Mond, spraak, arm - Milo

343 31 6
                                    

____________________________

Robbie - vader Milo, Matthyas, Raoul en Han

Koen - vader Milo, Matthyas, Raoul en Han

Milo - zoon Koen en Robbie

Matthyas - zoon Koen en Robbie

Raoul - zoon Koen en Robbie

Han - zoon Koen en Robbie

Anton - arts

Rutger - ambulancier 

Frank - ambulancier

____________________________

Om jullie dagelijkse bankzittersdopamine op pijl te houden! 

"Miel, kom nu hier!" schreeuwde Raoul van beneden. Raoul stond op dat moment de afwas te doen en wachtte tot zijn jongere broer zou komen. Milo sloot zijn laptop en liep de trap af.

"Wat is er aan de hand?" vroeg Milo. Hij zag zijn 14-jarige broer Matthyas op de bank liggen met wat chips. Hij pakte er een paar, liet een humeurige Matthyas achter en liep naar de oudste in het Van Heest-huishouden. Raoul, 17 jaar oud, hield meestal iedereen op het juiste spoor als hun ouders in het ziekenhuis werkten.

Raoul stond in de keuken met Milo, zijn tweelingbroer Han. "Heb ik iets verkeerd gedaan?" vroeg Milo nerveus. "Nee integendeel," zei Raoul terwijl hij een briefje naar Milo schoof, "je wordt ingeschreven voor een nieuw programma op school. Het is net binnengekomen. Waarom heb je het niet verteld?"

"Ow," zuchtte Milo, "ik heb het tegen pa gezegd. Ik was niet van plan het jou te vertellen."

Raoul glimlachte naar zijn broer. De 13-jarige tweeling werkten allebei hard, maar hadden niet de ambitie om in de voetsporen van hun ouders te treden.

Han hield van bakken, terwijl Milo een beest was in voetbal, een talent dat hij van Koen had geërfd.

"Als je niets anders hebt," sprak Milo brutaal, "ga ik terug naar mijn huiswerk."

Raoul knikte en keerde terug naar de afwas. Milo liep de kamer in en Matthyas was geen centimeter verschoven. "Kom van de bank af," sprak Milo, "ik heb je hulp nodig."

**

"Kom hier!" schreeuwde Han vanuit de tuin, "Roel bestelt pizza." Matthyas en Milo stopten hun potje voetbal en liepen met Han naar de woonkamer.

Milo voelde zich tijdens het spel wat vreemd. Hij kreeg een hevige hoofdpijn die er eerder niet was. Zijn benen en armen begonnen behoorlijk te tintelen, maar hij maakte zich niet al te veel zorgen. Zijn vader en papa zouden snel thuiskomen, dus als hij zich zorgen begon te maken, zou hij het hen gewoon vragen.

"Ik dacht dat pa en papa voor het avondeten thuis zouden zijn," zuchtte Matthyas. Raoul glimlachte en knikte. "Pa heeft een spoedoperatie, papa is nog steeds bezig met zijn stagiaires te irriteren."

"Oké, ik wil gewoon een simpele margherita," sprak Milo, "voel me niet al te best."

Dit deed Raoul opkijken. "Wat scheelt eraan?"

"Ik heb gewoon deze vreselijke hoofdpijn," zei Milo, "en ik voel me gewoon vreemd. Niets ernstigs."

Voordat Milo nog een stap kon zetten, voelde hij zijn benen onder hem wegzakken. Hij viel recht op de grond. Raoul stond binnen een seconde op en snelde zijn jongste broer te hulp.

One shots - bankzittersWhere stories live. Discover now