Terminal Seduction

CHAPTER 4

Late in the afternoon, Olivia and I finished our snacks. Fortunately, we were classmates, so I had someone to talk to and wouldn't feel bored during our afternoon shifts.

"Good afternoon, class." Isa ako sa mga tumayo para batiin ang aming guro. Ikinagulat ko nang makita ko siya ulit.

Yung bumangga sa akin kahapon at yung nagtitinda sa may stationery section ay teacher ko!? Seriously.

Nagulat ako nang nginitian niya ako. Holy fuck! Don't smile again. It's really irritating.

Naramdaman ko ang pag init ng katawan ko at ang pag pula ng aking mga pisngi. Ayoko nang ganitong pakiramdam hindi ako mapakali sa kinauupuan ko.

I couldn't stop the strong blush from spreading across my face; it was like a switch had been flipped. I used to wonder why I was so aware of this bodily reaction but I found this an embarrassing bodily response.

Umupo na kaming lahat at isinulat niya ang kanyang pangalan sa blackboard.

Yoshio Keitaro.

"Greetings, dear students. I'm Yoshio Keitaro, and I'm half Japanese and half Filipino. For the entire academic year, I will be your English teacher." Bungad niyang pananalita sa harap ng klase.

"I want to know all of you. Magpakilala kayo sa harap by stating your name, status in life..." Biglang nag hiyawan ang mga kaklase ko na para bang mga tanga. Malakas ang impact ng lalaking ito sa mga kaklase ko. Sabagay, may itsura naman siya.

"Status in life at ang pinaka challenging dito ay bubunot kayo ng tanong sa loob ng jar and you will answer it in front of the class." Dugtong niya sabay pangiting sabi niya sa amin.

Oh, just like a pageant huh? Anyways, it's interesting.

"Sample, sample, sample." Tukso ng mga kaklase ko. Kaya naman agad siyang tumayo at pumunta sa gitna.

"Hello! I am Yoshio Keitaro, my status in life is complicated." Complicated? Bumunot na siya sa jar and palinga linga siya na para bang may hinahanap.

And now, he's looking at me!

"If you could meet anyone on this Earth, who would it be?" He started the question, reading while looking at me. May dumi ba sa mukha ko?

"Kung meron man akong gustong makilala sa mundong 'to. Yun ay yung babaeng bumili ng pencil sa stationery section na ang pang bayad ay Gcash or credit card." Malakas na nagtilian ang mga kasama ko.

Unang araw ko pa lang sa klase humihirit na.

My classmates went up there and gave their introductions one by one. I'll be honest, I'm not used to being in front of other people and stating such answers. Feeling ko lalamunin nila ako ng buhay. I have anthrophobia which means I am afraid of crowds, lalo na pagnagiinteract with other people. Madalas akong mapag-isa and mas gugustuhin ko iyon.

As soon as I got up, the screaming grew louder. I'm aware that everyone is focusing on me. And talaga naman nakakahiya at gusto ko na lang maupo. Kaya lang wala naman akong magagawa dahil isa ito sa pakulo ng teacher namin.

Well, it's undeniable that I'm attractive and seductive. And the fact that I'm among the richest people on the planet is merely a bonus. Kaya sino ba naman ang hindi magkakagusto sa akin.

Tumayo ako sa harapan at nakaharap na ako ngayon sa mga kaklase ko. Huminga akong malalim.

"Hi everyone. My name is Nalu Coleis and my status in life is single. I pulled out a paper from the jar and gave it to Mr. Keitaro.

Nagkasanggian kami ng kamay dahilan para mapatingin kami sa isa't isa. Mas lalong naging mabigat ang tensyon dahil parang biglang bumagal ang takbo ng oras. Siguro naman nangyari na sa inyo ang ganitong sitwasyon na para bang bumagal ang nasa paligid. May slow motion effect.

"Paano kung ma-inlove ako sa'yo, tatanggapin mo ba ako sa buhay mo?" Walang tigil sa pag hiyawan ang mga kaklase ko. Natauhan na lang ako ng sabihin niya sa akin iyon.

Napalunok ako habang tinititigan ko ang papel na hawak ko. Do I really need to answer this?