İntikam Peşinde

5.Bölüm

Sabah ilk iş Cemrenin yanına gitmek için yola çıktım. En son Aysel Teyzeyi aradığımda durumunun daha iyi olduğunu ve onu normal odaya aldıklarını söylemişti. Cemreye çarpan kişide henüz bulunamamıştı.
Fakat birkaç kanıt bulmuştuk. Gün geçtikçe Cemreye çarpıp, kaçan kişiye yaklaşıyorduk. En son Canerle görüşme odasında konuştuğumuzda ki tavrı oldukça dikkatimi çekmişti.
Sanki Cemreye çarpan kişiyi eliyle koymuş gibi bulabilecek bir havası vardı. Hiç istemesem de Cemre için bu konuyu tekrar onunla konuşacaktım.

Sonunda hastanenin önüne geldim,
ve kapıyı açarak arabadan indim. Hastaneye doğru ilerleyerek Cemrenin odasına doğru gittim. Odasına geçtiğimde görmeyi özlediğim o güzel yüzüne bakarak ona doğru koştum ve sanki yıllardır görüşmüyormuşuz gibi sımsıkı sarıldım.
Bu kadar yoğunluğun arasında onu görüp, sarılmak gerçekten çok iyi gelmişti. Onu çok özlemiştim.

Cemreyle uzun bir süre sarılı kaldıktan sonra istemeye istemeye ondan ayrıldım. Güzel yüzüne bakarak,

"Daha iyi misin canım?"

"Normalde kötüydüm ama sonra sen geldin,ve şuanda daha iyiyim."

"Çok sevindim bitanem. Ödüm koptu sana birşey olacak diye..."

"Kusura bakmayın Berfin Hanım ama benden kurtulmak o kadar kolay değil."

"Senden kurtulmak istediğimi kim söyledi? Unutma ki biz bu dünyadan ya beraber göçeriz ya beraber... Beni bırakıp bir yere gidebileceğini mi sanıyorsun?"

"Tabikide hayır ben sensiz şuradan şuraya gitmem. Sende biliyorsun sana ne kadar değer verdiğimi sensiz ben yokum."

"Bende sensiz..."

Cemrenin yüzüne bakarak bir iç çektim şu anda dalgasına konuşuyor olabilirdik ama gerçekten bensiz bu dünyadan göçerse kendime kolay kolay gelemezdim.

"Cemrem benim biliyorum şuan pek sırası değil ama sana sormam gereken şeyler var..."

"Kazayla ilgili mi?"

"Evet..."

"Sorabilirsin canım tabikide ama şimdiden söyleyeyim o an aklımda net değil."

"Yok bitanem zaten senden o kadar net hatırlamanı beklemiyorum. Sadece aklında kalanları anlatman yeterli."

"Tamam,sen öyle diyorsan... Şimdi ben her sabah olduğu gibi evden çıkmış trafik kurallarına uyan görgülü bir yaya olarak yolumda ilerliyordum. Fakat araçlara kırmızı ışık yanmasına rağmen bir arabanın bana hızla geldiğini farkettim. Ama çok geçti çünkü arabanın gelmesini farketmemle bana çarpması bir oldu...."

"Tamam canım. Anladığım kadarıyla adamın yüzünü göremedin."

"Aslında... Silik olsa da aklımda birkaç görüntü var. Yanlış hatırlamıyorsam adam bir hırsız gibi simsiyah giyinmiş ve yüzünde maske vardı."

"Emin misin?"

"Aslında pek emin değilim....."

"Tamam aşkım görüntüler aklında daha net olduğunda tekrar konuşuruz o zaman. Sen şimdi dinlen."

"Peki siz nasıl diyorsanız öyle olsun Savcı Hanım"

Gülerek,

"Şu durumdayken bile beni güldürebiliyorsun ya sana da birşey demiyorum."

"Ne demek efendim vazifemiz"

"İyi öyle olsun bakalım... Canım benim,benim şimdi gitmem gerekiyor. İşlerim var,ama sana söz yine gelecem yanına... Lütfen kendine dikkat et. İstediğin birşey varmı?"

"Aslında küçük bir isteğim var.... Ama sana zahmet olmassa tabi..."

"Ne zahmeti yapabileceğim birşeyse neden olmasın."

"Ya o senin hep yaptığın küçük,
böyle şekil şekil yaptığın pastalar varya onlardan yapar mısınnn?"

"Tabiki dee sen yeterki iste bugün eve gider gitmez yapar yarında sana getiririm."

"Teşekkür ederimmm."

"Ne demek her zamann... Cemre benim şimdi gitmem lazım sonra görüşürüz birtanem."

"Görüşürüzz."

Cemreye sıkıca sarıldıktan sonra hastaneden ayrıldım. Adliyeye doğru yola çıktım. Saat 17:00 e geliyordu.
Neyse ki yaz mevsiminde olduğumuz için hava daha kararmamıştı.

Adliyeye vardığımda ortam garip bir şekilde sessizdi. Bunun nedenini anlayabilmek için sakın adımlarla adliyeye doğru ilerledim. İçeri girdiğimde herkes sakin bir şekilde işiyle uğraşıyordu. Demekki bugün bir olay yaşanmamıştı. Bu durum benim açımdan oldukça gülünçtü.
Çünkü burda hergün farklı entrikalar dönüyordu.

Adliyedeki işimi bitirerek eve gittim.
Geçer geçmezde Cemreye söz verdiğim gibi kurabiyeleri yapmaya başladım. Küçüklüğümden beri yemek,tatlı vb. mutfak işleriyle ugraşmak hobimdir. Yemek yapmayı sevdiğim kadar yemeyide çok seven biriyimdir...

Kurabiyeleri yapmayı bitirdikten sonra,yarınki planlarımı listeleyerek odama çıktım. Odaya geçtiğimde siyahlar içinde bir adam dolaplarımı karıştırıyordu. Elim ayağım buz kesmişti. Ama soğuk kanlı olmam gerektiği için her zaman yanımda taşıdığım silahı kaldırarak, adama doğrulttum. Adam benim geldiğimi görmediği için işine devam ediyordu.

Daha fazla dayanabileceğimi sanmıyordum. Sakın bir sesle,

"Sen kimsin!!! Ne arıyorsun evimde!!!"

Adama seslenmemle kaçmaya çalıştı.
Ne yazıkki boş bir hamleydi çünkü o kaçmaya çalışırken ani bir refleksle onu tutmuştum. Kaçmaya çalışıyordu,
ama ters giden birşeyler vardı.
Tuttuğum kişi bir kızdı......
___________________________________
Selammm<3 Bu bölümü beğendiniz mi? Sizce Berfinin tuttuğu kız kim?
Oy vermeyi ve düşüncelerinizi yorumlarda belirtmeyi unutmayınnn✨
6.Bölümde görüşürüz💗