Okuyabileceğiniz en iyi aile kitabı.
♠️
"Bir Akarcalı olmak ne demektir biliyor musun?"
"Hayır."
"Bir Akarcalı için en önemli şey kandır. Çünkü bizlere göre kopmayan tek bağ, kan bağıdır. Ve biz bu bağa sonuna kadar sah...
Yokluğumu telafi etmek için upuzun bir bölümle geldim. Satır arası yorumları unutmayalım lütfen ❤️
Keyifli okumalar!
♠️
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Bir yara bir ömrü nasıl kanatır?"
♠️
Lema sabah uyandığında bir yanında uyuyan Berge abisini, diğer yanında uyuyan Akel abisini gördü. Dudaklarında bir gülümseme oluşurken onları uyandırmamak için kıpırdamadan uzanmaya devam etti. Çok yorgun gözüküyorlardı.
Berge Lema'yı kollarıyla sarmışken, Akel ise yüzünü Lema'nın boynuna gömmüştü. Lema ikisininde nefes alıp verme sesini duyarken bu anın sıcaklğının tadını çıkarmaya devam etti.
Nasıl olsa bugün haftasonuydu ve okulu yoktu. O yüzden yetişmesi gereken bir yer de yoktu.
Yarım saat kadar sonra odanın kapısı açılırken içeri Agâh bey ve Reha girmişti. Reha gördüğü tabloya hoşnutsuzlukla bakarken Agâh bey gülümseyerek izliyordu.
"Hadi bakalım uyanma zamanı!" Agâh bey coşkuyla konuşurken Lema duvarda ki saatte göz ucuyla baktı. Neredeyse öğlen olmak üzereydi. Haftasonları kahvaltıyı daha geç yapıyorlardı.
"Olmaz. Sen de aç kalacaksın."dedi Reha omuz silkerken. Çatık kaşları onları izlerken tek sebebin bu olmadığı açıkça belli oluyordu.
Berge, bacağını Lema'nın bacakları üzerine atarken Akel yüzünü daha çok Lema'nın boynuna gömmüştü.
"Çocuklar hadi artık!" Agâh bey tekrar uyardığında ikisi de itiraz ederek mırıldanmaya başlarken Lema, Akel'in burnu yüzünden gıdıklanmaya başlamıştı.
Kendini tutsa da ufak ufak kıkırdamadan edemiyordu. Berge ve Akel'in gözlerinin hâlâ kapalı olmasına rağmen ikisinin de yüzünde ufak bir gülümseme oluşurken bunu bilinçli yaptıkları ortadaydı. Akel biraz daha burnunu sürtüp onu gıdıklarken Lema artık kendini tutamıyordu.
"Abi gıdıklanıyorum!" Gülüş sesleri artarken ikisi de artık geri çekilmiş ve doğrulmuşlardı. Yeni uyandıklarını belli eden kısık gözlerinin odağı küçük kız kardeşlerindeydi.
"Sonsuza kadar bu sesle uyanabilirim." Berge sessizce mırıldansa da herkes onu duymuştu. Lema'nın gülmekten kızaran yanakları daha da al bir renge bürünürken bu görüntü Berge'nin yüzünde ki gülümsemenin büyümesine, mavi gözlerinin şefkatle dolmasına sebep olmuştu. Lema'yı karnından gıdıklamaya başladığında küçük kızın kahkahaları diğer aile üyelerinin de gelmesine sebep olmuştu.
