Gün Doğuşuna Yakın

B.16 Dönen Devran

Bu bölümü nibzzee_4_4'e itaf ediyorum..

Bölüm müziğimiz bu bölüm için yok(seyahat yaparken yazdığım için)

Işıklar üstümüzden çekildiğin de göz yaşlarım artık intihar etmişti. Herkes köşede durup bizi mi izliyordu cidden?

Ağlamaklı bir sesle "NE BAKIYORSUNUZ" dedim ve telefonumu hızla cebimden çıkardım. Yüz on ikiyi tuşladığım da hemen açıldı.

Bir sesim titriyordu birde yüreğim..

"****** Ormanlığına bir ambulans, lütfen en acilinden" dedim ve kapattım. Üstümdeki kısa ve ince hırkayı Deniz'in yarasının üstüne bastırdım.

Kan akmamalıydı, bu olmamalıydı.

Ben kan akmamasını engellemeye çalışırken âşina olduğum bir ses kulaklarıma doldu.

"Seni seviyor diye mi bu kadar uğraşıyorsun" dedi. Artık sabrım kalmamıştı ve bu saatten sonra da Efe'ye aşık kalamazdım..

Belki de gözlerimi sadece Efe'ye açmamalıydım...

"KES SESİNİ KARAKTER YOKSUNU" dedim nefretle püskürürken. Hızla kaşları çatılırken yanıma gelip bileğimi sıkıca tuttu.

Hayırdır noluyoruz? Aşık mıyız.

"Bana hakaret edip, bağıramazsın" dedi dahada bileğimi sıkarak.
Bileğimi elinden çekip "Sen yapabilirsin ama öyle değil mi" dedim nefretle.

İçimde aşkın nefreti ve intikam duygusu fazlaca besleniyordu.
Sinirle burnumdan soluyarak arkamı dönüp yere çöktüm.

Ağlamaklı bir sesle ve gerçekten de ağlıyordum artık, "soğuk rüzgarlar esiyor, lütfen bana ateş ol, Deniz abi" dedim.

****

Hastane koltuğunda ne kadar oturmuştum, zaman ne kadar geçmişti?

İçerden hâlâ ses gelmemesi beni korkutuyordu. Endişeleniyordum çünkü abim gibi beni her zaman koruyup kollamıştı, Ömer abim olmadığı zaman bütün ilgisini bana vermişti..

Abim yanıma oturup, bana döndü ve kollarını açtı. Ellerim kollarının altından geçip bedenine sarılırken derin nefes almaya çalıştım.

"Düzelecek, daha sonrasında da kardeşimden hoşlanmanın bedelini ödeyecek" dedi hafif imalı bir sesle.

"Zarar verme abi, zaten yüreğim kan ağlıyor" dedim. Kelimeler susuyor yada susmak istiyordu..

Elleri sırtımı okşarken Ecrin yengem geldi. Hızla yanıma koşarken "iyi misin güzelim, birşeyin var mı" dedi endişeli bir tonda.

Gözlerimi birkaç kez kırpıştırarak "iyiyim" diyebildim.

Aslında çoğu kişi bu yalanın arkasına saklanır büyümeye çalışırdı. Bende öyleydim, kimseler sormasın veya merak etmesin isterdim. Ama şimdi Deniz'i içerde kaç defa noluyor diye merak ediyordum.

Vicdan mıydı, kalbim miydi?

Abim benden ayrıldığında "çıkacak, gerekirse ben çıkaracağım ama seni asla üzmeyecek o" dedi ve ayağa kalktı.

Abimin beni fazlasıyla düşünmesi bir nebzede olsa gülümsetiyordu. Tabiki her zaman bana ilgisini veremezdi. Nişanlanacağı hatta karnında çocuğunu taşıyan Ecrin yengem vardı. Artık tam odağı Ecrin yengemdi.