Bitmeyen acılar, görünmeyen yaşlar...
"Sen kimsin be ne hakla mesleğime karışabilirsin"
"Ben o senin yüzüme bakmadığın patonunum "
"Ne yapalım patronumsan yani diz mi çöküyüm önünde "
"Yok canım ne diz çökmesi ama kolay gelsin şimdiden 1 ay içerisin...
Babam, annemin tek hatırası, göz yaşlarımın tek durdurucusu, krizlerimin tek kurtarıcısı, arkadaşlarımın en değerlisi...Ama artık hiç biri...
Çocukken çok ders çalıştığım söylenmez ama annemin ölümünden sonra kendime söz vermiştim istediğim meslek için çok çalışıcam diye ki öylede olmuştu çünkü gerçekten okuldan gelince harıl harıl ders çalışmıştım ki hala öyleyim kafama koyduğum ne varsa onu geçekten yapıyordum ve yaparken de aşırı çalışıyordum.
Normal de ders değil de kitap okurdum ama annemin ölümüyle kitap okumaya da küsmüştüm. Aslında küsmek değil de neredeyse 5-6 kitap anca okumuşumdur annem 17 yaşımda öldü. Şu an 22 yaşındayım ve sadece arkadaşlarım ve kuzenlerim dışında kimsem kalmamıştı. Ki gerçi 2-3 kuzenim dışında diğerleriyle konuşmuyorum çünkü hepsi annemin ölümüyle alakam bile olmasa beni suçluyorlar.
Annem öğretmen olduğu için daha doğrusu Hakkari'de öğretmen olduğu için bir bomba patlamasında öldü ve annemle 1 saat önce telefonda sağlam bir kavga etmiştim.
Aslında annemle biz hep kavga ederdik ki gerçek Guinness rekorlar kitabına dünyanın en çok kavga eden anne-kız ikilisi diye geçicektik.
Sonra babam bana anneni kaybettik dedi, hayatım başıma yıkılmıştı ve bide anneannemgil benim üstüme gelmişti annen senin yüzünden öldü diye ama çok takınmadım daha doğrusu babam gereken lafı vermişti bana gerek kalmamıştı .
O olaydan sonra anne tarafından reddedilmiştim tabi bu benim umrum da mı tabii ki de değil. Ve anne değil de baba tarafıyla daha güzel anlaştığım için sorun yoktu gerçi genelde baba tarafın da da bitek Eymen'le konuştuğum için hee bide amcam la yengem onlar vardı.
Şu an İstanbul'daydım ve yengemgil de kalıyorum ve ayrıca amcamgil zengindi daha doğrusu amcam ilk başta bir şirket kurdu ve o şirket sayesin de zengin oldular eee bide yengeme babasından kalan bir servet vardı.
Aman neyse, şu an babamın vefatından 1,5 ay geçmişti normalde babamın öldüğü gün yeni işime başlıyıcaktım. Ama babamdan dolayı başlamamıştım aslında halada başlamıyıcaktım lakin amcamın babanda böyle olmasını istemezdi adlı konuşmasından dolayı başlamaya karar verdim.
Daha ne olduğunu anlamadan Eymen birden odaya daldı.
"Ooo kuzicim yakıyosunuz ortalığı" dediği anda gözlerimi devirdim.
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
