Babasının kızı / FİNAL/

" Sarışın seviyorum" Part 2

Önceki bölüm hala yarım gözüken okuyucularım için bölümü part 1 ve part 2 olarak yayınlamaya karar verdim.

Ama part 1 deki bölümün devamını silmeyeceğim çünkü yorumlar gitsin istemiyorum.

Bu fikri bana verdiği için @arreS41 adlı okuyucuma çok teşekkür ediyorum.

Umarım bu gibi sorunları bir daha yaşamayız. Çünkü en sonunda wattpada dava açacağım o olacak.

Sadece bu kitapta böyle sorunları yaşamadım. İkinci kitabımı yayınlamadan önce yazdığım tüm bölümler bir akşam tamamen birbirine girmişti. Yani mesela 6. Bölümde 17. Bölüm vardı. Düzeltmek saatlerimi almıştı ve moralim fazlasıyla bozulmuştu. Tam düzeldi derken ertesi sabah yine karışmıştı bölümler ve bu ciddi manada beni yıpratmıştı.

Kısacası otursam wattpad hakkında saatlerce konuşur ve söverim. 🥲

Bölüm hala daha yarım gözüken okurlarım için bölümün devamı ⤵️⤵️

___

" Asyalar mı?"

O görmüyor olsa da kafamı salladım.

" Hıhım. Yaz tatili için Türkiye'ye gelmişler. Yanında da şu çok yakın arkadaşı olan İrem var."

" Anladım. Seni alayım ister misin?"

Benim canım düşünceli babam.

" İyi olur."

Babamla konuşmamızdan sonra geri masaya döndüm.

" Kim aradı?"

Alper'in sorusuyla ona döndüm.

" Babam."

Kafasını salladı. Bu sırada İrem de kafasını telefonundan kaldırmış ve Asya'ya yönelik konuşmaya başlamıştı.

" Annem geliyormuş bizi almaya."

İyi ki babama beni almasını söylemişim.

" Daya yeni oturmuştuk ama." Emir'in üzgün çıkan sesini artık umursamıyordum bile.

Asyalar kalktığında yine baş başa kalmıştık.

" İyi misin Sare? Yüzün biraz solmuş sanki."

Alper'in ilgi ile sorduğu soruyla ufak bir tebessüm ettim.

" İrem'den hoşlanmıyorum. Geçmişte pek iyi bir tanışmamız olmamıştı. Ayrıca Emir, bize sormadan onları programımıza davet etmen hoş olmadı."

Dememle uzun süredir sessizliğini koruyan Emre dahil olmuştu konuşmaya.

" Senin karı kız sevdanın ceremesini biz çekmek zorunda değiliz kardeşim. Bize bulaştırma bu işlerini. Sare haklı."

Emre'nin beni savunmasıyla içten içe mutlu olmuştum.

Emir ise biraz düşünceli bir haldeydi.

" Geçmişte nasıl bir tanışmanız olmuştu ki?"

Alper'e cevap vereceğim sırada bize doğru gelen babamı görünce ayaklandım.

" Ben gidiyorum. Hadi görüşürüz."

Onların bir şey demesine fırsat vermeden babamın yanına seri adımlarla ilerlemiş ve kollarımı beline dolayıp sımsıkı sarılmıştım.

" İyi misin güzelim?"

Babamın rahatlatıcı bir tonda söyledikleriyle kafamı salladım.

" İyiyim. Sadece sarılmak istedim."