~T•M•R~ |.TomMarvoloRiddle.|

~• Lordum ve Leydim

.

.

Sonuçlar üzerinden nedenleri bulmak,
Bulmaya çalışmak..
Bazen neden aramamak gerekir
Çünkü sonuç, asıl nedendir.

.

.
Lanet bir kehanet dersinin ardından tılsım falan derken akşamı etmiştim.
Profesör Tralawney gözünü bütün ders üzerimden ayırmamıştı. Oldukça rahatsız edici.

Uzandığım kanepe de isteksizce doğruldum. Saat gece yarısını geçiyordu ve ortak salonda benden başka kimse yoktu.

Ziyafetten beri burdayım, hiç bir şey yememiştim.
Şuan hiç de odaya çıkasım yok açıkçası.

İçimde bir şey çok huzursuzdu, bugün iyice artmıştı bu ve acayip uykum olmasına rağmen uykum yok gibiydi de.

O gece Tom beni öldürmemişti ama şuan çok da yaşıyor gibi bir halim yoktu.

Yorgun, uykusuz, çokça bitkin.
Beyin uyuşukluğuyla hayattan soyutlaşmış gibiyim.

Her şeye karşı isteksiz, hevessiz bir tavrım ve sadece iki ayağı üzerinde durmak için var olmuş gibi bir bedenim vardı burda.
Ruhum da aklım da çok başka yerlerde, kayboldu...

Kendimi zorlayarak bu günü tekrar gözden geçiriyorum daa..
Şuan hiçbir şey yaşanmamış gibi hissediyorum.

Çıkan haber bile umrumda değildi artık. Aynı, hayatı boş yaşayıp giden birisi gibi umursamıyorum ve şunu diyorum:

'Olan olmuş artık, hem kontorlümden çıkmış bir şey de beni ilgilendirmez. Oluruna bırak, ne oluyorsa olsun..'

Kendimi bile umursamayacak, ruhsuz bir düzeye gelmişim sadece bir kaç günde.

Ve bunun sorumlusu ben değildim.

Bunun sorumlusu-

Ah, evet. Bunun sorumlusu tam olarak da yatakhaneye çıkan merdivenin yanında, sehpadaki vazoyu düşürüp kıran kişiydi.

Bu saatte ne işi var, yoksa yine bana mı bulaşacaktı?

"Reparo"
porselen parçaları geri eski halini aldı.

Şöminenin çoktan sönmesiyle içeriye dolan tiz soğuktan daha soğuk bakan gözlerini bana çevirdi. Aynı soğukluktaki sesiyle:

"Sen böyle yapınca yayılanlar değişmeyecek"

İfadesiz olan suratıma bakıp ekledi:

"Sen her ne kadar odaya gelmeyip burada sabahlasan da, beni görmezden gelsen de yayılan haber değişmeyecek Lawson"

Gözleri benden cevap beklercesine kısıldı ve yüzüme daha dikkatli bakmaya başladı.

Oturduğum kanepeden ayağı kalktım ve merdivene; ona doğru bir kaç adım atıp karşısında dikildim.

"Haber şuan umrumda olan son şey Riddle"
Tıslayarak gözlerine odaklandım.

C- Ha meraktan uyuyamamışsın herhalde söyliyim; uykum yok ve buralarda dolanıyorum. Bunu öğrenmek için bu kadar zahmete gerek yoktu.

Elimle vazoyu gösterdim.

Omuzlarını silkti ve dudağını büzdü.
R- Yo aslında hiç de senin için değil kendim için gelmiştim.

Kaşlarımı kaldırmakla beraber sözüne devam ederek ortak salonun kapısına doğru yavaş adımlarla ilerlemeye başladı.

R- Bugün hiç doğru düzgün bişey yiyemedim, gidip bir şeyler yemeyi düşünüyordum.