Yesteryear

CHAPTER 1

"Kuya Sallim!" Sigaw ng babae dahilan para mapunta saamin ang atensyon ng lalaki.

Naglakad ito palapit saamin habang nakalagay sa magkabilang bulsa ang kamay at nakangiti.

"Kuya, nakakahiya ka." Simpleng saad ng babae.

I almost laughed but I bit my lip to stop.

"Wag kang sumabay saakin pauwi." Ani ng lalaki at nagsimula ng bumalik sa sasakyan na nakaparada sa labas ng gate.

Cali stomp her feet while running towards Kuya Sallim. Nagsisigaw ito pero hindi pa din pinapansin.

I smiled and continue walking. Sinuot ko ang earpods para hindi marinig ang mundo. While I was walking, I couldn't stop thinking what I said a while ago.

Pumayag ako na turuan ang lalaki kahit na labag sa loob. She never begged, not until now. Hindi ko alam kung anong ginawa ng lalaki sa babae at ganon siya ka-determinado na pilitin ako.

I sighed.

Naupo ako sa bench ng marating ko ang station. Tinanggal ko ang earpods at nag-inat ng mga kamay kahit na may taong naka-upo sa kabilang dulo ng bench.

May dala siyang sketch book at tahimik na gumuguhit. He's wearing a black jacket. No, I wasn't looking at this guy! Sa peripheral vision ko lang!

He's body are matured so I think he's a guy.

Hindi nagtagal ay may tumigil na bus sa harap namin kaya dali-dali kung inayos ang sarili para sumakay. The person automatically fix his things and hop in the bus afterwards.

Nakatitig lang ako sa bintana habang tinatanaw ang mga taong nagta-trabaho. They're look really tired but I can't deny the fact that their family can change their mood. The life that I can't get a hold into.

Ang swerte ni Cali. He has kuya's and I have mine too. But everything will not stay just the way it is, I guess.

Hinawakan ko ang bracelet na binigay saakin ni Jacob. It was made of red thread and three circle wooden beads were placed in it.

Hindi niya ako sinamahan ngayon dahil ang paalam ko ay kasama ko si Cali at may girls out kami na hindi naman totoo. He can't blame me.

Laman kami ng isip ng mga ka-school mates namin ngayon. Saying that he and I were a great couple kahit na magkaibigan lang naman kami. Jacob was just sweet and he's like my brother. No need to think about malicious gossips.

I smiled as the amazing city lights welcome my eyes. As if they're waiting for a person to see them shone.

Hindi nagtagal ay nakarating na ako sa bahay. Inabutan ko ang pamilya na nanunuod sa sala kasama si papa na nakaharap sa laptop niya.

Business again, huh?

"Nasa taas si Julia." Tinig ni Manang ang pumukaw sa atensyon ko. May hawak siyang tray na meryenda ng pamilya.

Presentiments crept all over my body as I stared at my father. He's presence never failed to threaten me. Ayaw niya tuwing may pinaghihintay kami, lalo na ako.

Pagkatapos niyang sabihin iyon ay agad na akong umakyat sa taas.

Wala naman akong klase ngayon ah.

Sunday, M-T-TH-F lang ang tutor class ko. Wednesday pa lang ngayon!! Bukas pa!

This is supposed to be my free day!

Hinihingal ako habang papalapit sa pintuan ng kwarto ko. 

I open it and Julia's smiling face welcome me. She was drinking juice while reading one of my textbooks.