Silenced ●Taekook●

-31- The Thin Line Between Death And Life

I always wondered why it takes
15 stitches and a soft parody
To make my eyes be like deceit
Believe the sting proves heart to me
Now I know that you love me
Thank God that you love at all
Dislocated at the joint
Timing is everything in the bed
'Cause you'll sleep for hours to keep away
Then sink the teeth and bat your eyes at
Now I know that you love me
Thank God you love at all
What surprise right here?
Going on, going off

Deftones- Dai The Flu

Oy vermeyi ve yorum yazmayı unutmayınız, keyifli okumalar dilerim..

☆

Eli karnının üzerinde baskı yaparken cebinden çıkarttığı anahtarla kan bulaşmış titreyen elleriyle zor bela anahtarı deliğe sokup kapıyı açmayı başarmıştı.

Kapıyı arkasından kapatıp sırtını kapıya yasladı. Nefes nefese bir halde titreyen bedeniyle zor bela ayakta duruyordu.

Onca yolu gelebildiğine bile hayret ediyordu. Duvara tutunarak beyaz duvarlara kırmızı bulaştırdığını bilerek banyoya ilerledi.

Işığı yakıp içeriye girdiğinde doğruca lavabonun yanında ki dolabı açtı. Tek eli soğuk mermere dayanmış vaziyette dururken diğer eliyle dolabın içini karıştırıyor aradığı şeyi bulmak için bilincini açık tutmaya çalışıyordu.

Kulakları uğuldamaya başlamıştı artık. Kalp atışının git gide yavaşladığını duyabiliyordu, sanki boş bir odadaydı da kalp atışı yankı yapıyormuş gibiydi.

Ayakta durmasını sağlayan mermere dayanmış eli kaydığında dolapta ki eşyalarla birlikte yere düşmüştü. Gözleri kararmaya başlamıştı, bilincini açık tutmak artık öyle zor geliyordu ki ona bu savaşı kazanamayacağını anlamış gibiydi.

Sırtını küvete yaslayıp başını arkaya attı acaba gerçekten ölüyor muydu?

Sonunda bu sefil hayatını bitiyor muydu? Alaylı bir gülüş yerleşti dudaklarına. Belki de mutlu olmalıydı her şey o bitirmeden bitiyordu sonuçta.

Fakat içinde bir yerlerde bir kaygı vardı. Bir şey için endişeleniyordu. Ama neydi bu kaygının kaynağı?

Düşünmek bile yorucu geliyordu artık ona. Belki de biraz uyumalıydı.. Yorulmuştu. Biraz uykunun kime zararı olurdu ki?.. Başı yavaşça öne doğru düştü, ağırlaşan kirpikleri kapandı, karnında ki eli soğuk zeminle buluştu.

İşte şimdi her şeyin sonuydu..

☆

-Bir Kaç Saat Önce-

Jeongguk evden çıkar çıkmaz apartman dairesine girmiş kendisine lazım olan bütün eşyaları alıp çıkmıştı. Hiç vakit kaybetmeden telefonunda ki gps konumuna bakıp yola çıkmıştı.

Şansına yıllar önce terk edilmiş bir binaya gelmişti ama içinde bir sıkıntı vardı. Bu hiç normal değildi.

Normal bir insan neden durduk yere boş bir binaya gelirdi ki? Jeongguk içini kaplayan kaygıyla arabadan indi. Etrafı kontrol edip temiz olduğu kanaatine vardıktan sonra temkinli bir şekilde içeri girdi.