~T•M•R~ |.TomMarvoloRiddle.|

~• Öğreneceğim!

Medya ×/ Bugün bu şarkı dilime dolandı. Dedim bölüme de ekliyim..

.

.

•○●•○●• CLARIS ANLATIMI ~~~~

"Şşştt, uykucular! Daha kalkmadı-"
"Aaağhaaa!!"

.

Duvar kenarında duvara dönük halde yavaşça gözlerimi açtım. Başım fena çatlıyordu ve sersem gibiydim.
Bütün kaslarımın hamladığını, sızladığını hissettim.

Birisi odaya girmişti ve bağırarak geri çıkmıştı. Neler oluyor!

Yüzüstü dönmek için kımıldandığımda arkamda bir ağırlık hissettim. Ağırlık hissiyle beraber hoş denebilecek garip bir
koku duydum..
Kendi kendime gözlerimi ayırdım. N'oluyor!

Yatağı sallamamaya çalışarak çok yavaş bir şekilde zar zor da olsa arkamı dönebilmiştim.

Yüzü bana dönük, ellerini yastığın altında kavuşturmuş halde Riddle uyuyordu.

Bir an bakakaldım. Dün gece neler olmuştu? Sırayla hatırlamaya çalıştım.

Önce.. kendimi öldürmek istemiştim ama vazgeçmiştim.. ve Tom beni zorla revire götürmüştü. Evet, buraları hatırlıyorum ama sonrası kesik kesik canlanıyordu zihnimde.

Revirden kaçıp dışarı çıktığımdan sonrası yok gibiydi neredeyse. Zihnimde bir an pelerinli adamlar ve çığlıklar belirdi.
Olanları kesik kesik hatırlayınca içime yeniden ürperti geldi ama bunları aklımdan çıkarmaya çalışıp derin bir nefes aldım.
Boğazım, ciğerlerim yanıyordu..
Hastalığın eşiğinde hissediyordum ama değildim çoğunlukla.

Kadının çığlığını anımsadım.
Annemin sesine o kadar benziyordu ki..

Sonra aklıma o tanıdık ses geldi.
Kadını öldürmeden önce "Kaçabileceğini mi sanıyorsun" diye alay eden sesti.
Duymuştum o sesi daha önce ama kimin sesi bir türlü çıkartamadım.

Görüşüm buğulandı ve bir damla yaş gözümün kenarından akıp boynumu ıslattı.

Dün gece yeterince ağlamıştım ve bitap düşmüştüm. Hatta hastaydım belki de ama umrumda değildi. Bugün ağlamak yok! Ailem için güçlü duracağım..
Beni böyle yetiştirdiler, böyle olacağım!
Bunu yapabileceğimi biliyorum, içimdeki güce inanıyorum.

Peki Tom neden yanımdaydı? Sanırım dün gece beni dışarı da o buldu ama nereden biliyordu? Hala aklımda bununla ilgili sorular olsa da hepsini bir kenara attım ve yatağımda yavaşça doğruldum.

Bir süre Tom un uyuyan yüzüne baktım.
Bir tutam minnet hissetmeden edemedim.

Darmadağın siyah saçlarından bir kaç tel gözüne değiyordu ve bundan dolayı gözleri kirpişiyordu.

Parmağımın ucuyla gözünün önündeki saçları kenara çektim.

Tepki vermedi.
Derin ve yavaş soluklar alıyordu. Anlaşılan uykusu hala derindi.

.

Tom yatağı boylu boyunca kaplamıştı! Nasıl çıkacam burdan? Üstünden mi atlasam? Yok üstüne düşerdim şimdi, hiçbişey kaldıracak halde değilim.

Yatağın ayakucu kısmına ağır ağır ilerledim ve ordan aşağı indim. Sonunda çıkabildim.

Acaba odaya gelen kimdi? Umarım birilerine rezil olmamışızdır diye düşündüm ve saate baktım. Öğlen olmuştu.
Öğleden önceki dersleri kaçırmış olsam da son bir kaçına girebilirdim.