Who Shall Kill Me?

B: SCRIBBLER OF INK

Tell me how do you want to die?

Accident?  Illness? Or in sleep?

There's so many ways to die but I'll bet. . . you'll choose to die in sleep. Because that's the most peaceful way to die. But how can you know that dying in sleep bare no pain?

I felt the underlying numbness with me. My skin and bones was wrenched, I vision the flesh slowly devouring by maggots. I felt like the air in my lungs deflate. And in a sudden,  I foreshadow myself decaying six feet under within the passage of time.

“What are you doing there?” I heard a sweet raspy voice traversed in my ears. I slowly vision the person in my eyes, at first the figure was blurry until everything went clear and I saw who‘s in front of me—Angelus.

Napangiti ako nang tanungin niya 'yon.  Narito lang naman ako nakahiga sa kabaong na binili niya. Nakasuot pa ako ng puting damit habang hawak-hawak ang isang kulay itim na rosas.

“Practicing my funeral,” sagot ko sa kaniya kaya bahagya itong natawa at napailing.  “Bagay ba sa akin na nakahiga rito?” tanong kong muli.

“Hindi,” malamig na tugon niya. Kaya bakas sa mukha ko ang biglaang pagkalumo. “Ang panget ng make-up mo, hindi rin bagay sa iyo ang damit mo,” reklamong tugon niya kaya bigla akong napabangon sa kabaong at dali-daling tinignan ang mukha sa salamin.

“N-no. . . it should be perfect,” nanginginig na saad ko at saka pinilit na burahin ang make-up sa mukha ko kaya nagmistulang pintura ito sa mukha dahil nagkalat lalo na ang pulang lipstick. Sunod naman na natuon ang atensyon ko sa mga damit.  Ang sabi ni Angelus ‘di raw ito bagay sa akin kaya kailangan ko ito gawan ng paraan. Napansin ko ang gunting sa gilid ng mini table ko kaya agad ko itong kinuha.

“Everything should be perfect.”

“Everything should be perfect.”

“Everything should be perfect.”

Paulit-ulit kong bigkas habang tutok na tutok na nakatitig sa dulo ng talas ng gunting.  Pagkatapos ay sinimulan kong gupitin ang damit ko at dahil sa pagiging agresibo ko ay nasugatan pa ako sa braso. Pinagmasdan ko lang ang namumuong pulang likido rito at saka ngumisi. I didn't feel any pain from it, for my body is in total numbness. May kung anong pumasok sa isip ko.  Someone's whispering in my ears that I should cut it more. I shouldn't let my intrusive thoughts win but I guess it champion. Akmang gugupitin ko na sana ang balat ko sa braso ngunit may humawi sa kamay ko at agad na mahigpit itong hinawakan.

“Stop it!” It was Angelus, seryoso ang mukha nito at sa unang pagkakataon ay nakita kong walang bakas ng takot sa mukha niya,  napapansin ko lang ang tanging pag-aalala. “Nagbibiro lang ako,” saad niya at napayuko. I held his chin high up. I look him straight in the eyes, ilan segundo ko itong tinitigan. I saw his iris beating. Clearly,  fear has awaken.

“You are?” I asked and he quenched. Tumango ito. Inilapit ko ang labi ko sa tainga niya at bumulong,  “You’re lying.”

“H-hindi. . . nagbibiro lang talaga ako. Parang hindi mo naman ako kilala,” paliwanag niya. I gave him a plain smile.

“Did you find our next target?” pag-iiba ko ng usapan dahil nahahalata ko na ang namumuong takot sa pagkatao niya.

“I did,” he answered kaya abot-tainga ang ngiti ko. Umalis siya sa harapan ko,  at alam kong guminhawa ang pakiramdam niya dahil naiwasan niya ang sitwasyong kinakatakutan niya.

“Actually. . . s-she’s an Author.” A smirked carved on my face when I found out that the next person who's going to murder me is a scribbler of ink.

“I’m a fan of her already,” sambit ko.

May kinuha ito sa bag niya na mga envelope.

“Noong nag-aaral ako,  may mga bali-balita na may isang kilalang manunulat na suspek sa mga pagpatay. Naging kumpulan ‘yon ng usapan ngunit ‘di kalaunay namatay rin ang balitang ‘yon. Hanggang sa paniniwala ng lahat na naging fiction na lamang ang kuwentong ‘yon,” pagsalaysay niya at iniabot sa akin ang envelope. Agad ko naman itong binuksan at inusig ang laman. Napangiti ako nang bumungad sa akin ang litrato ng tinutukoy ni Angelus. Naglakad ako papunta sa wall kung saan nakalatag ang lahat ng aking mga plano. Habang si Angelus ay nagpatuloy lang sa pagkukuwento habang sinusundan ko. “Para sa akin totoo ang lahat ng ‘yon kaya hindi ako tumigil sa paglalakap ng impormasyon. Until I find the evidence on the dark web.”

I pinned the picture of the woman who’s behind the pen name of BIAS.

“May I know what’s her popular work?” tanong ko habang titig na titig sa mukha niya lalo na sa kaniya mga mata. Her eyes may vision a thousand words yet it’s distorted with rage.

“The book 'Tell me how you want to die?', it really became popular and hold a spotlight in the world of Philippine Literature,” he added. With that said,  my heart a blazed, and it fueled my will to be murdered.

“That’s interesting! If I die maybe she’ll make me her subject. For the first time in my life I can be the character in her story,” galak na galak na saad ko habang sinasabayan ang sayaw ng hangin. Para akong nasa alapaap sa sobrang saya.

I didn’t expect that this will be the greatest plot twist of my life.

Napatigil ako sa pagsasayaw at saka hinarap si Angelus.

“Angelus, please email her the invitation to kill me.” Muli kong nilapitan ang litrato niya at saka ito hinaplos. It’s feels like I’m longing for her words before I die.

“Let’s make her pen bleed. . . but not with ink but my blood,” I said and blasted a smirk. “I guess it’s an honor to be written.”

Nagtungo akong muli sa kabaong ko. “When I die tonight,  you’ll be the one who’ll put make up on me and please choose a good dress for me,  Angelus,” paalala ko. Isasara ko na dapat ang kabaong ngunit napatigil ako nang may makaligtaan akong sabihin.

“Buy me her book. I want it signed by my own blood,” bilin kong muli sa kaniya at saka sinara ang kabaong.