One shots - bankzitters

Dochters - Koen

Koen laat het meisje haar handje los als ze richting het zwembad loopt. Over haar hele arm staat kippenvel en Koen wil niks liever dan zijn dochter weer mee terugnemen. God hij haatte het hier.

De godvergeten zwemles.

"Je kan dit Jin." Koen hurkt zich voor zijn dochter en wrijft over haar arm. "Is eng papa," snikt het meisje zacht. "Ik weet het Jinthe maar kom lieverd. Als je klaar bent met zwemmen dan gaan we samen een lekker frietje eten oké?"

Jinthe kijkt al iets vrolijker en knikt zacht. "Vanavond naar ome Roel?" Koen zucht terwijl hij zijn lippen op haar voorhoofd plant. Zijn dochter wilde weer eens naar de man die zo dichtbij de jongen stond

"Ja kleine," zucht de man, "vanavond mag je naar ome Roel."

Achter Jinthe hoort Koen een ander gesprek. Een kleinere man hurkt voor zijn dochtertje neer. "Nee Lotte," zucht de man, "het is gesloten vanavond lieverd. Mama zie je morgen weer."

Koen voelt toch een steen in zijn maag als hij het meisje haar tranen weg ziet vegen. "Nou kom Jin," lacht Koen zacht als zijn dochter hem meetrekt naar de uitgang.

"Nou papa! Oké dan pap."

"Dat dacht ik al dame," lacht Koen, "ik zie je dadelijk. Papa zit daar als er iets is lieverd!"

Jinthe loopt weg en Koen ziet dat het andere meisje voorzichtig naar zijn dochter schuift. "HOI!" roept zijn dochter enthousiast en Koen kan zichzelf wel voor zijn kop slaan. Het andere meisje kijkt angstig naar de man, van wie hij denkt dat het haar vader is, die haar een geruststellend knikje geeft.

Het meisje loopt dichter naar Jinthe die nu haar hand in die van het meisje naast haar legt.

"Zo te zien hebben onze dochters het prima samen," lacht de kleinere man, "ze was zo bang voor haar eerste zwemles. Ik ben Robbie trouwens. Vader van Lotte."

Koen moet lachen. "Koen. Vader van dat blije ei daar, onze Jinthe."

Beide schudden de hand en kijken naar de meiden die beide dicht bij elkaar bleven staan.

Koen hield zijn dochtertje nauwlettend in de gaten. Dat was de reden waarom ze nu pas, met haar vijfde, begon met zwemmen.

Zijn vriendin was verdronken na een avond uit met vriendinnen. Ze waren nooit getrouwd geweest, het was haar vrijgezellenavond.

"Wil je wat drinken Robbie?" Koen staat bij de bar en kijkt naar de man die ook richting het zwembad kijkt. "Uhm cola? Wacht." Rob graait in zijn zak en voordat de man zijn portemonnee heeft gevonden, staat Koen al voor zijn neus met een cola.

"Doe normaal," lacht Koen, "hier. Dus wat brengt jou hier? Naast de zwemles van je dochter. Vaak ben ik de enige vader hier."

Rob slikt even en kijkt naar de man. De man die zoveel liefde bij zich draagt. Zoveel onvervulde liefde.

"Uhm lastig," zucht de man als hij een slok van zijn cola neemt. Koen lijkt het te begrijpen en vervult zijn sociale rol.

"De moeder van Jinthe is overleden," zegt Koen zacht en liefdevol, "ze is verdronken tijdens haar vrijgezellenavond. Jinthe was toen twee maanden. Sinds die tijd zorg ik voor haar. Daarom vind ik dit ook echt verschrikkelijk."

Rob knikt zacht en onwelwillend gaat zijn hand naar die van Koen. "De moeder van Lotte is er ook niet meer. Zelfmoord, maar Lot weet dat niet. Ze weet dat haar mama er niet meer is maar ze weet niet waarom mama dood is zegmaar."

Koen moet ook slikken. "Dan hebben we toch meer gemeen dan we denken."

Rob moet zacht lachen en knikt. "Ja dat denk ik ook Koen."