အပိုင္း(၁၇) [Zawgyi]

609 5 0
                                        

"ငယ္ေလး"

"ဟုတ္ကဲ့ ႀကီးျမ"

"ဒီေန႔ ေဒၚစိန္ကိုမေတြ႕မိပါလား"

"ဪ.. ႀကီးစိန္ကၿခံ‌ထဲမွာပါ ႀကီးျမရဲ႕"

"ဟုတ္လား ဘာမ်ားလုပ္ေနပါလိမ့္.. ငယ္ေလး ဒီင႐ုတ္သီးေတြကို ေထာင္ထားေပးေနာ္ ေဒၚစိန္ဆီသြားလိုက္ဦးမယ္"

"ဟုတ္ ဟုတ္"

ေဒၚႀကီးျမ ၿခံထဲဆင္းခဲ့ေတာ့ ႀကီးစိန္ကို စံပယ္ပင္နားတြင္ ‌ရပ္လ်က္သားႏွင့္ေတြ႕လိုက္သည္..။ ဘာမ်ားလုပ္ေနပါလိမ့္ဟု ‌တီးတိုး႐ြတ္လိုက္သည္..။

"ေဒၚစိန္"

"ေအာ္ ေဒၚႀကီးျမရဲ႕ လာေလ"

"ေဒၚစိန္ရာယ္ တေနကုန္ေပ်ာက္ေနလို႔ ရွာလိုက္ရတာ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေတြ႕ၿပီ"

"ေျပာပါဦး ကြၽန္မကို ဘာလို႔ရွာပါလိမ့္"

"ဪကြယ္ ဘာရာယ္မွမဟုတ္ပါဘူး ပ်င္းလို႔အေဖာ္ရွာတာ"

"ေဒၚႀကီးျမက ပ်င္းေနတာပဲ"

ႀကီးစိန္၏အသံမွာ အားမပါပဲ တစ္ခုခုကိုလြမ္းဆြတ္ေနသည့္ အသံမ်ိဳးပင္..။

"ေဒၚစိန္မ်က္ႏွာလည္း မေကာင္းပါလား.. မမေလးတို႔ကို လြမ္းေနတာလား"

ေဒၚႀကီးျမ အဲ့လိုေမးေတာ့ ‌ႀကီးစိန္မသိမသာေလးတစ္ခ်က္ၿပဳံးလိုက္ကာ...

"အဲ့လိုပဲေျပာရမွာေပါ့ ေနာက္ၿပီး..."

စကားထပ္မထြက္လာေတာ့သျဖင့္ ေဒၚႀကီးျမဆက္ေမးလိုက္သည္..။

"ေနာက္ၿပီး ဘာျဖစ္တာလဲ"

"စိတ္ပူတယ္ မမေလးက အကုန္တတ္ကြၽမ္းေပမယ့္ အိမ္မႈကိစၥမႏိုင္ဘူး..။ သခင္ႀကီးက မင္းသမီးေလးလို ဖူးဖူးမႈတ္ထားတာေၾကာင့္လည္းပါတယ္။ တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးေလ"

"အေႏွာင္းေလးက ကံေကာင္းသားပဲ.. ဪဒါနဲ႔ မိခင္ေရာ"

"သခင္မႀကီးလား... ဆုံးသြားတာၾကာပါၿပီ"

ႀကီးစိန္၏မ်က္ႏွာမွာ ခ်က္ခ်င္းပင္ ညိဳးသြား၏..။

"မသိလို႔ေမးမိတာပါကြယ္ စိတ္မေကာင္းစရာကိစၥပဲ ေဒၚစိန္ရာယ္"

"မမေလးတို႔ ႐ြာမွာအဆင္ေျပပါ့မလားရဲ႕မသိဘူး"

"အဆင္ေျပမွာပါ ‌သခင္ေလးက ဘက္စုံေတာ္တယ္"

ငွေသွားရာ ကိုယ်လိုက်မယ် (Completed)Where stories live. Discover now