Belki tam değildik ama hiç eksikte olmamıştık.
Bize bir mezar kazacaktım, sonra ikimizi de öldürecektim. Bu ölüm fiziken olmayacaktı sadece. Ruhlarımız ayrılacaktı ilk önce bizden. Sonra duygularımız terk edecekti bedenimizi. Hayallerimiz bir rüya g...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
#Ozan Manas - Mezarıma Yazılırsın
41. BÖLÜM
"Umudun Bittiği Yer"
YAZAR ANLATIMIYLA
Umutların birer birer bittiği bu dünyada çokta bir şey istememek lazımdı.
Şunu bilin ki hayat size her istediğinizi vermiyordu.
Mesela birinin kokusunu ciğerlerine doldurmayı çok istiyorsundur ama senden çok uzaktadır. En kötüsüyse kokusunu özlediğin o insanın nerede olduğunu bile bilmiyorsundur.
Baran da Efsun'un kokusunu çok özlemişti. Her ne kadar bunun için kendine kızsa da özlemine engel olamıyordu. Kalbi yarınlar yokmuşçasına hâlâ onu istiyor hâlâ onun için atıyordu.
Özlediği sadece kokusu değildi. Efsun'un kendinden geçercesine güldüğü anları özlemişti. Bir insanın gülüşünün sesi özlenir miydi? Baran özlemişti.
Onun tıpkı adı gibi efsunlu gözlerini soluksuz izlemeyi özlemişti. Öyle güzel gözleri vardı ki Efsun'un sanki ela renginin ondan başkasına yakışmayacağını düşünüyordu Baran.
Efsun'lu ela gözlere sahipti sevdiği kadın. İçinde kaybolduğu büyülü gözler şimdi kime bakıyordu bilmiyordu.
Şaşırdığında irice açılan ela gözleri vardı Efsun'un. Baran o ela gözlere her baktığında kendinden geçiyordu da Efsun'un haberi olmuyordu.
Sonra uzun beline kadar uzanan koyu kumral saçları vardı. Efsun bir şeyler anlatırken Baran o saçlarla oynamayı da çok özlemişti. Parmaklarına dolayıp dolayıp çözdüğü, her seferinde usulca kokusunu içine çektiği güzel saçlarını özlemişti Baran.
Hiç doyamamıştı Baran o kokuya.
Hiç doyamamıştı Baran, Efsun'a...
Tenini özlemişti Baran, Efsun'un. Ona sarılıp uyuduğu geceleri özlemişti. Efsun'un ondan korkmuyorum dediği ama aslında korktuğu anları bile özlemişti. Efsun'un aniden sinirlendiği anları da özlüyordu Baran. Sinirlenince veya şaşırınca Baran'ın omzuna vururdu Efsun.
Baran ilk başta öylesine bir hareket sansa da sonradan anlamıştı ki Efsun sadece sinirlendiği zaman ya da çok şaşırdığı zaman vuruyordu onun omzuna. Baran'ın aklına Efsun'un gülerken aniden ona attığı tokat gelmişti ve bu istemsizce dudaklarının kıvrılmasına sebep olmuştu.
