Kırmızı Gül

🌹💮32💮🥀

Beğenmeyi ve satır aralarına yorum yapmayı unutmayın. Yorumları bol tutalım lütfen.

Ömer'den ayrılıp yola düştüğüme eminim ancak her adımımda sanki kulağımdaki dıt sesi artıyordu. Sanki beynim Salim'i hastanede öylece bıraktığım için bana oyun oynuyordu. Yeniden dıt  sesleri kulağıma doldu. Sanki birinin nabız sesini özellikle dinliyormuşum gibi.

Eve doğru giden adımlarım kulağıma dolan uğultuyla aksadı. Başımdaki ağrının ise haddi hesabı yok.

"Gözleri hareket etti. " bu sesi daha demin hastane önünde bırakmıştım. Bana öfkeyle giden adam neden bu kadar hevesli konuşuyordu. Korkuyla sokakta gözlerimi dolaştırdım. Ömer'in bedeni hiçbir yerde yoktu.

"Anaa. Tez gel abem uyani. " Mine'nin abi kelimesiyle kaşlarım derinden çatıldı. Kız olduğumu cümle aleme duyurmuşken neden abi diye seslenmişti bana. Ayrıca niye herkes kulağıma fısıldıyor? Acaba art arda yaşadığım olaylar kafayı yememe mi sebep oldu?

"Beyfendiyi dışarı atın." Duyduğum yabancı erkek sesiyle olduğum yere çöktüm. Artık kesinlikle eminimki burada tek başıma değilim ve belli ki bunların hepsi benim kafamda yaşanıyor.

İşte o an gökyüzü garip bir şekilde aydınlandı ve gözlerimi acıkacak kadar ışık saçmaya başladı. Yanan gözlerim yüzünden acı içinde inledim ve sonunda gözlerim sonuna kadar açıldı.
Başımda duran doktor hemşireye bağırırken vücudumun ağrısından dolayı gözlerim yaşardı. Doktorda bunun için bağırıyordu zaten. Hemşirenin ağrı kesici vermeyi unuttuğunu fark etmişlerdi.

"Dohtor başım. " o an hastanede ne aradığımı bile sorgulayamadım çünkü biri başıma çekiçle vuruyormuş gibi zonkluyordu. Evimin önünde çökmüş bedenim nasıl bir anda buraya geldi?

Daha ne oldugunu anlayamadan kolumdaki acıyı hissettim. Sonunda ihtiyacım olan iğneyi yapıyordu.

"Sonunda gözlerini açabildin. " başımın ve bedenimin ağrısından doktoru anlayamadım bile. Acaba bir yerde düşüp bayıldım da doktor ondan mı bahsediyor?

"Ne diyisin dohtor? Yohsam baygın geldim buraya. " dediklerimle kaşları derinden çatıldı. Aynı şekilde hemşirede kaşlarını çatmıştı.

"Hafıza kaybı mı yaşıyorsunuz?" Daha cevap vermemi beklemeden dönüp yanındaki hemşireye konuştu. "Yakın zamandan birini getirin, bakalım tanıyacak mı?" Hemşire giderken başım az da olsa hafiflemişti.

"Hafıza gaybı yaşamim dohtor. En son evimin gapısındaydım. Öyle yere oturdum sonra bir bahtım buradayım. " anlam veremediğim için düşünceli şekilde konuştum. Bu arada kollarımdaki morluklar dikkatimi çekti.

Elimi başıma atınca sargıda olduğunu anladım. Düşerken kafamı vurmuş olmalıyım.

"Darp sonucu buradasın. Bir haftadır komadan çıkmanı bekliyoruz. " doktorun dedikleriyle bedenim buz kesti. Babam ve abilerim beni bulup dövmüş olabilir mi?

"Gimse beni darp etmedi. " kuşkuyla konuştum. Bu arada odaya Ömer girdi. Daha dakikalar önce kavga ettiğim adam karşımda duruyordu ve gözlerinde öfkeye dair hiçbir belirti yoktu. Hem saçları ne ara kısaldı? Ayrıca sakallarının kendini belli edecek uzunlukta olduğuna eminim. Ayrıca gözlerinde öfke olmasa da sanki benim Ömer'im gibi bakmıyordu.

"En son geldikleri mahalleden birini getirdim. " hemşireye başıyla onay verdi. Alt dudağımı ağzımın içine yuvalamaya çalıştım ancak kocaman yara yüzünden inleyerek geri bıraktım.