The Angel For An Alpha

Chapter 2:

Napa upo ang dalagang Anghel,siAppie muli sa harapan ng fountain sa langit.At hinaplos ito upang mag pakita ang imahe ng lupa.Napa ngite siya  dahil sa nakikitang magagnadang tanawin

'Ano kaya ang pakiramdam na nasa lupa?Hayy sana makita ko na ang aking nais makitang makisig na lalaki.Sa tingin k'y naiinip na siyang mag hintay sa akin'

Napa ngite siya sa isip na sana'y makita ang lalaking makisig na nasa kanyang palaging napapanaginip sa kanyang pag tulog.Napa pitlag siyang biglang nakaramdam na parang lindol sa langit.Napa kunot ang kanyang noo ng mapansin  ang tubig ay umiilaw.Napa tayo siya ng biglang ito umikot na parang ipo ipo.

"WAhhhhhh!"-napa sigaw siya ng hinigop ito ng tubig ang kanyang buong katawan.

"Anong nangyayari!"-sigaw ng kanyang isip.PAki ramdam niya’y para siyang nahuhulog.Napa dapa siya ng totoongang nahuhulog na siya at nahahwakan na niya ang ulap.

"Wahhhhhh Papa bro!!!tulong po!!!!"-sigaw nito at napa takip sa kanyang mga mata,hanggang pa ikot ikot siya sa  ere pa baba.Kitang kita ang kulay ng dagat mula sa langit.Pabilis ng pabilis ang pag bagsak niya.

"Jusko!!!tulong po tulong!!!yung pak pak ko!"-sigaw nito pero bago niya pa mai buka ang kanyang pak pak ay bumagsak na siya sa tubig ng dagat.Pagbagsak pagbagsak niya,ramdam na ramdam ng kanyang katawan ang pag bagsak niya sa tubig.Naka pikit parin siya habang palubog ng dagat.

Pero agad na pa mulat ng mga mata ng mapansin hindi siya maka hinga sa tubig.Agad agad siyang napa ahon.Hindi nito alam lumangoy ngunit pinilit niyang umahon.

"Dagat?Dagat?!……..WAhhhh!"-Napa iling iling siya ng maalala ang kwentong kwinento sa kanila ng kanilang gurong si San Pedro.

"Y-yung m-laking isada!may malaking isda rito kyaaaahhhh tulong!tulong!"-sigaw nito habang pinipilit umangat at nilalabas ang kanyang pakpak ngunit hindi niya ito mailabas mula sa kanyang likod sapagkat nasa tubig siya.

"May isda,malaki kinain niya ang tapat na tagasunod ng Diyos!Nandito yun!"-naiiyak nitong nanginginig at nag he-hestirikal na sigaw.Takot na takot ito.Ngayon lang  siya nakaramdam ng takot.Nung nasa langit siya ay kaylan may hindi pa siya nakaramdam ng takot na baka’y makain siya ng malaking isda!

Dahil sa pagod at mahirap na pag angat mula sa dagat ay napa pikit siya’t nawalan ng malay dahil sa pagod.Sumunod sa agos ng dagat ang kanyang walang malay na katawan.Hanggang sa napadpad ang kanyang katawan sa isang isla.Islang tago at wala pang taong naka rating o napad pad rito.

Ang isla..........

Isla ng mga Asong Lobo…….

Nagisng siya dahil parang may tumutusok sa mukha niya.Isang kahoy.At sa pag dilat niya ay napa atras siya agad.Ang tumutusok pala sa kanya ay isang munting unggoy.

"Sino ka?"-kausap nito.

"Mm unggoy?"-alanganin na sagot ng unggoy.

"Unggoy ang pangalan mo?"-tanong nito.Napa kunot ng noo ang unggoy.

"Wala pangalan."-sabi nito.Napa kunot ang noo ng dalaga at takang tumingin sa unggoy na nasa harapan niya.

"Wala kang pangalan?"-takang tanong nito.Imposible ang Ama ay nag bigay ng pangalan sa lahat ng tayo'y kanyang buuin.Agad naman nanlaki ang mata ng unggoy dahil di niya  akalaing maiintindihan siya ng dalaga dahil ang mga wolf lang ang nakakausap niya sa isla at kahit taoy di maintindihan ang ka uri niya.Kaya kung bakit ang mortal na napad pad sa lungga ng mga mababangis na hayop ay naintindihan siya?

"Dapat di ka punta rito,rito pahamak ka."-sabi nito.

"Dito ako binagsak ng Panginoon kaya siguradong nandito ang misyon ko."-sabi nito.

"Misyon?anong misyon iyon?"-tanong ng unggoy.Nag kibit balikat naman ang dalaga.Dahil kahit  ito ay di niya rin alam.Basta ang alam niya ay may dahilan ang lahat kung bakit siya napadpad rito.Masaya niyang nilibot ang tingin.

"Wahh grabe!kay ganda pala rito talaga sa lupa!"-sabi nito sa sarili na parang tangang ngayon lang ito sinilang sa mundo.

"Anong ibing mong sabihin?"-tanong ng unggoy.Naguguluhan siya sa ina-akto ng dalaga.

"Isa akong mula sa langit!at ngayon lang ako lapag sa lupa!"-masaya nitong turan na mas lalong kina laki ng mata ngunggoy.

"Ikaw dapat tago tayo,pwede tayong pahamak dito."-sabi niya at tumakbo at alam naman ng dalaga ang ibig sabihin nito.Ang sundan siya.

Pumasok silang dalawa sa loob ng kagubatan.Kung saan na ninirahan ang unggoy.

"Bakit tayo tago?"-tanong nito sa unggoy.

"Dahil rami asong lobo,bangis!"-sabi nito.Agad naman nanlaki ang mga mata ng dalag at umupo sa tabi ng unggoy.Dahil ngayon lang siya naka rinig ng ganung nilalang.

"Talaga?"-kumpirma nito na kinatango naman ng unggoy.

"Pangalanan na lamang kitang Lito,mm?"-natuwa naman ang unggoy dahil don.Kahit kaylan ay wala pang nag pangalan sa kanya.

"Lito?ganda pangalan!"-sabi nito na kina ngite niya.

"Mula ngayon kaybigan na kita hah?"-sabi naman ng dalaga na kinatango tango ni Lito.

"Eh,ikaw ano ngalan mo?"-tanong nito s adalaga.

"Appie,appie ang ngalan ko."-sagot niya.Ngumite siya sa unggoy at sinuklian naman siya ng unggoy.

'Nasaan pala ka uri mo?"-tanong nito kay Lito.Agad naman lumungkot ang mukha nito.At umiling.

"wala sila rito,ako lang isa rito."-sagot niya.Nakina lungkot ni Appie.

"Wag kang mag alala Lito,ako ang kasama mo,Appie di ka iiwan."-sabi niya na kina liwanag ng mukha niya.

"Lito di rin iiwan si Appie."-sabi niya na kinatango niya.

"Gusto mo bang makita pakpak ko?"-masayang alok niya kay Lito.Agad namang tumango tango si Lito.

"Talaga!?"-masaya nitong tanong na kina ngite naman ni Appie at agarang tumango sa kanya.

Tumingin siya sa kanyang likod at nilabas ang palpak na nakatago sa likod nito.

Maputi,mabalahibo at malaki at animoy araw na lumiliwanag.Sobrang lumiluwanag ang pakpak nito.

Nga nga naman si Lito na manghang naka tingin sa pakpak nito.Ngunit napa tigil siyang mapansing sobra nitong liwanang at nakaka agaw na ng pansin.

"Appie!tago pakpak!hanap nila tayo!"-sita nito na agaran namang sumunod ni Appie kahit na naguguluhan na ito kay Lito.

"May problema ba,Lito?may galit ba pag liwanang rito?"-naguguluhan tanong niya.

Napa kamot naman sa tiyan ni Lito.

"Marami away rito,Sama sila!"-sabi niya.Napa kamot naman sa  kilay si Appie.

"Wala naman tayong ginagawang masama."-sagot niya.Napa buntong hininga si Lito at lumapit sa kanya at umakyat umupo sa balikat niya.

"Di mo pa sila Kilala pero Lito Kita Kung paano sila kasama."-sagot niya.Napa sign of the cross si Appie

"Kung ganun ay patawarin sana sila ng Diyos."-sabi niya.Ngumite si Lito sa kanya at sinuklian niya rin ito.

Nilapag nila ang dahun na higahan nila sa lupa.

"Matulog na tayo Lito at bukas ay ililibot mo ako,kung maaari."-nakangiteng harap niyabsa unggoy na naka higa rin sa tabi niya.Tumango tango ito.

"Oo namang Appie,Lito pasyal ka.Basta,ingat lang tayo."-sabi niya.Tumangot pumikit naman si Appie.

Parang isang pangarap ito na natupad sa kanya.