Maybe? TAEKOOK

7 rings

vote 35 yorum 25 💞

☆★☆★☆★☆★☆★☆★☆★☆★☆★☆★☆

"Bu kadar agresif olmana gerek yok Jeon. Sadece selam verecektim."
"Peki."

Kafasını önüne döndürmüş, eski pozisyonunu geri almıştı. Yanında oturmak istiyordum ama tavırları yüzünden konuşmak korkutucuydu."Götüne kalem mi battı? Otursana." Peki, bu da bir davet şekliydi her halde. İlerleyerek karşısındaki koltuğa oturdum. Benim oturmamla o kafasını kaldırmış yüzüme bakmaya başlamıştı. İşte o an sabahki rüyam gözlerimin önüne geldi. Üzerindeki kırmızı sweatshirti umursamadan onu transparan gömleğiyle hayal etmeye başlamıştım bile.
"Yüzüne ne oldu?" Aniden konuşmasıyla hayal dünyamdan ayrılmış, gerçekliğe dönmüştüm. "Ne?"

"Yüzün diyorum, kıpkırmızı."  "Oh kahve yüzündendir. Sen neden bu kadar erkenden burdasın?"

"Her sabah gelirim. Sen?"
" Anlamadım?"  "Sen neden buradasın?"

"Belli olmuyor mu" diyerek gözlerimle kahvemi işaret ettim. O sadece bakmakla yetindi. Onun o halini düşünemeden yapamıyordum. Her yüzüne baktığımda gözümün önüne rüyam geliyor, istemsizce farklı pozisyonlar hayal etmeye başlıyordum. Eşcinsel ola bilirdim ama Jeon kesinlikle değildi. On kilometre öteden gelen biri bile onun hetero olduğunu anlaya bilirdi.

Ve benim

Tek dileğim bu rüyanın ilk ve son olmasıydı.

+++++
Jungkookla kafeden birlikte ayrılmış onunda benimle birlikte kampüse geleceğini sanmıştım ama yanılmışım. Bana benimle görünmek istemdiğini, arkadaşlarının onu gelip alacağını söyleyerek yolunu ayırmıştı. Bu tavırı çok kırıcıydı. Ben Afganmıydım amına koyayım? Benimle görünmekten neden utanasın ki? Acaba eşcinsel olduğumu biliyor muydu ki! Ama hayır eski sevgililerim Başka Üniversitedendi ve Jimin, Hoseok, Jin'den başka benim ilişkilerimi kimse bilmiyordu. O yüzden bu düşünceyi bir kenara bırakma kararı aldım. O sadece huysuz biriydi.

Bu düşüncelerle yürüyerek üniversitenin bahçesine varmıştım bile. Bahçedeki insanlara bakıyor Jimini görmeyi diliyordum. Ama görememiştim. Daha fazla orada durmamın saçma olacağını düşünmüş sınıfıma gitme kararı almıştım. Bu günkü ilk dersim Jungkooklaydı ve genel olarak ya arkamda ya da benimle otururdu. Sınıfa vardığımdan birkaç kişi hariç herkes sınıfttaydı. Yerime doğru adımlamış, Jungkooku orada görmeyi diliyordum. Ama yoktu. Ne yanımda ne de arkamda. Okula gelecepini söylemişti oysaki neredeydi? Acaba arkadaşlarl onu almayı mı unutmuştu? Ya okulu ekiyorsa ve bana yalan söylediyse.

"Taehyung otursana oğlum." Kafamı kaldırdığımda öğretmenin çoktam geldiğini, ve herkesin oturduğunu gördüm. Çok utanç vericiydi. Düşüncelerim kafamı fazla kemiriyordu ve böyle olmasını istemiyordum! Hadi ama iki gün önce gayette iyi bir hayatım vardı. Tabii şuan da iyi ama Jungkooku düşünmeden duramamak ve onu hayal etmek, alışık olduğum bir durum değildi. Daha fazla ayakta kalmanın saçmalığını fark edip oturmuştum. Sanırım bu günde yalnız oturucaktım. Kafamı sıraya gömüp uyuyacaktım ki, aniden sınıfın kapısı açıldı. Bu giren kişinin Jungkook olduğunu dilemiştim. Ama kesinlikle değildi. Müdür, müdür yardımcısı ve iki polis sınıfımıza girmişti. Bu ne ya? Orta okul, lise öğrencisi miyiz biz! Sanki telefon ve sigara için üzerimizi arayacaklardı. Öğrenciler kendi aralarında fısır fısır konuşuyordu. Herkesi duyamasam da bazıları hırsızlık yüzünden geldiklerini söylüyordu. Kimin neyi çalınmıştı ki?

Müdürün konuşmasıyla bütün sınıf susmuştu.

"Öncelikle herkes çantalarını masanın üzerine, elleriniyse avuçlarınızın içi görünecek şekilde çantanın üzerine koysun. " Herkes çantasını çıkarmıştı. Müdür yardımcısıysa öğretmene yakınlaşmış bu gün derste olmayan öğrencilerin adını bir sayfaya yazarak ona vermesini istemişti. "Eğer ikinci saatde gelen bir öğrenci olursa odama yönlendirin."

Herkes haliye şaşkındı. Burada iki senedir eğitim görmemize rağmen bu iki yılda asla böyle birşey yaşamamıştık. Polis herkesi teker tekee ayağa kaldırıyor ve eliyle ceplerini, pantolun iç kısımına kadarr kontrol ediyordu. Sıra bana geldiğindeyse heyecandan kalbim pır-pır atıyordu. Şuan suçsuz olduğum halde bile korkudan yapmadığım bir şeyi kabul ede bilirdim. Polisin "Temiz demesiyle rahatlamıştım. İşte o anda telefon çalmaya başlamıştı.

Ve arayan kişi Jungkookdu