Sinir Krizi

DÖNÜM NOKTASI

Cebimdeki adreslerden umut kalmamıştır...

                                                                                         İSMET ÖZEL

"Bitti dediğimiz çok an olmuştur."

"Yada bitmek üzeriyim."

"Çöktüm, bundan sonra benim için bitti."

"Hayatım mahvoldu şimdi."

Bir polis kızı olduğum için çok şehit veya ölmüş polis çok duyuyordum ama bu çok başka...

İşte tam olarak hayatımın dönüm noktasıydı bu gün yıllarca çalışma hayalini kurduğum şirketin yani KARACAHAN holdingin kapısının önündeyim yarım saat sonra görüşmeler başlayacak ve umarım iyi geçer...

Görüşmeler için yirmi dakikadan fazla olduğu için kafeteryaya indim amacım sadece kahve almak. Kahvemi söyleyip hazırlanmasını beklerken kulağım televizyondaki seslere takıldı "ŞEHİT OSMAN ÇAKAR ,ŞEHİT MEHMET BOZKURT" ve kulağıma bir ses daha ilişti

"ŞEHİT...ŞEHİT...ŞEHİT BAŞKOMSER ALPER GÜNEŞ"

etrafımdaki tüm sesler susmuştu, artık başka hiçbir şeyi duymuyordum tepkim sadece gözlerimin yavaşça kapanırken bacaklarımın aynı anda işlevini yitirmesiydi duyduğum tek şeyse etrafımdakilerin bağrışıydı...

Başım zongluyordu, gözlerim sanki tüm dünyanın yükünü taşıyordu. Sadece elimi kıpırdatmamla tanıdık birkaç sesle gözlerim yavaşça açılmaya başladı.

"Yaz, güzelim burdayız korkma bir tanem"

"Yaz, aşkım burdayız hepimiz korkma." gözlerimi tam açtığımda karşımda Nisa, Mert, Eymen vardı ve Mert'in bir kaç doktor arkadaşı -şaşırmadım-.

Yaşanan olaylar gözümün önüne gelmeye başladığında gözümün vanaları fazlasıyla açıldı. Beynimin Babam demesiyle bilincimi geri kaybettiği ve sadece

"BABA"

"BABA"

"BABA" diye fısıldamalarım birden çığlığa dönüştü.

"BABAAAAAAAAAAA"

"BABAAAAAAAAAAAAAAAA"

"BABAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA" ağzımdan başka hiç bir şey çıkmıyodu, ellerimin titremesini gören Mert hemen kolumdaki seruma büyük ihtimalle ağır dozda sakinleştirici ve uyku ilacı enjekte etti. Gözlerim kapanırken dediğim tek şey ise

"Baba... beni... bırakma..."

Uyku ve uyanıklık arasında gidip geliyodum. Nisa'nın sesini duydum bir anda

"Mert, niye uyuttun kızı bıraksana acısını yaşasın, ağlasın "

"Bırakıyım da kız ölsün dimi Nisa sanki bilmiyormuş gibi"

"Ne! Nasıl öle bilirdi sen iyimisin Mert ne dediğinin farkında mısın sen"

"Evet maalesef fazlasıyla farkındayım, senin o canından çok sevdiğin arkadaşın var ya kriz ataklarında eğer çok fazla duygu yoğunluğu yaşarsa beyin işlevini kaybedebilir ve beyin işlevini kaybettiği anda ya ölür yada direk bitkisel hayata sürüklenir"

"Mert, Yaz ölürse ben yaşayamam nolur"

"Ağlama Nisa bu yüzden ben doktor oldum zaten küçükken Yaz ikinci kez kriz geçirdiğinde ben ona bir söz verdim doktor olup onu kurtarcam demiştim ve beni sözümden dönmeye hiç niyetim yok merak etme"

"Lan sesiniz odaya kadar geliyo ne bağrıyosunuz kapının önünde ya Yaz duysaydı salak"

"Tamam be ne bağrıyon "

"Siz iki erkek olarak burda kalın maç filan konuşursunuz benim sizden daha önemli işlerim var ben Yaz'ın yanına gidiyorum"

"Dur be geliyoz"

"Mert! dur bi "

"Noldu!"

"Yaz'a bişey olmuyucak dimi?"

"Korkma kardeşim Alper amca onu bize emanet etti" ...

"Bebeğim sen uyandın mı?"  Nisa'nın bağırmasıyla.

"Kızım bağırmasana be "

"Tamam canım, nasıl oldun?"

"Nisa, benim babam ö-öl-dü nolur bana nasıl oldun demeyin.Benim hayat ağacım kurudu, tutunduğum dalım kırıldı, geçmişimden ve o kadından hatıra kalan tek şeyimdi" dediğimde Nisa'nın da benimle birlikte ağladığını gördüm. Bence ağlamasının nedeni az önce Mert'in söylediklerine benimde laflarım eklenince kaldıramamıştı ki şaşırmamıştım ağlamasına.

Nisa grubun en duygusalıydı maalesef çoğun olayı kaldıramazdı,lakin o benim herşeyim ve hayatımda ki tek kızdı. Ki genel hayatımda ki temel kişiler babam, mert, eymen ve aslı dışında kimsem yoktu bana şaşırabilirsiniz aslında çok arkadaş bela çeker sözünü kullanıyorum çünkü eski arkadaşlarımın çoğu benim sırtımdan vurmuştu bu yüzden lisede bizimkiler dışında kimseyle samimi değildim. Artık babamda gitti, dört kişi kalmıştık. Tutanacak dalım sadece arkadaşlarım vardı...

Biliyorum bölüm biraz kısa ama bir an önce başlamak için attım.

Hepinizi çok seviyorum oylarınızı ve yorumlarınızı esirgemeyin canlarım...