🤍 LEYLA 🤍

🤍 LEYLA 🤍 5.BÖLÜM

🤍 LEYLA 🤍 5.BÖLÜM

Bölüm Şarkıları; Onur Can Özcan- Çilingir
Onur Can Özcan- Bende Değilim Ben
Onur Can Özcan- Yaramızda Kalsın
Sezen Aksu- Sarı Odalar
Sezen Aksu- Ben Sende Tutuklu Kaldım
Sezen Aksu- Tükeneceğiz

🤍

"Sonunda yüzleşme vakti geldi Ateş Civanbey!"

🤍

5.BÖLÜM

"Evet seneler sonra yüzleşmek için karşı karşıyayız Ateş." Dedim ellerimi göğsümde birleştirip.

Yüzüme bakıyordu ifadesiz bir şekilde.

"Birşey demeyecek misin Ateş?" Dediğimde "Ne istiyorsan sor Leyla." Dedi yalnızca.

"Bu sakinliğin beni delirtiyor anladın mı bir tepki ver birşey yap ama karşımda böyle sus pus oturma Ateş!" avazım çıktığı kadar bağırıyordum.

"Ne yapayım Leyla sen söyle, senin gibi bağırarak elime ne geçecek." Dediğinde beni çileden çıkartmıştı. Hızla ayağa kalktım orta sehpanın üzerindeki süs eşyalarını alıp yerlere fırlattım.

"Ben boş yere mi bağırıyorum Ateş beni delirtme. Beni bir nikâh masasında önce terk ediyorsun sonra da evleneceğim adam olarak karşıma çıkıyorsun ya sen şaka mısın?"

"Ben seni o gün boş yere terk etmedim kızım tamam mı seni bırakmak istemedim anla şunu artık." hala sakindi nasıl sakin kalabiliyordu bu kadar vallahi kafayı yiyeceğim ya.

"Ulan ne demek boş yere terk etmedim. Terk etmenin boşu dolusu mu olur Ateş. Herşey çok güzel ilerlerken ben kendimi bir anda nikah masasında yapayalnız buluyorum, ya sen bana hala neyin mavalını okuyorsun?"

"Maval ne demek?" işte beni patlama noktasına getirdiği an buydu.

"Ben burada çıldırırken senin takıldığın bir kelime mi? Ateş! Ateş senin amacın bana kafayı yedirmek başka bir şey değil. Sen korkak, yaptığın şeyin açıklamasını dahi yapamayacak bir zavallının tekisin!"

İki adımda yaklaşıp üzerine eğildim yakasından tutup "Sen zavallısın tam bir zavallı." ellerimi yakasından çekip doğrulduğumda sol bileğimden tuttu.

"Evet zavallının tekiyim Leyla. Seni çok seven, yaptığım şeyden dolayı yüzüne bakacak yüzüm olmayan, utancımdan yerin dibine giren bir zavallıyım ben." yüzüme bakarken ifadesinde ki mahcubiyetini gözlerimle gördüm.

Peki ya ne zavallılığından bahsediyordu.

Gerçek duygularını yansıtıyordu işte şimdi o da açılıyordu yavaş yavaş.

"Ben yaptım bir aptallık evet ama sonrasında sana ulaşmaya çalıştım Leyla. Yemin ederim çok çabaladım ama ulaşamadım. Bana izini kaybettirdin. Kendimi açıklama fırsatı vermedin sen bana Leyla şimdi de ben kendimi açıklayamıyorum çünkü bende o gül yüzüne bakacak yüz kalmadı yemin ederim." öyle es vererek söylemişti ki bunu. Benim takılı kaldığım yer ise 'O gül yüzüne bakacak yüz kalmadı.' demesi olmuştu.

"Ateş bunu neden yaptın bize neden?" bu kelimeler dudaklarımdan çıkarken acı geçmiş boğazımda ve kalbimde koca bir düğüm oluşturmuştu.

"Leyla." Dedi adımı bir şiirin en güzel cümlesinde yapılan vurguyu okur gibi söylemişti. İsmim en çok onun ağzından çıktığında böyle güzel hissettiriyordu. Eskiden!

"Ne Leyla ne Leyla? Senin benim ismimden başka bildiğin bir kelime yok mu?" tepkisini ölçmek istiyorum anlatsın bir şeyler istiyorum ama bu adamın böyle karşımda sus pus oturması beni çileden çıkartıyor işte. Artık sıra da onun çileden çıkması var.