Sinir Krizi

GEÇMİŞİMİN PATRONU

Bir hayat, ısmarlama bana, bir hayat bırakıyorum...

                                                                                                    İSMET ÖZEL

Geçmiş...

"Babaaaa insan kızına acır bee! İnsaf be adam üç saattir boks yapıyorum şunu anla ben milli boksör değilim vallaha bak "

"Sus kız sonra diyicekler ki "Alperin kızıda ne kadar güçsüzmüş be, kıza bir elimi kaldırdım kız korktu kaçtı bizde güçlü sanardık halbuki" diyicekler ayıp ayıp " 

"Yahu 14 yaşındaki kıza mı diyicekler bunu ve benim çeneme rağmen öylemi Aaa çok ayıp ediyorsunuz Alper Bey kzınıza karşı" dediğim şeye babam bana bakarak kahkaha atmaya başalamıştı ki arkadan duyduğu sesle gülmeyi hemen kesti.

"Vayyy vayy bende kocamı çalışıyor sanardım meğerse kızıyla keyif yapıyolarmış" Annemin sesiyle arkaya döndüğünde eli belinde anneme baktı.

Tam ağzımı açıyodum ki babam annem görmeden sırtındaki eliyle dur işareti yaptı.

" Hayır Nermin kızımla keyif değil antrenman yapıyoruz" 

" Aman tamam yapmadık kızına git antrenman yapsan kızınla sanki başımıza bir bok olucakta hem daha bu yaşta bir halt olduğu yok bundan sonrada nah olur"  dediği anda kana beynime sıçradı ama babam bana annemi bırakmadan.

"Nermin kendine gel o senin de kızın ve baba evinde kullanamadığın o lafları veya yapamadığın davranışları burada da yapma yapıyosan da kızımın önünde veya kızıma karşı yapmayacaksın" dediğin yüzümdeki sırıtışla elimdeki boks eldivenleriyle tekrar kum torbasına vurmaya başladım.

Babam naptığımı anlayınca sadece eliyle ok işareti yaptı yüzü bana dönük olmasada eminim ki anneme ' işte benim kızım'  gibi baktığına eminim annemin yüzünün solup arkasına bakmadan gittiğinde hiç bir şey olmamış gibi antrenmana devam ettik. Bir süre sonra babam da bende konuşmadım. Boksu bitirmek için babamıın gözlerine baktım onay aldıktan sonra eldivenlerimi çıkarıp barfiks aletinin yanına geldim tam asılıyordum ki arkadan gelen ikinci bir sesle bu sefer güldüm.

"Abi bizim kızı bulamadım hiç bir yerde yok yine Nermin ablamı birşey yaptı bıcırığa"  bıcırık mı... bıcırık...

" Sensin be bıcırık bana diyene bak görende yaşlı sanıp otabüste yer verir yazık ya bu oduna kanıpta yer verenlere. İnsan yiğenine bak dayısana demiyorum yiğenine bıcırık dermi be hıyar" 

Babam dediğim hıyarla oduna takılmış olucak ki hemen ağzını açıyodu lakin benim odun abim dururmu.  

"AAĞğğğAAaaa bana diyene bak boşuna mı dedim bıcırık diye al sana bıcırık hem be-"

"Yeter be! Sizinle mi uğraşcam lan hem ne oldu Emrah!"

Babamın bağırtısıyla ufak çok ufak ama bak ufacıcık sıçradım Emrah Abide irkilmiş olcak ki  bir adım geriye gitti lakin çenesi yine açıl ah bu çenesi benim çenemle yarışan tek çene yazık vallaha çeneme ömrünü verdi şunun çenesiyle yarışmaktan ama örünü verse bile ruhu kurtarıyor hahayt. Büyük ihtimalle operasyon çıkmıştı ki Emrah Abi babamın kulağına eğilmişti. Ki doğru tahmin etmiştim ikiside yüzüme bakmadan spor odasından çıktılar. Tekrar barfiks çekmeye kouylmuştum ki kapa yine açıldı ama karşımda bu sefer annem  vardı.