Φωτιά

553 22 3
                                    

**Προειδοποίηση προς τον αναγνώστη παρακαλώ διαβάστε:**

**Όπως αναφέρθηκε και στην αρχή του πρώτου κεφαλαίου η συγκεκριμένη ιστορία απευθύνεται σε ενήλικες. Υπάρχουν αναφορές σε κατάθλιψη, αυτό τραυματισμούς, πόλεμο, θάνατό τέκνου.

**Υπάρχει μία αρκετά μακροσκελής και αρκετά πιστεύω περιγραφική σεξουαλική σκηνή, παρά το γεγονός πώς οι λέξις που χρησιμοποιούνται είναι αρκετά προσεγμένες.**

**Συνεπώς παρακαλώ τους αναγνώστες εάν η συγκεκριμένη ιστορία με τη συγκεκριμένες προειδοποίησης δεν είναι κάτι με το οποίο αισθάνεστε άνετα όπως επιστρέψετε στην αρχική σελίδα και διαβάσετε κάτι άλλο ή εναλλακτικά προχωρήσετε πολύ προσεκτικά.

**Τέλος να αναφέρω όπως το κεφάλαιο απαριθμεί σχεδόν 6,450 λέξεις, και βρίθει από angst και graphic content rated M. Δεν είναι μία ιστορία για να διαβάσετε κατά την ώρα εργασία σας.

Αφιερωμένο στην αγαπητή Θ. Πού πραγματικά ένας θεός ξέρει πως με ακούει τόσες ώρες.

Usagi

-----------------------------------------------
Κεφάλαιο Δεύτερο: Φωτιά

Η νύχτα σκέπασε την πλάση.

Σκέπασε τα μοχθηρά σχέδια του Τζανή για να βγάλει από την μέση κάθε εμπόδιο, την απιστία της Μεταξίας, την αμαρτία της Δαμιανής.

Ακόμα και τα βήματα της Θεοφανώς καθώς την οδήγησαν στην κάμαρη του Αντρέι.

Καθώς αθόρυβα γλίστρησε στους διαδρόμους, από τα παράθυρα την κοιτούσαν τα μεγαλόπρεπα βουνά της σκληρής γης της Μάνης. Ααγέρωχα υψώνονταν, γίγαντες άφθαρτοι από το πέρασμα του χρόνου, σαν λες πάντα να προστάτευαν εκείνο τον αδούλωτο λαό.

Τα ακράριζά τους έφταναν ως την θάλασσα, άφοβα αφήνοντας τα μανιασμένα κύματα να κατακρημνιστούν πάνω τους, φέρνοντας μαντάτα από τόπους μακρινούς, και θρήνους για τα παλικάρια της Μάνης που είχαν γίνει θυσία στους Τούρκους.

Μα αλίμονο. Εκείνη ήταν υπόδουλη, στους Τούρκους, στην μοίρα της, στην απόφαση του Κύρη του πύργου. Μπορεί τα βουνά να ήταν άγρυπνοι φρουροί του λαού, μα για εκείνη δεν θα έστρεφαν το βλέμμα τους κάτω στην γής.

Ήταν πολύ μικρή, ασήμαντη για να τους τραβήξει την προσοχή.

Η βροχή άρχισε να ραίνει τα παράθυρα, και για μια στιγμή η Θεοφανώ άκουσε βήματα να έρχονται κοντά της. Ένα ρίγος την διαπέρασε και γοργά έκανε πίσω.

Φωτιά και ΆθοςWhere stories live. Discover now