Kalp Atışı

1-ci bölüm: İlk karşılaşma

Başladığınız tarihi buraya bırakır mısınız?👉👉

Sabah çalan alarmın sesine uyandım ve günlük işlerimi hallettim. Bu gün bu şehirde ilk iş günümdü ve çok heyecanlıydım. Annem ve babam Ankara'da yaşıyorlar. Ben ise Mardine geldim.

Size kendimden bahs edeyim. Ben Doğa Korkmaz. 25 yaşındayım. Hobilerim arasında martial art (karate) ilk sırada yerini alıyor. Annem Ebru Korkmaz ve babam ise Yavuz Korkmaz. Babam ülkenin sayılı iş adamlarından. Annem de eğitim programı yapıyor.

İkisi de işinde çok başarılı. Ben de cerrahım. Yani genel cerrah. Bu gün Mardin Özel Gümüşok Hastanesinde ilk iş günüm. Ankarada bir kaç ay doktorluk yapmıştım ama sonra buraya tayin oldum. Ve evet hayatımda hiç aşık olmadım. Aşk bana çok saçma geliyor. Her neyse.

Evden çıkmadan önce üstüme beyaz gömlek, siyah pantolon ve deri ceket giydim. Arabama binip hastanenin yolunu tuttum. Derken telefonum çaldı.
Annem arıyordu. Telefonu açtım ve cevap verdim.

"Efendim anne"

"Doğa, nasılsın kızım?"

"İyiyim. Siz nasılsınız?"

"Biz de iyiyiz. Nerdesin?"

"Yoldayım."

"Doğa bak orda çok dikkatli ol tamam mı? Bilmediğin yerdesin."

"Ay anne, sen de beni iyice çocuk yaptın. Tamam dikkatli olurum."

"Tamam o zaman. İyi işler."

"Görüşürüz." Diyip telefonu kapattım.
Biraz gidiyordum ki arkadan bir araba çarptı.

"Allah kahretsin ya. Bi bu eksikti." Diye söylenerek aşağıya indim. Arabamın arkası iyice ezilmişti. Diğer arabanın sahibi de indi.

"Beyefendi naptığınızı sanıyorsunuz? Mahv ettiniz arabamı."

"Pardon da burda suçlu ben miyim? Siz benim önüme çıktınız. Asıl siz benimkini mahv ettiniz."

"Ne? Ben mi çıkmışım önünüze? Siz daha doğru dürüst araba kullanamıyorsunuz. Size ehliyet verirken sanırım frene basmağı bilmediğinizi atlamışlar."

"Aman ne komik. Espiri anlayışınız da çok kötüymüş. Sizin yüzünüzden geç kalıyorum."

"Ya siz şaka mı yapıyorsunuz? Çarpan sizsiniz bide utanmadan beni suçlu çıkartıyorsunuz."

"Bi dakka ya seni daha önce buralarda hiç görmedim. Yenisin galiba. Araba kullanmandan belli. Yoksa kullanamaman mı demeliydim?" Gıcık şey. Egosundan yanına yaklaşılmıyor.

"Pardon da bu ne rahatlık? Daha yeni tanıştığınız birine sen diye mi hitap ediyorsunuz? Ayrıca size ne benim yeni ve ya eski olmamdan?" Dedim sertçe.

"Siz de ne afra tafra yaptınız? Benim kim olduğumu biliyor musunuz?"

"Gıcık. Hayır bilmiyorum ve bilmek te istemiyorum. Şimdi gitmem gerek. Umarım bir daha görüşmeyiz." Diyip göz devirerek arabama bindim.

Arkadan "Çok meraklıydım zaten sana." Diye bağırdı. Yola koyuldum onu takmayarak.

"Sinir şey ya. Kendini ne sanıyorsa. Ukala. Bide neymiş ben araba kullanamıyormuşum. Gerizekalı." Diye söylenerek sonunda hastaneye vardım.