büyücü ormanı * Minsung*

1.bölüm⭐

Yeni yazarım lütfen saygılı olun
†
Jisung anlatımından

Sabah

Gözlerimi açtım yine o lanet hizmetçilerin sesine uyanmıştım hızlı bir şekilde yataktan kalktım

Kendimi tanıtmadım ben Han Jisung  Han krallığının sonuncu işe
yaramaz çocuğum babamın dediği gibi işe yaramaz çocuktum ve ben bu laflara o kadar alışmıştım ki ilk baştaki gibi ağlamıyordum bir anda kolumdan çekilmem ile
düşüncelerimden çektim

Beni hızla giydirip süslemeye başladılar üstüme mor ve siyah renklerinde bir hanbok'i giydirip sade bir makyaj yaptılar ve ondan sonra koşar adımlar ile her zamanki gibi geç kaldığım o yemek masasının başına geldim babam yine konuştu önüme bir tabak kaşık çatal ve bıçak birikildi ve servisi başlattılar.

"Kral'dan sonra gelmek senin ne haddine! Son uyarışım olsun diyorum her defasında ama bu kadarı fazla! Bir daha geç kalırsan olacaklarından ben sorumlu değilim!"

" Efendim lütfen sakinleşin bu zamanlar küçük prens biraz dalgın gibi bırakın düzelir."

Sese doğru döndüm ve bu kişiyi tanımadım gördüm kimdi bu adam? Diye geçirdim ama bana servis edilen yemek ile bütün sorunlarımı kenara bırakıp yemeğe odaklandım

†

Biraz zaman geçti ve sonunda salona geçmiştik herkes herkesin aralarında konuşuyor kimse kimse ile ilgilenmiyor du bir anda içeri giren babam ve ile sessizlik çöktü abim ile konuştum için konuşmayı bölüp ona doğru döndüm annem bana baktı ve beni yanına çağırdı kalktım ve ona doğru yürüdüm önünde durdum ve yere çöktüm ona baktım ve konuşmaya başladım

" Ne oldu anneciğim birşey mi oldu?"

Annem bana bakmıyor başı eğik bir şekilde birşeyler geveliyordu başaramadım diye birşeyler geveledi anneme dönüp yine konuştum

"Anne üzgün gibisin ?"

Bir anda ağlamaya başladı ve bir anda beni kolları arasına aldı ne oluyor hiç birşey anlamıyorum annem normalde beni pek sevmezdi ama bana yaptığı şey ile dona kalmıştım ne olmuştu ki bir anda dediği şey ile orada öyle kaldım

" Özür dilerim jisung'um yalvarırım affet beni ama baban seni o adamla evlendirmek istiyor eğer evlenmezsen
Darp edilirsin."

Dedi hiç birşey demedim daha doğrusu diyemedim neden yani neden ben? Bir anda aklım başıma gelmiş gibi anneme bana bakmadi için zorladım ve konuştum

"Anne ne demek istiyorsun babam yaşındaki bir adamla evlenmek ne demek sen bunun farkında mısın?

" Özür dilerim jisung ama zorundasın yalvarırım affet seni çağırmamın sebebi buydu oğlu-"

Onu ittim ve ondan uzaklaştım ve annemden suç bulamıyordum çünkü bütün suç babamdaydı annem beni hep koruyup kollardı azda olsa saçımı okşayıp beni öperdi.

†

3 saat boyunca hüngür hüngür ağlamıştım babam en sonunda gelip her zamanki gibi beni dövmüştü ama bu sefer yüzüme dokunmamisti en sonunda hizmetçiler beni susturup süslemeye başlamışlardı ben daha çok gençtim babam yaşındaki bir adama ile evlenmek benim neyime?

"Efendim çok güzel oldunuz"

Hizmetçinin sesi beni düşüncelerimden çıkardı karşındaki aynaya baktım gerçektende güzeldim
Herkes bana hep bir kızdan daha güzel olduğumu söylüyordu ve bu ise bütün kızların zoruna gidiyordu ama umrumda olmuyordu

Üstüme geçirdim o muhtesem hanbok'a baktım tam tamına beni temsil ediyordu

†

Elimdeki tepsi ile içeri girdim sağımda annem babam ve abilerim solumda ise o adam ondan daha yaşlı bir adam bir yaşlı kadın ve bir kadın vardı babama doğru yürüdüm ve hafif eğilip ona servis ettim ve son olarak o adam gülümsedi ama bana ama ben ona buz gibi soğuk olan bakışlarımı attım ve tepsi ile dizlerimi kapattım onun karşısındaki sandalyeye oturdum ve kimsenin konuşmayıp bize baktığını gördüm
Bir anda gözlerimiz birbirileri ile buluştu gülüyordu ve gülüşü beni rahatsız ediyordu ona buz gibi bakışlarımı attım

Ve şanli bu onun soruna gitmiş gibi gülüşü kayboldu ve daha da rahatsız edici bir şekilde baktı

" Bı daha da zaman kaybetmeden hemen konuya girelim"

Sessizliği bozan babam olmuştu herkes ona doğru döndü

" Bizim oğlumuz sizin oğlunuzu görmüş bizde bu iki gencin hayalini gerçekleştirmek için buradayız oğlumuz Han Jisung 'u oğlunuz choi nickholas'a vermek istiyoruz"

" O zaman aldım gitti"

Bir anda kahkahalar koptu mutluluk çığlıkları kulaklarımı sağır etti ama şu anda en büyük acı benim evlenmemdi oradan gideceğim zaman babam elimden tutup beni ve o adamı ortaya koydular yüzükleri takip ortadaki ipi kestiler ipteki boncuklar boncuklar hayatım gibi dağılıp gittiler gözlerim dolmuştu başımı ilk defa eğmiştim göz yaşlarım aktı herkes gülerken benim burada ruhumun öldüğünü kimse umursamadı

1 saat sonra

Herkes ile vedalaşıp onun ailesi bir yandan benim ailem bir yandan ikimizi bir arabaya sokup nereye bilmedim bir yere doğru gönderdiler her nefes almamda çizerlerimiz ağrıyordu ellerini bedenimde hissettim an buz gibi kesilmiştim korkuyordum ağlıyordum o adamdan saklanmıyordum babam yaşında bir adam ile evlendim inanamıyorum tek dileğim tanrı' nın bana yardım etmesiydi.....

Araba durdu anda kapı açıldı önümdeki mükemmel saraya baktım ilk o indi sonra beni elimden tutup hız ile indirdi içeri bir adım altında buranın bana zindan olacağına emindim ama hiç bir yere kaçamazdim burası bana hapishsne olacaktı..

Kafamı kaldırdım ve etrafa baktım burası mükemmeldi ama neden herkes bana tiksinirek bakıyordu ki suçlusu ben mişim gibi ? Haberim olmadan evlenmiştim ve suçlusu ben mişim gibi herkes bana bakıyordu kaçmam lazımdı yoksa burası benim evim değil mezarım olacaktı
Yine kolumdan çekip beni bir yere götürdü ve kral ile kraliçe olduğunu anladığım an onların önünde eğildim ama o zaman beni istmeye gelen olan insanlar kimdi ki?

Onlar bana çok güzel bakıyordulsr tiksinmiyordulardı iğreniyorlardı hele ki o kadın bana annemden bile güzel bakıyor beni anlıyordu içimdeki acıyı hissetmiş olmalı ki öyle bir şekilde bakıyordu ki kendimi gerçekten güvende hissediyordum yüzümde oluşan bencil gülümsemeye engel olamadım ve ona gülümsemedim...
†

Kendize iyi bakın görüşmek üzere ⭐

Uzun zaman oldu fic yazmayali eğer kötü yaziyorsam kusura bakmayın ⭐💗😽😽