Gecenin 3 'ü (Yarı texting)

1.0

Oylamayı unutmayınnn lütfen..

İyi okumalar..💞

Biraz geç geldi kusuruma bakmayın hastaydım...

Ayaz'dan..

Nerdeyse 3 saat olmuştu..

Ama ameliyat hala devam ediyordu. Nefes almakta zorluk çekiyordum artık.

Birinin beni dürtmesiyle kafamı kaldırdım.
"Ayaz sen evine git dinlen biraz biz buradayız zaten" dedi Haluk abi Zümranın babası.

Ben nefes alamadım o bana git mi diyordu? İmkansızdı..

Kafamı hayır anlamında salladım,iki elimi saçlarıma daldırdım, hafifçe çekmiştirdim.

Ameliyat hanenin kapısının açılmasıyla ellerimle yerden yardım alarak kalktım. Doktor çıkmıştı; ben,Haluk amca, Nesli teyze,Cenk abi ve çocuklar.

Doktor hepimize baktı ve derin bir nefes aldı
"Geçmiş olsun öncelikle, ameliyat sorunsuz geçti" dedi, derin o kadar derin bir nefes aldım ki..

Herkes birbirine sarıldı bende ona sarıldım..

Yüzümde ki ıslaklığı farketmemle elim yüzüme gitti, mutluluktan ağlamak bu olsa gerek..

Bu ikinci ameliyattı ve %30 ihtimal başarı oranı vardı ve Zümra başardı, başardık...

Doktorlar bir sürü test yaptılar, başka hastaneden doktorlar geldi, amcam araya bir sürü kişi koydu ve en sonunda doktorların yaptığı en büyük yanlışı öğrendik.

Aslında kalbinde tümör yokmuş, iki böbreğinde de sıkıntı varmış kalbinde ki tümöre benzetilen şey ise basit bir mikropmuş..

Ama bu haber bizi daha da derdinden sarstı çünkü iki böbreğide büyük hasar almış, nakil gerekliydi.

Ve acil bir nakil.

Bulduk ama en az 5 güne geleceği söylendi, doktorlar da zümra için 2 gün kaldığı söyledi.

Teşhis geç konulduğu için acil şekilde lazımdı. Elim bedenimde ayrılan sol böbreğime gitti orası sanki eskiden boştu ve şuan dolmuş gibiydi.

Evet, Zümraya böbreğimi verdim, amcam buna şiddetle karşı çıktı ama ben dinlemedim.

Ve kendimden bir parçayı ona verdim

Bundan gurur duyuyordum, ona bir şey olsaydı ben yaşayamadım, ona olan sevgim bu dönemde daha da artmıştı ve ona kendimi bağlı hissediyordum, gizli bir iple bağlıymışız gibi..

Ve bu süreçte damlalarımda artırmıştı, Zümra komada ne zaman utanacağı belli değil 2 ameliyat geçirdi herşey bu kadar karışıkken benim dalmamam anormal olurdu.

1 hafta sonra...

Bilmem kaçıncı kitabım,bilmem kaçıncı hayalim, bilmem kaçıncı uykusuz gecem...

Günlerim hastanede geçiyordu, Zümrayı normal odaya aldılar ve 1 haftadab fazladır uyuyor.

Benim için ise zaman tamamen durmuş durumda.

Her sabah uyanması umudu ile gözlerimi açıyor,her gece uyanması umuduyla gözlerimi kapatıyorum...

Onu izliyorum,o kadar derin ki her şeyiyle, zamanı durdurup izleyesi geliyor, her zerresini tanımak istiyorum, kaç tane saç teli olduğunu bile..

Kapının çalmasıyla gözlerimi ondan ayırmak zorunda kaldım, kapıdan içeri mert girince tüm bedenimi öfke sardı.

Ne işi vardı burda? En son ki dayak az gelmiş demekki. "Abi dur bir konuşalım, nolur" dedi sesi o kadar ince çıkmıştı ki bir anda sinirlerim gerildi.