O8- Bill Denbrough. ๋࣭ ⭑

1.4K 37 0
                                    

✧ ࿐  BILL DENBROUGH ❪ x fem oc ❫
ೃ⁀➷ 0 8 ; ❛❛ i'm still here. ❜❜

━━━━━━━

Advertencia: contiene temas sensibles ❪ intento de suicidio, etc ❫ se recomienda discreción

Ups! Tento obrázek porušuje naše pokyny k obsahu. Před publikováním ho, prosím, buď odstraň, nebo nahraď jiným.

Advertencia: contiene temas sensibles ❪ intento de suicidio, etc ❫ se recomienda discreción.

Susan.

—Oye... Bill. — Le hable al chico.

Estábamos sentados en la Cantera, solo nosotros dos. Intentado pasar una tarde de novios, pero lo veía distraído, y mirando hacia otro lado, como siempre que está conmigo.

—¿Que pasa?. — Pregunto secamente, sin tartamudear, dirigiendo su mirada a mí.

—Eso te pregunto a ti. ¿Que te pasa?. — Hable al fin.

— Nada Susan. — Rodó los ojos, ya harto de escúcharme hablar.

— ¡No!. Siempre intentas evitar el tema. Pero no soy idiota Bill Denbrough. Ya no eres como antes, ¿Que pasó?. — Puse mí mano en su hombro.

—¡Te dije que nada Susan!. —Me grito, mientras sacaba bruscamente mí mano.

— ¿Lo ves?, tu nunca me gritaste...

N-N-No quiero estar contigo. — Soltó.

— ¿Q-que?. ¿Que carajos Bill?. — Me pare molesta.

— Ya no me gustas. — También se levantó. — Me gusta Beverly. — Miro hacia otro lado.

— Por supuesto que si... — Tomé mis cosas, subí a mí bici, y fui a la casa de Richie.

Toque la puerta una y otra vez, intentado aguantar las lágrimas que rogaban por salir.

— ¡Hey!. - Dijo alegremente el gafotas. Pero cuando vio mí cara, sus expresiones felices se volvieron de preocupación. — ¿Que pasó linda?.

— Bill... — Corrí a abrazarlo. — Le gusta Beverly, y me dejó. — Llore en su hombro.

— Oye... ven. Entremos. — Me abrazo por los hombros.

— ... Y eso es todo. — Dije, finalizado toda la historia de lo que pasó con mí ex-novio.

— Que estupido. — Río irónicamente.

— Tengo que irme...

— ¿Tan rápido?. — Pregunto.

— S-si. - Hable nerviosamente, ya que la idea que tenía, no era buena.

— Está bien cariño. Te acompaño.

— Gracias Richie, por todo. — Sonreí tristemente y lo abracé.

— Estarás bien. — Acaricio mí cabello.

Terminamos de despedirnos, y me fui hasta las alcantarillas, sin importar lo sucio, ya que sabía que no habría nadie ahí.
Saque mí pequeña navaja, mientras me sentaba lentamente, y comenzé a cortar mis muñecas, como hace un año atrás.
Bill era mí lugar seguro, el me ayudó a superar todas las cosas horribles que me pasaban, y yo lo ayude a el con todo lo de Georgie. Fue difícil, pero lo logramos juntos, y sentir que la única persona que te ayudaba se distancia de ti poco a poco, es una verdadera mierda.
Soporte golpes, agresiones, abusos, cortes, una violación, y más cosas que empezar a recordar en cuando vi la sangre en mis brazos. Dolía, dolía mucho, y no sabía por qué mis ojos comenzaron a pesar, hasta que vi todo negro.

— ¡Susan no!. — Fue lo último que escuche antes de desplomarme por completo.

— ¡Eres un estúpido William!.

— Mira lo que hiciste.

— Es tu culpa.

Pude distinguir los susurros, aún con mis ojos cerrados. No sabía que me habia pasado o donde estaba, pero me mantenía sin mirar nada, inconcientemente.

Luego de unos minutos, decidí abrir mis ojos, muy lentamente, ya que aún seguían pesando mucho. Me encontraba recostada en una camilla, con ropa de hospital, y muchos aparatos raros al lado mío. Tenía una aguja, la cual me aletero, ya que le yendo fobia a esas cosas, pero no tenía la energía, ni las ganas, como para demostrarlo físicamente.

— ¡Susan!. Despertaste. — Vi a Eddie, con su pequeño inhalador en la mano, y sus tipos 'shorts' rojos.

— Hola pequeño. — Me reí levemente, pero al instante comenzé a toser.

— No hagas mucha fuerza. — Advirtió.

— ¿Que me pasó?. ¿Donde están los demás?. — Pregunté débilmente.

— Te cortaste de nuevo Sus, pero creo que está vez fuiste muy lejos. — Se acercó a mí, y respondió mí primera pregunta. — Todos están afuera, la enfermera vio que estábamos todos juntos y saco a los demás, por qué yo insistí en quedarme contigo. — Sonrió con tristeza. - Pensé que te perdería tonta. — Sollozo.

— No, no, no. No llores. — Tomé su mano. — Sigo aquí. — Le devolví la sonrisa. — Emm, ¿Bill también vino?. — Pregunté.

— Claro que sí, se siente demasiado culpable... — Bajo la cabeza.

— Claro que es su culpa. Se merece estar así. — Dije enojada.

— Susan, no digas eso, el te quiere mucho, todos te queremos. — Apretó un poco más mí mano, pero sin hacerme daño.

— ¿De verdad?. Y dime, ¿Donde estaba Bill?, ¿Uhm?, ¿Me ayudó?. — Hable rápido.

— No sabíamos que estabas mal... no creímos que ibas a volverlo a hacer. Lo siento mucho, pero todos estamos para ti, solo tienes que decirlo, y prometo que te ayudaremos. — Me abrazo, con miedo a lastimarme. — ¿Puedo decirles que pasen?, así luego ves a tu mamá.

— Bien... — Me rendí.

Eddie salió, y me quedé unos minutos recalculando todo lo que había hecho. Me corté muchas veces pero nunca llegue a este punto. Es decir, ¿Hospital?.

— H-hola Sus. — Dijo una voz masculina. Reconocería ese tartamudeo siempre.

— Eddie me dijo que vendrían todos... — Mire hacia otro lado.

— P-perdoname, de v-verdad lo si-siento mucho. — Comenzó Bill. - Fui un verdadero idiota contigo, no tendría que haberte tratado tan mal por todo este tiempo, eres una persona que siempre hace lo mejor para todos, y nos ayudas, debería haber sido como tu. Pero soy egoísta y torpe, y me olvidé de todo lo que pasamos juntos, nosotros dos. Beverly... es mí amiga, y es bonita, es muy hermosa, pero no sé compara contigo, ella no es... — Hizo una pausa. — ella no es tú. No es Susan. Y a mí me gusta Susan, y amo a Susan, no a Beverly. — Terminó de decir.

— Wow. — Solté.

— ¿Q-que?.

— No tartamudeaste. — Me burlé.

— C-cierra la boca. — Se acercó a mí , se acercó a mí, tomo mis mejillas, delicadamente, y las acaricio, para después besarme de una manera tierna.

📖 ⧽ iixmiiu- ˖ ࣪ ‹ 2O23 𖥔 ࣪

𝗕𝗔𝗗 𝗜𝗗𝗘𝗔. ── one shots multifandom.Kde žijí příběhy. Začni objevovat