Babasının kızı / FİNAL/

46- Yüzleşme

Gece saat 3 ve ben noodle kacamağı yapıp bölümü gündüze yetiştirmeye çalışıyorum🫡

Akan burnumu da saymazssak mükemmelim!

_________

" Emin misin güzelim?"

Diye bininci kez aynı soruyu soran babama bininci kez aynı cevabı vererek kafamı salladım.

" Evet babacım. O kadına diyecek birkaç çift lafım var."

Evet! Sözde annem olan o kadınla görüşecektim.

Ona karşı içimde hiçbir şeyin kalmaması için bu yüzleşmenin olması gerekiyordu.

Birazdan içimde ona karşı olan tüm her şeyimi dökecek ve rahatlayacaktım.

Babamsa benim için fazlasıyla endişeliydi.

" Yalnız başına olmasan olmuyor mu yavrum?"

Yol boyu o kadın ile tek başıma konuşmamam konusunda beni ikna etmeye çalışan babamı kafami iki yana sallayark reddettim.

" Pekala. Kapının önünde seni bekliyor olacağım. Eğer o kadın saçma sapan bir şeyler söyleyip seni üzecek olursa o masada bir dakika bile oturmayıp yanıma geleceksin tamam mı? Eğer gözünden bir damla yaş aktığını görürsem gelirim ben seni alırım."

Gülümsedim ve kafamı salladım.

Belki annem konusunda fazlasıyla şanssızdım ama babam benim bu hayattaki en büyük şansımdı...

" Geldik."

Babam arabayı kafenin önüne park ettiğinde stresle dudaklarımı dişledim.

" Hala daha geri dönebiliriz?"

Diyen babamla hemen kendime çeki düzen verdim.

" Hayır."

" Tamam güzelim. Sen nasıl istersen öyle olsun."

Her zamam benim yanımda olup beni desteklediğin için teşekkür ederim babacım.

Gülümsediğimde babam elleriyle yüzümu kavradı ve gözlerimin içine baktı.

" Git ve o kadına babanın kızı olduğunu göster güzelim. Görsün, karşısında yıllar önce bıraktığı küçük ve savunmasız kızı olmadığını. Yaptığı hataların bir geri dönüşünün olmadığını kabullensin artık."

Alnıma bir öpücük kondurup geri çekildi.

" Tamam mı babacım?"

Kocaman gülümseyerek kafamı salladım.

" Tamam."

Babam da gülümsedi ve geri çekildi.

" Hadi o zaman."

Kapıyı açıp dışarı çıktığımda babam bana güven verircesine gözlerini kırptı.

" Ben buradayım."

Kafamı salladım ve kapıyı kapatıp kafenin kapısından içeri girdim.

Gözlerim anında cam kenarında oturan Ayça'yı bulduğunda omuzlarımı dikleştirdim ve emin adımlarla yanına doğru ilerlemeye başladım.

Beni gördüğünde hemen yüzüne abartılı bir gülümseme yerlestirip ayaklandı.

" Kızım!"

Tam kollarını açıp bana sarılacağı sırada bir adım gerileyip sandalyeye oturdum

Yüzü düşerken o da karşıma oturmuştu.

" Baban beni arayıp, senin benimle gorüşmek istediğibi söyleyince ne kadar şaşırdım ve mutlu oldum bilemezsin."