The Angel For An Alpha

Chapter 8

Limang araw na ang naka lipas ng nilibot siya ni Efeso sa buong mansion nito. At hanggang nagyon ay namamangha parin siya sa mga istrakturang kanyang napag masdan at nasaksihan na kanyang unang pag kakataong nakita. Nasa loob siya ngayon ng kanyang kwarto. Noong una ay sa kwarto ni Efeso pa siya natutulog ngunit kalaunan ay kanyang hiniling sa binata na sa ibang silid nalang siya mamalagi sapagkat hindi ito kanais nais tignan lalo na't hindi sila magkasintahan o mag-asawa. Sa una ay hindi pumayag ang binata at nag matigas ngunit napapayag rin nito ng ipinangako nitong hindi siya aalis sa mansyon nito.

Napa angat siya ng tingin ng bumukas ang pintuan ng kanyang silid. Isang bibwit ang sumilip habang may ngiteng naka guhit sa kanyang mga labi.

"Magandang umaga,Jonas."-Bati nito ng ito'y pumasok at kumandong sa kanya.

'Good morning too, ate Appie."- ngumite naman ang dalaga dahil naka bungisngis parin ang bata sa kanya.

"At bakit ka nawagi rito Jonas?"- tanong nito. Umiling naman ang bata sa kanya.

"I want to eat breakfast with you,ate Appie"-ani nito na kina ngite niya.

"Wala pa ba ang iyong kapatid?"- ani nito. Ngumite naman ng mas malawak si Jonas sa kanya habang ito'y nasa kandong parin nito.

"Ate is looking for kuya Efeso.Do you miss him ,ate Appie?"- tanong nito na kina-init ng kanyang pisnge.

"H-hindi naman sa ganun, ngunit nag-aalala lamang ko daahil tatlong araw na itong hindi umuuwi."- nahihiyang ani nito at ramdam ang pag init ng kanyang mukha na kanyang hinawkan dahil sa init nito. Napa hagikgik naman si Jonas doon at hinawakan ng kanyang mga munting mga kamay ang dalawang pisnge ng dalaga.

"Kuya Efeso also miss you, ate appie. Promise, ikaw lang daw ang uuwian niya".-Hagikgik nito na mas lalong kina pula ni Appie sa hindi alam na dhilan. 'Pinaparusahan ba ako ng langit dahil sa aking narramdaman?' ani nito sa sarili dahil hindi niya alam kung siya ba'y nilalagnat lamang gaya ng mga nararmdaman ng mga mortal dahil siya nasa mundo ng mga mortal o dahil pianparusahan na siya ng langit dahil sa kanyang pag suway at hindi pag kinig sa kanyang maestro.

"mm... Jonas, baba na tayo baka tayo nalang hinihintay sa baba mmm?"- pag-iiba niya ng usapan. Tumango tango naman sa kanya ang bata. Tumayo siya at binuhat si Jonas sa kanyang bisig at lumabas sa knayang slid.

Naabutan niya si Samuel at Grend.

"Magandang umaga"-   naka ngiteng bati nila sa mga ito. Ngumite an ng dalawa ngunit agd din napawi ng makitang buht buhat nito ang batang si Jonas.

"Baba na diyan Jonas, magagalit na namnan saatin si Kuya Efeso- ani ng kaang kptid a kina iling naman ni Jonas at humigpit ang kapit nito sa kanyang leeg at siniksik ang mukha sa aking leeg na kina hagikgik ko.

"Hayyst ang kulit talaga."-  bulong ni Grend at bumuga nalamang ng hangin. Natatawa at umiiling-iling naman si Samuel.

"Baba na Jonas, upang tayong dalawa ay makakakain na."- munting tumangotango naman ang bata sa kanya. Bahagya nitong hinaplos haplos ang buhok nito na kina tigil nilang lahat. Kaya nag taka naman siya dahil dito.

"We are doom"-  ani ng dalaa na kinakunot ng nyang noo.

"Stop caressing his hair." - tigil ang kayang kamay sa pag haplos sa buhok ni Jonas sa ere. Napa labi siya ng marinig muli g malamig nitong boses. Malmig na parang walang emosyon kung magsalita ngunit nag papabilis sa tibok ng kanyang puso. Dahan dahan siyang humarap sa kanyang likod at napa labi ng makumpirmang ang binata nga na kanyang ninanais makita ng nakalipas na mga araw na hindi ito nag pakita sakanya.

"Efeso"-  bulong nito sa pangalan ng binata. Dunilim naman ang expression ng binata ng marinig nito. Hindi niya alam kung galit ba ito o hindi.Dahil mairap basahin ang binata.

Hindiniya namalayang tumakbo si Jonas upag salubungin ang kanyang nakakatandang kapatid na naka tayo sa pintuann ng kusina. Nakita niyang inabot ni Jonasang dalawang kamay nito senyales na mag papabuhat ngunit tinasan lamang ng kilay ni Efeso ito. Agad naman niyang nilapitan ang bata at hinawakan ang balikat nito. nakita niya ang pag lungkot at pag ka dismaya sa mata ng bata. Naguguluhan naman siag napa tingin kay Efeso dahil sa tinura niya

"M-may problema ba Efeso?" - tanong nito.

"Yes and youu are my problem Appie" - diretsang sagot nito sa kanya na siyang nagpalabi naman sa dalaga.

"Ako? ngunit may nagawa ba akong mali na hindi ko namamalayan Efeso?"- agad na tanong nito habang naka labi at nanlalaki ang mga mata.

"You just caress his head!"- he shouted that makes her jaw drop. Cress? ito ba nag pag haplos haplos ko sa buhok ni Jonas? tanong ng dalaga sa sarili.

"M-may masama ba doon Efeso?"-agad  niyang turan. Ramdam naman ni Apie ang pagka takot ni Jonas dahil sa bahagyang pag taas ng boses ng nakakatandang kapatid. Yumakap ang bata sa kanyang binti  kaya namang binuhat niya ito sa kanyang mga bisig.

"Appie put him down." - kalmado ang kanyang boses ngunit parang mabangis na hayop na handa na siyang kainin ang pinapakita nitong expression. Naka siksik ngayon ang mukha ni Jonas sa kanyang leeg at ramdam ni Appie ang tensyon na nararamdaman ng bata.

"Efeso kumalma ka muna saglit. Tinatakot mo ang iyong kapatid."-mahinahon na an ni appie habang hinahaplos ang likod ni Jonas Napa hawak naman sa bridge sa ilong si Efeso dahil sa frustration na kanyang nararamdaman.

"Sh*t!"-mahina nitong bulong ngunit umabot sa pandinig ni Appie. Pinanliitan siya ng tingin ng dalaga.  Umasim ang mukha ng dalaga ng mapag tanto kung anong klaseng salita at ibig sabihin ang kanyang tinuran.

"Huwag ka muling mag mura Efeso."-Mariin na banta ng dalaga na kinatigil naman ng binata. Tinigan nito ang dalaga na ngayon ay seryoso ang mukha

"Hindi magandang dinggin lalo na't may batang nakikinig"-- pangaral nitong ani sa kanya na mas lalo nitong kina frustrate. He curse inside his head over and over until his frustration ease.

"Fine" - malamig nitong ani at tinaikuran ang dalaga. Napa kura kurap ang dalaga ng mawala sa kanyang paningin ang binata. Napa buntong hininga nalamang siya dahil don.

"Huwag kang mag-alala ate appie, nag seselos lang yun"- napa tingin naman siya kay Grend sa kanyang sinabi.

"Kumain ka muna Luna,  suyuin mo na mamaya si alpha pag nakakain ka na. Lalamig din ang ulo nun"- pangungumbinsi nam ni Samuel rito. Huminga siya ng malalim dahil doon at sa tingin niya'y parang nawalan siya ng ganang kumain dahil sa tagpong nangyari. Hindi siya makakaain ng maayos dahil sa kakaisip kung anong kasalan niya sa binata at kung paano siya makakahingi ng tawa rito. Dahi mula pagkabata, nasanay na siya kay San Pedro na kanyang guro ang siyang kanyang sinsuway lamang.

Pinilit na lamang niya ang kanyang sarili na sumubo ng pag kain dahil alam niya masama ang tumanggi sa grasya ng diyos at masamang talikuran ito.