Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ik ben de eerste die het toegeeft, maar ik was op zoek naar een liefde, anders dan dat van mijn ouders. Anders dan dat van mijn grootouders.
Ik wilde mijn opa en oma vergeven voor hun ruzies en ellende. Ik wilde mijn vader en moeder vergeven voor hun afwezigheid en lege aanrecht.
Een schone keuken. Een volle eettafel. Zo'n warm gevoel waar je naar verlangt wanneer je op een winteravond langs een huis wandelt. Dat was wat ik van je wilde.
Eet met me mee. Ondanks dat je mijn worstelingen kent. Ik houd van jou. Ik laat je van mij houden. Het had een bewuste keuze moeten zijn.
Jij was drieëntwintig en ik wist dat we samen maaltijden niet zouden bereiden, maar opwarmen. In jouw appartement in Keizerswaard had je slechts één stoel in de oud witte keukenkamer.
We aten samen op de grond en jij sleepte jouw moeders televisie naar je kamer. Het was duidelijk dat we gedoemd waren en zo lagen we samen op jouw lege matras.
Ik was net achttien en had graag mijn best voor je willen doen. Alleen heb jij mij die kans nooit willen geven, want jij liet je door een ouder meisje meeslepen.
Het is beter dat je niet hebt meegegeten. We hadden elkaar nooit goed begrepen. Ook al was jouw eettafel vroeger net zo stil of nooit zo stil als de mijne.
Jij bent de laatste die het toegeeft, maar jij was een klootzak, omdat je het je kon veroorloven. En zo lach ik alleen aan de keukentafel.
