'Sessizlik, Tepedeki Ev'in tahtalarıyla taşlarının üstünde muntazaman uzanıyordu ve orada gezinen her ne ise artık tek başınaydı.'
Tepedeki Ev'in kapıları yıllar sonra tekrardan aralandığında orada yaşayanlar bundan memnun olmamıştı.
Chanbaek & Sekai
(Satır arası yorumlarınızı bu bölüm için ayrıca bekliyorumm)
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ölülerin ayaklandığı bu araf kaç yolcunun daha son durağı olacak?
Gözlerimi tavana dikip düşünüyordum; kızlarımı, eşimi, buradan döndüğümüzde ne yapacağımızı, eski düzenimize dönüp dönemeyeceğimizi, maddi gelirimizi, arabayı satacağımı nasıl söyleceğimi... Her şeyi düşünüyordum ve bir noktadan sonra işler içinden çıkılmayacak bir halde gelmişti. Minji ve Minjun arabamızı çok seviyordu, tepki vermeyecek olsalar da içten içe üzüleceklerdi. Arabayı satmanın yanı sıra Minji'nin okul ve psikolog masrafları için kredi çekip çekmemek arasındaydım. Ne Soehyun ne de ben çalışmayı bırakamazdık. Geçimimizi ancak sağlıyorduk ve borçlarımızı kapatabilmemiz için çalışmaya devam etmeliydik. Buradan döndüğümüzde eğer eski düzenimize dönebilirsek, Soehyun ile tekrardan biz olabilirsek akşamları işten dönene kadar Minjun'a bakacak bir dadı da bulmalıydık, bunun için ayırabilecek yeterli bütçemiz var mıydı ki?
Tepedeki Ev'in sorunları gittikçe artıyordu, ev çürüyordu ve bunu nasıl onarabileceğimizi bilmiyorduk. Üç mühendis yeterince kafa patlatmıştık bunun üzerine fakat hiçbir yere varamadık. Bu yüzden Chanyeol ile benim de hâlâ bağlı olduğum, ara sıra projelerde yer alıp yardım ettiğim olurdu, şirkete danıştık. Üniversitedeki meslektaşlarımla da görüştüm lakin bu hızla yayılan küfün kaynağını ve sebebini bulamadık. Jongin'e henüz sormamıştım ama bölüm başkanı duvarların yapısını ve küfü incelemek, yakından görmek istiyordu. Tepedeki Ev'e gelip gelemeyeceğini sormuştu, Jongin için sorun olmazdı fakat yine de ona sormadan hiçbir şey yapmamakta kararlıydım. Kimseye normal gelmiyordu, incelenmeliydi ve bu zaman alacaktı. Okullar yaklaşık iki hafta sonra açılacak bu yüzden Soehyun ve kızları evimize geri götürmeliydim. Arabaya ihtiyacımız olacak bu sürede, Minji'nin alacağı eğitim sınıf ortamından farklı olacak olsa da ev dışında eğitim alacaktı ve bu sürede onu arabayla bırakmak iyi olabilirdi. İlerleyen süreçte servis kullanması gerekecek ve bunu daha önce düşünmemiştik Soehyun ile okulun masrafları haricinde servise bir o kadar para harcayacaktık. Evimiz okula yakın değildi. Sanırım arabayı satmak için daha erken. Minji'yi Soehyun'un bulduğu o okula kaydetmeden önce kredi çekmek zorundaydım artık. Başımı çevirip küçük koluyla bana sarılarak uyuyan güzel kızıma baktım. Minji'nin bizimle konuşması, kızımın sesini duyabilmek için paraya ihtiyacım vardı. Göğsümdeki elini tutup öptüm, gerekirse Chanyeol'dan şirkette saatleri derslerime uyacak bir pozisyon istemeye karar verdim.
Sıkıntı içimi kapladığında uzandığım yerden doğruldum. Minji'ye söz verdiğim gibi uyuyana kadar onunla kaldım. Ayağa kalkıp Minji'nin yüzüne düşen saçlarını kenarı çektim ve evden getirdiği bebeğini komidinin üzerinden alıp kollarının arasına bıraktım. Soehyun'un annesi bu oyuncak bebeği öldüğünde henüz bebekti ve o günden bu yana bebeğine sarılarak uyumayı çok seviyordu.
