Anlatamadıklarım içimde birikiyor
Ağzımı açıp tek kelime ediyemiyorum
Söyleyemediğim her sözcüğün altında eziliyorum
Yok ediliyorum
Bu hayatta ezilen hep benken
Ben sözcüklerimi eziyorum
Yok sayıyorum onları
Duymuyorum görmüyorum dillendiremiyorum
Herkes beni ezerken
Beni yok sayarken
Bende kendi sözcüklerimi eziyorum
Dilimi eziyorum
Kendimi eziyorum
Canımı yakıyorum
Herkes her şeyde beni suçlarken
Beni sorumlu tutarken bende kendimi sorumlu tutuyorum
Kendimi eziyorum bi böcek gibi layık görmüyorum kendimi yaşamaya
Hakkım yok benim konuşmaya, hissetmeye, ağlamaya, sevmeye, sevilmeye
Kısacası var olmaya yaşamaya hakkım yok buna kendimi inandırıyorum...
