลืมบอกไปแหนะ ฉันสามารถพูดได้ 4 ภาษา ไทย อังกฤษ จีนและแน่นอนญี่ปุ่น จึงไม่ต้องแปลกใจที่ฉันสามารถคุยกับคนญี่ปุ่นได้สบายบรื๋อ

"เธอชื่ออะไรหรอ" เขายังคงถามฉันต่อ

"................"

นี่นายอ่านสีหน้าฉันไม่ออกจริงๆใช่มั้ยว่าฉันไม่อยากคุยกับใคร

"เธอโอเครึเปล่า" เขายังถามต่อ

"................"

"อยากให้ฉันพาไปห้องพยาบาลมั้ยอ่า"

"นายช่วยนั่งเงียบๆไม่ต้องพูดอะไรจะดีกว่า" ฉันหมดความอดทนจนต้องพูดออกไป

ฉันเป็นคนที่สนิทกับคนอื่นอยากมากตั้งแต่จำความได้ ไม่ได้หยิ่ง แต่ก็ไม่ได้เฟรนด์ลี่ แต่ถ้าสนิทกับฉันจริงๆว่าฉันเป็นคนง่ายๆไม่ค่อยคิดอะไรมากหรอก

"ฉันฮิโรชิ ทาดากะนะ" เขายังไม่หยุดพูดต่อ

ฉันจึงหันไปส่งสายตาเฉียบให้เขา เขาจึงพูดขึ้นต่อย่างกุกกัก

"เผื่อ.. เธออยากรู้จักน่ะ" และยิ้มเจือนๆ

เฮ้อ.. โอเคๆ พูดมิตรไว้ก็ไม่เสียหายนิใช่มั้ยอเมซ

ฉันจึงยื่นมือไปพร้อมกับแนะนำตัวเอง
"ฉันปาฏิหาริย์ สวัสดิพงษ์ คนไทย นายเรียกฉันว่า อเมซก็ได้ ฉันไม่ถือ นามสกุลฉันเรียกยาก"

ทาดากะที่คงงงกับพฤติกรรมของฉันว่าจะเอายังไงกันแน่ ยื่นมือมาจับมือฉันเบาๆ แล้วฉันก็หันกลับเข้าโลกส่วนตัวต่อ

ไม่นานนักก็มีใครบางคนที่ฉันมองไม่ถนัดเพราะลืมใส่คอนแทคมา เดินขึ้นบนเวทีแล้วยืนตรงแท่นเอ็มโพเรียม

"สวัสดีนักศึกษาทุกคน ยินดีต้อนรับสู่สาธิตนาคาว่า ผม โทโมยะ ฮัตโตริ ประธานนำร่องโครงการนักเรียนแลกเปลี่ยนจากประเทศไทยครับ"

ห๊ะ!! ว่าไงนะ โทโมยะ ฮัตโตริ เขาอยู่ที่นี่หรอ อะไรกัน ทำไมไม่เห็นรู้เลย ทำไมเซนต์ถึงไม่บอกข้อมูลนี้กับฉัน แต่ก็ดีแล้วล่ะ

"เพื่อให้โครงการนี้เป็นไปอย่างสมบูรณ์แบบ เราจึงคัดแต่บุคคลคุณภาพและจำกัดจำนวนเพื่อง่ายต่อการดูแลได้ทั่วถึง นักศึกษาสาธิตทุกท่านจะไดัเรียนกับ รุ่นพี่ของวิทยาลัย เพื่อเรียนรู้การศึกษาที่ได้ประสิทธิภาพ และนำไปใช้กับสถาบันหลักของตนต่อไป" ฮัตโตริยังคนพูดอยู่บนเวที ซึ่งไม่ได้เข้าหัวฉันซักนิด

"รายชื่อของนักศึกษาสาธิตจะถูกแบ่งกลุ่มไว้เรียบร้อยโดยการสุ่ม ไม่มีการเลือกหรือการเปลี่ยน เพราะคัดเทียบกับความสามารถของแต่ละบุคคล ให้ติดตามประกาศในเว็บไซต์ตอนเย็น แล้วอย่าลืมรีบหาตัวรุ่นพี่ของพวกคุณแล้วฝากเนื้อฝากตัวกับเขาด้วย สวัสดีครับ"

รายชื่อรุ่นพี่หรอ ไม่ได้การล่ะซิ อย่างนี้ต้องแฮ็ก

หลังการปฐมนิเทศฉันรับกลับหอทันที เพื่อทำการแฮ็กข้อมูลและเปลี่ยนข้อมูลกลุ่มรุ่นพี่ คนเดียวที่ฉันต้องการให้มีในกลุ่มฉันคือ ฮัตโตริ จับกลุ่มราวจับวางด้วยมือของฉันเอง

หอพักของฉันอยู่ห่างจากวิทยาลัยมาก ต้องนั่งรถไฟใต้ดินถึงสองสถานี ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไม แต่เซนต์เป็นคนจัดการเรื่องนี้ให้ฉันทั้งหมด เซนต์เป็นใครน่ะหรอ ฉันก็ไม่รู้ ฉันเป็นเงาที่คอยรับงานจากผู้ว่าจ้างด้วยจำนวนเงินที่ฉันกำหนด และผู้ว่าจ้างของฉันตอนนี้คือเซนต์ คนที่ส่งมิชชั่นให้ฉันติดตามผู้ชายที่ชื่อ โทโมยะ ฮัตโตริอย่างใกล้ชิด คอยส่งข่าวว่าเขาทำอะไร ที่ไหนอย่างไร แต่เป็นการติดต่อกันทางอีเมลเท่านั้น และฉันไม่รู้จักกับเซนต์มาก่อน ไม่เคยเห็นหน้า แฮ็กข้อมูลIPคอมไม่ได้ และฉันต้องทำตามคำสั่งเขาเท่านั้นจนกว่ามิชชั่นจะสำเร็จตามความต้องการของเขา

"เรียบร้อย.. แล้วเจอกันนะ ฮัตโตริ" ฉันพูดกับคอมเบาๆหลังจากแก้ข้อมูลเรียบร้อย