~T•M•R~ |.TomMarvoloRiddle.|

~• İki Riddle Arasında

..

.Valla yorum yapmazsanız yazasım gelmez haa👁👄👁

Medya×/ Siz hangi Riddle ı seçiyorsunuzzzz
.

.

Boşluğa düşmek en az gerçeğin ki kadar hızlıymış.
Peki ya geri düştüğün yere gelebilmek,
Gerçeğin ki kadar imkansız mı?
.

.
~~
3 gün..
3 gün geçmişti o bitmek bilmeyen günün ardından. Bu 3 gün bana üç yılmış gibi geliyordu.

Derslerin hiçbiri geçmek , yemek ise bitmek bilmiyordu.
Keşke bunlarla da kalsa..

Geceleri gözüme uyku girmiyordu. Korkuyordum, uykumda ölmek istemiyordum.

Gece çöktüğünde istemesem bile beynim benden bağımsız tetikteydi ve beni uykusuz bırakıyordu.

Tom un sessiz horultularını duyup , uyuduğunu bilmeme rağmen gece yarılarından sonraya kadar beynim zorla uyanık kalsa da sabaha karşı isyan bayraklarını çekiyordu ve bitkinlikle uyuyakalıyordum.

En fazla 2-3 saat..
Sabahın köründe ki dersler için tekrar uyanmak zorunda oluyordum.
Artık sihir tarihi, kehanet gibi dersler uyku saatim di.

Öyle ki kütüphaneye ödevlerim için giderim ama oradaki sessizlik ve sakinlik beni hemen uykuya çekerdi.

Bütün hayat akışım değişmişti sadece şu birkaç günde.

Zinde değilim , doğru düzgün hiçbir şey yemiyordum ve bu yüzden kendimi oldukça halsiz, hasta hissediyordum.
Kimse ile de konuşmuyordum.

Pansy ile de sadece yemekte bir arada oluyorduk ama o beni rahatsız etmek istemiyor olacak ki beni sadece yemegimle oynarken öylece izleyip anlamaya çalışıyordu.

Mattheo yu da o geceden beri görmedim diyebilirim. Belki de hiç etrafıma doğru düzgün dikkat edip bakmadığımdan.

Marvolo ise..
Aslında ondan korkmuyorum. Elime geçtiğinde neler olduğunu gördük zaten.

Benim korktuğum şey..
Ya yine yemeğime bir şeyler katarsa. Zaten iştahım çoğunlukla bu yüzden kaçmıştı.

Ya beni savunmasız bir anımda yakalarsa, uykumda mesela..

Onun dışında , normal okul gününde zaten bir şey yapmaya kalkışırsa ondan korkum yok.

.
Bu sabah da yine kendimi sürüyerek yataktan kalktım ve kıyafetlerimi alıp banyoya girdim.

Aynada ki görüntüm berbattı..
Uykusuzluktan yüzüm şişmiş, gözlerim kan çanağıydı.

Tek güzel olan şey ,yine saçlarımdı. Her şeye karşı adeta parlıyorlardı.

Üzerimi de giyinip geri odaya girdim ve kitaplıktan bugün ki derslerin kitaplarını çantamda atmaya başladım.

Henüz ilk kitabı çantama koyduğumda kapı açıldı ve Marvolo odaya girdi.
Burnundaki bandı çıkarttırmaya gitmiş olmalı. Yüzünde ki yaralar da iyileşmişti.

Ben revire gitmediğim için onun yüzünün aksine benim elimde hala yara kabukları , çizikler vardı.
Kırmızılıklar ise gittikçe morarmıştı.

.
Bir süre bana ters ters baktıktan sonra, kendi çantasını çoktan hazırlamış olacak ki çantasını yatağından alıp kapıyı çarparak odadan çıktı.

Kitapliktan son kitabı da çantama koyduğumda o kitabın hala burada olduğunu gördüm. Gelmiş Geçmiş Varisler 'in.

O koca kitabı ne şartlar altında getirdiğim aklıma gelince geri götürmekten vazgeçtim. Burada kalabilirdi, hem kimin bu kitaba ihtiyacı olsun ki?