STUCK WITH U • TAEKOOK ✓

24

Haiii ben geldiim!

Yazım yanlışlarım varsa affoluna. Keyifli okumalar dilerim lokumlarım! Xx

+++++

İmgeyi gördüğüm mezarlığa Namjoon ile birlikte ışınlanarak gelmiştik. Aklımda kalan görüntüler sayesinde mezar taşını, sonrasında da onun gömülü olduğu toprağın olduğu bölümü bulmayı başarmıştım.

Yoongi'de bizimle birlikte gelmişti. Namjoon onu topraktan çıkartmak için toprağa dokunduğu anda titreyerek geri çekildi.

"Toprağı açma engeli koymuş, bu yüzden kurdunu hissedemedim." 

Taehyung'un toprağın altından sesleri geliyordu. "Çıkarın beni buradan!"

"Buradayız, çıkaracağız seni. Dayan Taehyung!" diye bağırdım sesimi duyabilmesini umut ederek.

"O engeli ben aşarım, geri çekilin." dedi Yoongi. "Tek başına yapabilecek misin? Güçlerimizi birleştirelim mi?" diye sordu Namjoon neredeyse tek bir solukta.

"Hayır, halledeceğim." dedi ve geri çekilmemiz için işaret verip ellerini toprağa yasladı. Toprak avuçlarının altında titreşirken, gözlerini yumdu. "Hadi!" diyerek bağırdı.

Ama denese de başaramayınca küfür savurarak geri çekildi. "Şekil değiştiren gerçekten şeytan. Bu yüzden güçlerim toprağı açmak konusunda devre dışı kalıyor. Lanet olsun!"

"Ben deneyeyim. Damarlarımdan melek kanı akıyor, işe yarayabilir?"  diye soluduğumda Yoongi bana döndü. "Gücünün bir kısmı çekildiyse bu işe yaramayabilir." dedi Yoongi.

"İmgeyi görebildi ama, demek ki gücü sanılandan çok daha az çekilmiş. Kardeşim ölüyor! Toprağın altında nefes alamıyor, onu kurtaramazsak ölecek!"

"Şeytan gücüyle kapatıldığı için Jungkook'a yan etkisi olabilir! Bir çaresini bulacağım, açacağım bu toprağı. Gerekirse bu mezarlığı yıkarım ama Taehyung'u kurtaracağım, korkma Namjoon."

Başımı iki yana salladım ve ikisinin arasından geçerek mezarlığın önüne dizlerimin üstüne çöktüm. "Taehyung beni defalarca kurtardı, yardım etti. Şimdi ben de onu kurtaracağım." dediğim gibi avuçlarımı toprağa sabitlediğimde gücümle savaşan bir baskı hissettim. Ama yine de avuçlarımı topraktan ayırmadım.

Canım yansa bile, Taehyung'un toprağın altında boğulmadan önce kurtarmak zorunda olduğum gerçeğine odaklandım.

Toprağın üstündeki engel bir süre benimle çatışırcasına savaşsa da onu aşmayı başardım. Bu kez toprak avuçlarımın altına yapışırcasına yükselmeye başladığında tüm gücümle toprağı kazmaya başladım.

Namjoon hemen bana yardıma geldiğinde Taehyung'un toprağa bulaşan bedenini görebildik. O an kurdunu hissetmeye başladım. Bitkinleşmiş olsa da iyiydi. Yaşıyordu... Yetişmiştim. Tanrım şükürler olsun ki yetişmiştik...

Benim başım döndüğü için tökezleyerek toprağın yanına köşeye oturup kaldım. Namjoon ve Yoongi ise Taehyung'un bedenini tamamen toprağın altından çekip çıkararak kurtardılar.

Görüş alanım iyice puslaşırken, avuçlarımın cehennem ateşinde kavruluyormuş gibi yandığını hissettim. Ellerimi çevirdiğim anda avuçlarımın yandığını gördüm. Ellerimin ayalarından dumanlar yükseliyordu.

Taehyung hışımla yanıma gelip ellerimi tuttu. "Jungkook, iyi misin?" Ellerimin halini görünce şokla fısıldadı. "Tanrım..."

"İyiyim." diye mırıldandım. "Bu kez seni de ben kurtarmak istedim..." Kelimeler ağzımdan yuvarlana yuvarlana dökülürken dilim ağzımda büyüyor, ağır geliyor gibi taşlaştı.